The Montemayor Brothers

Part 30

A/N: joke lang pala yung sa 30 sa 31 pa pala yun haha kaya enjoy nyo muna to

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nicholas' point of view

"Okay class since all of you had already passed a topic i am giving you 1 week to finish the movie, so good luck" 1 week? Seryoso ka? Ano to feeling major?! Grabe ha! "So . . . Where are we going to shoot?" Hindi ko namalayan na nasa tabi ko na pala si Gwen, kaya hinarap ko siya "How 'bout tomorrow, since we don't classes" tiningnan nya muna ang orasan nya at saka pumayag "Great, meet me on Town valley at 9" then iniwan na nya ko.

Kinabukasan pumunta agad ako sa town Valley dala ang sasakyan na binigay sakin ni Kuya at nakita ko agad si Gwen "So where are we going to shoot? I brought a camera" ngumiti lang sya sakin "Uhm . . . not here come on" hinila na nya ko papasok ng sasakyan ko at pinaandar ko na ito. Ang kulit talaga nitong babaeng to "So can you please tell me where are we going so that i have a right direction" humarap siya sakin at saka sinabi "On your house, remember? You're the model" kaya agad na kaming dumiretso sa bahay

Nang makarating kami sa bahay ay bigla siyang namangha "Indeed you really are a Monte-mayor" pumunta muna ako sa kitchen at pinabayaan lang siyang mamangha, pinaggawa ko siya ng choco coffee. Nang matapos ako sa paggagawa ay agad kong isinerve yun sa kaniya "Fee yourself at home" nang matapos kami sa pag inom ay agad na naming sinimulan ang pagshushoot. "So that's it for today?" Wala na naman e, nakuhaan na sa bahay, so sa daan nalang kapag nagdadrive ako at nagmomotor "Yeah i think so" she was about to leave ng bigla ko siyang pigilan "How 'bout join me for lunch? In a resto?" nakita ko siya na nagulat sa sinabi ko, pero after a bit bigla nalang siyang nagdecide "As long as it's your treat then im go for it" hinila niya ko palabas ng bahay at agad kaming sumakay ng sasakyan.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Gwen's Point of view

as soon as we arrive on the resto and have a proper seat, we called the waiter and order our food "A steak please, and a glass of La Cosiete" as Nicholas order then he ask me "Gwen how 'bout you? what do you want?" i look at the menu and ordered as well "A White sauce pasta and a glass of Los Corazon Red Mint" then the waiter repeated our order, as soon as Nicholas corrected it the waiter told us to that in 10 minutes the dish will be serve.

After 10 minutes of waiting the waiter already served our dishes and we began to eat our lunch, but suddenly a little girl approached Nicholas "Hey Mister, are you Mr. Nicholas Andrew Monte-Mayor?" the kid was actually too shy, but she is so adorable to approach Nicholas, then suddenly the mother of the little girl came "I'm sorry but actually my Daughter is a fan of yours and your brothers, so she just want to have a picture with you"  How adorable the kid wants to have a picture with Nicholas. Suddenly Nicholas stood up and lift the little girl in his arm, then they both smiled while the mother of the girl took a picture of them. After the picture the mother and the little girl thanks Nicholas "You're quite Famous Mr. Monte-mayor" he first sat down and just smirked at me "Fame is not on my dictionary Ms. Standford, I am a model yes, but i don't quite introduce myself as a model, i introduce myself as a Monte-mayor" Wow big word, he is a man of the family.

After the lunch Nicholas offer me to take home, so i have no choice but to accept his offer. As soon as we arrive on my house i thanked Nicholas "Thank you for the lunch Nicholas, i really appreciate it" he smiled again, but the smile is actually a sarcastic one "There is just one problem here" What problem? i don't understand "What? . . ." he grabbed my hand and shook hands with me "Just call me Nic from now on, we're friends right?" wait hold up' a Monte-mayor is actually telling me that we're friends? is this serious? out of nowhere i didn't actually know that he is already waiving his hand in front of my face "Are you alright Gwen? is there something wrong?" Yes actually, i mean no . . . "Yes, I'll be your friend" then he hug me, actually that made me shock but i just did understand that he has this overwhelming feeling that's why he did that, then after that scene Nicholas already said his goodbye's and leave.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Rebecca's Point of view

