The Montemayor Brothers

Part 41

Christopher's Point of view

Hindi ko na talaga alam ang mga nangyayare, ang mag-isip ng pwedeng gawin, una si Nic umalis ng bahay, pangalawa si Ashley sinabi na ang nangyare talaga kay Austin, pangatlo si Kuya Philip binenta ang shares kay Don Agustin, pang-apat si Kuya Taylor umalis ng bahay, panglima . . . . *Sigh* Nicole is not answering my calls "Nicole ano ba please pick up" hindi ako tumitigil sa pagtawag kay Nicole dahil ring ng ring kaya may pag-asa parin ako sa sarili ko.

After 53 calls may biglang sumagot * Hello? Christopher? * bakit si Tina yung sumagot? "Tina?" *ako nga, ano kasi . . . wala dito sa studio si Nicole . . . Ano kasi . . . uma . . . lumabas sya* "Ganun ba? Kasi di ko pa sya nakikita, and she is not answering my calls, kapag bumalik makikisabi nalang na pakitawagan ako" *O sige ako na ang magsasabi, Sige Christopher may gagawin pa kasi ako . . . bye* then she quickly hang up the cool. Ang weird talaga ng nangyayare kay Nicole.

dahil wala akong magawa at miss na miss ko na si Nicole nagpagawa nalang ako ng isang bouquet of flowers sa flowershop, pagkatapos gawin ay pumunta na ko sa studio na pinagtatrabahuhan ni Nicole. As soon as i got on the entrance nakita ko agad si Tina, so lumapit ako sa kaniya and approach her "Tina, si Nicole?" nakita ko ang pagkagulat sa kaniya kaya napaisip ako sa sarili ko Nakakagulat ba talaga na makita ako dito? then she started to talk to me but she is stuttering "A . . A . . Ano . . Ano kasi . . ." then i saw Nicole with someone else "Nicole . . .?" as soon as she saw me her eyes widened pero hindi masyadong halata sa kaniya ang pagkagulat, alam nyo kung anong halata sa kaniya? yung tipo na ayaw na nya kong makita "What are you doing here Christopher?" she never call me Christopher, it's either Babe, Baby, or Toph "I came to see you" binigay ko ang dala kong bouquet sa kaniya "You're not aswering my texts and calls" pero hindi nya ito kinuha, hinayaan nya lang ito na malaglag sa baba, at si Tina pa ang kumuha nito "May problema ba tayo?" i really smell fishy here "Do tell me may problema ba tayo?" naguguluhan ako sa kaniya, bakit ba kasi hindi nalang nya sabihin?! Hinila ko siya palayo kay Tina at sa Boss nya pero pinigilan kami nung Boss nya "Nicole, is this guy bothering you?" ako?! bothering my gilfriend?! nakakaloko ba siya?! "Just leave us alone will you?!" at pinagtaasan ko siya ng kilay, kaya hinayaan nya muna kami ni Nicole na lumayo para makapag-usap.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nicole's Point of View

"Bakit ka ba nagkakaganyan?!" pagtatanong nya sakin ng makalayo kami kay Tina at Gerald "Bakit di mo itanong sa sarili mo? Tutal hindi naman ako importante sayo diba?!" sarkastiko kong pag-imik, paalis na sana ako ng pigilan niya ko "Ano ba hindi pa tayo nakakapag-usap ng maayos?!" nagpupumiglas ako pero hindi niya ko pinapakawalan "Ano ba Christopher?! Nasasaktan ako!" at ikinagulat ko ang pagpiyok ng boses nya"Sa tingin mo sa nakikita ko hindi ako nasasaktan?!" umiiyak na pala siya "Hindi ako nasasaktan na may makita kang kasamang iba?!" tinanggal ko ang kamay ko sa pagkakahawak nya "Now you know how i feel when you're always with Chloe! Kapag kausap mo siya sa Videocall, kapag katext mo siya, kachat, at ngayon kasama dahil nandito na siya!"

