The Montemayor Brothers

Part 44

A/N: ang dami ko nanamang naiisip kaso parang mahihirapan ako 😂😂
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Paul's point of view

Nandito kami ngayon sa dining room, with Lolo, Dad, Kuya Taylor, Kuya Nic, Ate Gwen, Kuya Henry, Ate Patricia, Kuya Austin, Ate Ashley, Thania and me "Hindi mo pa ba nakocontact ang Kuya mo Taylor?" Pagtatanong ni Lolo kay Kuya Taylor "Lolo para namang kakausapin ako nun, you know what happened to us" ng biglang dumating si Kuya Philip "But that doesn't mean that you won't comtact me for a family dinner, i'm still part of this family" pagsasalita nya ng malamig at bigla syang umupo sa upuan nya kung saan katapat nya si Dad.

Habang kumakain kami ay napansin kong dumating na pala si Kuya Toph "Kuya . . ." But apparently hindi si Ate Nicole ang kasama nya "Sorry we're late" then Kuya Toph introduce ate Chloe to Dad and vice versa.

"Okay ka lang ba?" Pagtatanong sakin ni Thania habang kumakain kami "Yeah im good, masaya lang ako kasi kumpleto ang pamilya ko sa hapag kainan" bulong ko kay Thania at nginitian nya lang ako

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nicholas' Point of view

It made me shock ng makita kong kasama ni Christopher si Chloe, kaya wala akong nagawa kundi ang mapatingin nalang kanina sa kanila pero buting nalang Gwen talked to me kaya nabaling ang atensyon ko sa kaniya.

After dinner nagpasya kami pumunta lahat sa garden to have coffee and tea "Ang sayang tingnan na sa wakas buo ang pamilya natin ngayon" pagsasabi ni Lolo saming lahat "Masmasaya sana kung Nandito si Mommy" pagsasabi ni Kuya Austin, at lahat kami napatingin sa kaniya, nakita ko na lumapit sa kaniya si Dad "Alam mo anak, kung nandito ang Mommy mo sigurado ako tuwang-tuwa yun sa inyo dahil lumaki kayo ng maayos at sama-samang magkakapatid" "Pero hindi yun dahil sa inyo" rinig naming sambit ni Kuya Philip kaya napilitan si Daddy na kausapin sya "Anak ginawa ko lang yun para protektahan kayo" pag eexplain ni Dad pero nagmatigas parin si Kuya Philip "Edi sana nandito ka! Noon pa! Kung gusto mo talaga kaming protektahan sana inisip mo kung ano ang pwede naming maramdaman noong nawala kayo ni Mommy!" Sinaway ni Lolo si Kuya Philip "Philip! Your Dad did kung ano ang sa tingin nya ay tama" pero kahit anong sabihin nila hindi talaga nila kayang pakalmahin si Kuya Philip "Ako din Lo, ginagawa ko lang kung ano ang sa tingin ko ay tama, kaya nga ako nasa kalagayan ko ngayon, dahil lumaki ako na ang mga kapatid ko ang prioridad ko, at yun ang tama! Dahil wala akong kinilalang magulang!" "Jopseph!" Dad scold him. Now i understand him, para lang ako siya, angal ng angal sa lahat kahit alam kong mali na "Stop calling me Joseph! Dahil yung batang yun ay wala nam its Philip now" at umalis si Kuya Philip papunta ng kwarto nya.

5 minutes after Kuya Philip left nagpaalam ako kay Gwen na pupunta lang ako kay Kuya Philip saglit. Pagkadating ko sa kwarto nya nakita ko sya na nakatingin sa bintana kung saan kita nya din kami mula sa Garden "Sus! Kunyare ka pa" tumingin sya sakin at biglang humiga sa kama nya kaya lumapit ako para umupo "Tanda mo dati? How i always talkback whenever you scold me due to my mistakes? I saw myself to you earlier"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Philip's point of view

Napatingin nalang ako kay Nic na kausap ko ngayon dahil sa sinabi nya "I just did what i know is right . . ." Hindi nya ko pinatapos magsalita "Pero tanda mo naman ang ginagawa mo sakin nun diba? You ground me then tell me the reason why i always have to understand things" i do remember that, yes, para malaman nila na family will always be a family "Sinabi mo sakin nun na kaya mo ko pinapagalitan dahil mahal mo ko, dahil gusto mo na maitama ang mga mali ko, diba wala namang pinagkaiba yun sa sinabi ni Kuya Taylor? Wala din naman siguro yung pagkakaiba sa pag-eexplain ni Dad sayo dahil unang-una you told me that people will just tell you the truth in a sincere way kung mahal ka nila talaga"

At first hindi ako makaimik ng sinabi nya un sakin. hindi ako makapaniwala na alam parin nila ang mga payo na binigay ko, pero bakit nga ba hindi ko kayang magpatawad? "You once told Kuya Toph, na maglet go na sya to ease the pain, learn how to forgive and learn how to love again" narinig nya un? Si Toph lang ang kausap ko nung mga oras na yun "i heard it, kaya nga nandito ako, maybe im not the right person to comfort you, but i know for sure im the right person to start a conversation with you Kuya, i shouldn't have told you those things, alam ko naman na fair ka samin, you don't have a favorite, and im really sorry Kuya for misjudging you, sorry kung pinairal ko ang galit ko" then he look to the window. I know and i can feel it, he is crying. Umayos ako, umupo ako sa tabi nya and ginulo ko yung buhok nya "Im sorry Nic, im really sorry kung nasaktan kita" and then we both smile like there's no tomorrow.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Juan Monte-mayor's point of view

Hearing those words comes from the heart of my sons made me happy, malaki na sila, para silang mommy nila, maalagain at maintindihin. So i knock to the door to fix everything, nakita naman ako ng dalawa kong anak, pero lumabas muna si Nicholas para bigyan kami ng oras ni Joseph mag-usap, lumapit ako sa kaniya at umupo sa tabi nya "Anak im really sorry sa pagkawala ng Mommy mo, actually it's my fault, kung pumayag nalang sana ako nun na bilhin ng mga Paraiso ang kumpaniya edi sana tahimik ang buhay natin pero dahil sa maling disisyon ko nagkagulo ang buhay natin" pero niyakap nya lang ako, at ikinabigla ko iyon.

"Im sorry Dad, im really sorry" napaiyak ako sa narinig ko dahil sa wakas, my son has already learn to forgive me, niyakap ko din sya ng mahigpit upang ipadama sa kaniya kung gaano ko siya kamahal "Wala kang kasalanan anak, tama ka, sana noon pa ko naglakas ng loob para magpakita sa inyo para natapos na ang mga problema natin, pero naunahan ako ng takot at pagkaduwag sa sarili, im sorry anak, im sorry" humiwalay sya sa pagkakayakap sakin at assured me one thing "No Dad, hindi pa huli ang lahat. We will avenge Mommy, magbabayad ang mga Paraiso sa kapangahasan na ginawa nila satin, magbabayad sila na kinalaban nila ang Monte-mayor" tumayos sya and offer me a hand "Let's make them pay Dad" pero hindi ko siya kinamayan kundi inakbayan ko siya "We will make them pay!"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N: gusto nyo ba tapusin ko na o pahabain ko pa? Medyo nag-iisip pa ko e 😂😂