Tomorrow is actually my big day pero parang hindi ko maramdaman dahil 2 weeks na ang nakakalipas simula ng maging busy si Philip, tinetext ko siya pero hindi manlang siya nagrereply, kahit sa call ko hindi niya manlang sinasagot, minsan nga nalilimutan nya pa kong sunduin kaya umuuwi nalang ako ng mag-isa "O anak birthday mo na bukas, ano bang gusto mo?" Gusto ko? ang maging masaya, kahit simple lang yung tipo na makakasama ko lahat ng importanteng tao sa buhay ko "Anak okay ka lang ba?" pagtatanong sakin ni Nanay "Opo ma, hindi ko lang po maisip ang pwedeng mangyare bukas" Bakit nga ba? simple lang naman ang sagot diyan, dahil malungkot ako, yun lang yun "Anak, inbitahin mo ang mga kaybigan mo bukas ha, ito ang invitation" pinakita nila sa akin ang invitation, binasa ko ito at nabigla "Ma sa Golden Bay to ah, ma hindi natin kaya to" ibinabalik ko sa kanila ang invitation pero hindi nila ito tinanggap "Anak plano namin yan nina Nicole para sayo, since nung debut mo ay hindi ka namin naipaghanda ng tatay mo, kaya ngayon hayaan mo naman kami na bumawi sayo anak" dahil sa sinabi ng mga magulang ko niyakap ko nalang sila.

after ng mahigit na limang minutong yakapan bigla naman tumawag sakin si Nicole *Bes birthday mo na bukas, ano nakita mo ba ang invitation?* "Sobrang galing mo talaga magplano Nicole, hindi ko akalain na naitago mo yun sakin" narinig ko namang tumawa si Nicole sa kabilang linya *Ganyan talaga kapag surprise, basta bukas susunduin kita ha, invited na lahat, naasikaso ko na, kaya ikaw magpahinga ka na, at bukas ay marami tayong gagawin* ibinaba na ni Nicole ang tawag at nagpaalam na din ako sa mga magulang ko na magpapahinga.

Pagkataas ko ng aking kwarto ay panay parin ang tingin ko sa aking cellphone "Philip . . ." inintay ko ang orasan na mag alas dose, pero wala paring nangyare, nang may biglang tumawag, pero pagkatingin ko sa aking cellphone ay si Nicole lang pala *Sabi ko na nga ba gising ka pa eh, Happy birthday Bestfriend!!!! ang tanda mo na grabe!!! basta bukas susunduin agad kita, o sya matulog ka na, wag ka ng magsalita, para beauty rest ha good night, happy birthday ulit Bestfriend* pinagbabaan agad ako ni Nicole ng telepono kaya hindi manlang ako nakaimik sa kaniya "Baliw talaga ito si Nicole" Bigla nalang akong napangiti pero panandalian lamang dahil napatingin ulit ako sa aking cellphone na nakita ko ay si Philip *sigh* "Philip hanggang kailan?" dahil sa pag-iintay hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Philip's Point of view

"Taylor Ready na ba ang mga gamit mo? we have to go now, wala na tayong ibang oras pa" pagsasabi ko ng pasigaw kay Taylor "Tapos na Kuya, we can leave now" kinuha ko na lahat ng gamit ko at isinakay sa sasakyan, bago ako sumakay ng sasakyan ay nagpaalam muna ako ng maayos kay Henry "Henry ikaw na ang bahala sa mga kapatid mo, babalik kami agad ni Taylor, and we promise na pagbalik namin nakuha na namin ang deal" at ginulo ko ang buhok na Henry gaya lang nga dati kung paano kami magkulitan "Wag kang mag-aalala Kuya ako na ang bahala sa kanila". at umalis na kami ni Taylor papuntang Airport.

Nang makarating kami ni Taylor sa Airport bigla nalang akong may naalala "Kuya bakit?" i forgot something "Kuya" bigla kong hinarap si Taylor "I forgot my Phone Tay, pero wala na tayong oras, let's just go on" hindi na ko nagdecide pa na balikan nag cellphone ko, sumakay na kami ng eroplano papunta ng Europe.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N: Sorry po sa late update, kasi ganito yan nagaupdate ako sa Ipad ng walang net, tas biglang pagkabukas ko ng wattpad sa laptop at napapunta sa chapter 30 tas ang nandito pala ay yung putol, e wala naman po akong soft copy kaya no choice ako kundi iredo itong chapter na ito, so sorry po talaga sa mga nag-intay ng chapter na to, promise babawi ako sa inyo.