tears have started to fall from my eyes upon telling Toph what i really feel "I told you kaybigan ko lang siya!" "Pero hindi mo maaalis sakin na ex mo siya!" he started to losen his anger and become so concern for me "He had you once, hindi imposible na makuha ka niya ulit! at ikaw naman itong dikit ng dikit sa kaniya lagi! maskasama mo pa siya kesa sa girlfriend mo!" hinawakan nya ang dalawang kamay ko "Then what do you want me to do? choose between the two of you? you know na hindi ko gagawin na lumayo sa isa sa inyo" pero inalis ko ang pagkakahawak nya sakin "You already did Toph, you already did" at tumakbo ako palabas ng Building, crying to ease the pain inside me.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Henry's Point of view

As i was walking in the area kumuha ako ng barya sa bulsa ko para bumili ng dyaryo, binuklat ko ang dyaryo at nakita ko ang news sa kumpaniya namin * Monte-corp. now bagong patakaran na nga ba? Monte-mayor mawawala na nga ba sa posisyon? * "This is nonesense!" kinusuyumot ko ang dyaryo at tinapak-tapakan lang ito, nang bigla akong napansin ng tindero "Isa ka sa Monte-mayor diba?" narinig ng ibang tao ang sinabi ng tindero kaya pinagkaguluhan ako, ultimo pati press lumapit na sakin "Ano pong masasabi nyo sa nangyayare ngayon sa Kumpaniya nyo?" "Totoo po ba na nalulugi na ang Kumpaniya nyo?" "Si Don Agustin Paraiso na nga po ba ang may-ari ng Kumpaniya nyo?" "Totoo ba na binibili ng Evans ang Kumpaniya nyo" wala akong nagawa kundi ang tumakbo sa sasakyan pa at pahururot itong pinaandar sa tahimik na lugar na pinupuntahan ko.

Since the problem of my family got into the news at dahil pinagkaguluhan din ako kanina napagpasya ko na pumunta muna sa tahimik na lugar, buti nalang nadatnan ko dito si Tatang Juan "Tatang bakit kaya ganun no? Puro problema ang nangyayare sa pamilya ko?" pagtatanong ko kay Tatang "Alam mo iho, walang problema na hindi nalalampasan" alam ko naman un pero nakakasawa na kasi sa sobrang daming problema namin sa buhay "Siguro paborito kami ng Diyos kaya nung nagsabog sya ng problema sa mundo ay gising kaming mga Monte-mayor" narinig ko namang natawa si Tatang "Ano hong nakakatawa sa sinabi ko?" umayos muna siya ng kaniyang sarili at saka sinagot ang tanong ko "Alam mo iho, kung makapagsalita ka kasi ay parang wala ng pwedeng magandang mangyare sa buhay nyong magkakapatid, bakit ba sobrang negative mo at laging pinangungunahan mo ang pwedeng mangyare?"

nabigla ako sa pagtatanong sa akin ni Tatang Juan, napaisip ako dahil bakit nga ba ako ganito? bakit ang negative ko? kaya kwinento ko ang buhay ko kay Tatang Juan "Bata pa po ako ng namatay ang mga magulang ko dahil sa isang aksidente, ayaw sabihin ng Kuya ko kung ano ang buong nangyare pero narinig ko kasi sila ng Lolo ko na nagkwekwentuhan kaya ayun nalaman ko" Bigla syang nagtanong sakin ng sarkastiko "Anong connect nito sa buhay mo ngayon?" Di makapag hintay Tatang? kaya pinagpatuloy ko na ang kwento ko

"marami-rami na din po kasi akong experience sa buhay kaya ganito ako, una namatay ang parents ko, pangalawa nag-away ang mga kapatid ko, pangatlo business problems, pang-apat niloko lang ako ng babaeng minahal ko, pang lima ito nasa news na po kami sikat na sikat dahil babagsak ang kumpaniya namin kaya ayun nakipag deal po kami sa mga paraiso para masolve ang problema namin" pagkatapos ng kwento ko bigla kong nakita na nanlaki ang mata ni Tatang. may mali ba sa mga sinabi ko? anong nakakagulat dun? "Tatang okay lang po ba kayo?" biglang bumalik sa katotohanan si Tatang at kinausap naman nya ulit ako ng matino pero hindi ko talaga maintindihan dahil sobrang naging seryoso naman nya at bigla nya pang pinakielaman ang buhay namin "Tawagan mo ang mga kapatid mo at Lolo mo, may solusyon ako sa problema nyo"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N: next chapter ipapakilala ko na ang mga hidden characters