The Montemayor Brothers

Part 48

After 2 years

Philip's point of view

Marami-rami na ding nangyare sa buhay namin ang nalampasan namin and we all take those things as a bug lesson, so ngayon pa ba kami susuko? "Congratulations Juan, Philip aasahan namin ang tuloy tuloy na success ng MonteCorp." At nakipag shakehands saamin si Mr. Lopez, isa sa mga partners ng MonteCorp. "Sobrang sarap tingnan na lumalaki kayo ng maayos at maganda ang buhay" then Dad tap my back. He is right, its just that things happened so fast, noon akala namin kasama na nya si Mommy pero hindi pa pala, and we create a better/strong family.

Pagkatapos ng pirmahan sa conference room ay agad na kaming sumakay ng elevator, pagkababa namin ay agad namin nakita si Lolo "Papa bat ka po nandyan?" Pagtatanong ni Dad kay Lolo "Hindi ba obvious Anak? Sinusundo ko na kayo, its my grandson's birthday" yes, oo nga pala its my birthday but i just can't force myself to be happy

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Paul's Point of view

"Nandyan na sila" pagsasabi ni Kuya Top samin kaya lahat kami ay winelcome si Kuya Philip ng Masaya "Happy Birthday Kuya . . ." pagbabati namin sa kaniya, hindi na namin hinabaan ang paggrigreet, lahat kami ay pumunta muna sa loob ng reception hall ng hotel ng MonteCorp, at dun idinaos ang Kaarawan ni Kuya Philip

"So now let us call on his youngest Brother, Paul" tinawag na ko ng emcee para magbigay ng kauntiang speech para sa kapatid ko, tumayo ako at lumapit sa emcee para kunin ang mic "First of all i wan't to greet my brother a happy happy birthday, Alam mo ba kuya na ikaw ang idol ko, kasi halos lahat kami na kaya mong palakihin ng maayos, and you didn't care kung ano ang tingin sayo ng iba basta maging okay lang kami okay na sayo yun, kaya i really salute you kuya, i became a suma cumlaude dahil gusto ko na maging kagaya mo, and you are my inspiration kuya, at kahit hindi namin maipadama kung gaano ka namin kamahal lagi mo lang tatandaan na ikaw ang pinakadabest na Kuya sa lahat, happy birthday Kuya and i hope you enjoy your life from now on" lumapit ako para ihug si Kuya and may binulong sya sakin "Proud ako sayo Paul, and don't stop dreaming to be just like me" at tumango lang ako sa kaniya

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Austin's Point of view

as soon as matapos magsalita si Kuya Henry at ako ay nagpasya ang emcee na itutuloy ang program pero for the mean time kakain muna ang lahat, kaya lumabas muna ako saglit para magpahangin, bigla kong nabangga ang batang lalaki sa harap ko "I'm sorry, are you okay?" tinanong ko ang bata and he answered me in a charming voice "Yes, Mister. That's just a bump, it doesn't really hurt that much" sa pagtatancha ko 2 years old na ang bata pero ang galing galing nya mag-english, and his face really looks familiar.

umalis na yung bata ng saltong tawagin ako ni Ashley "Aus andyan ka lang pala, Hinahanap ka na ng mga kapatid mo" pero nakatingin parin ako sa gawi na nilakadan nung bata "Aus, Okay ka lang ba?" bumalik ako sa reyalidad at kinausap si Ashley "Oo naman, may nakilala lang akong bata na kamukha ni Mommy, pero medyo malayo, awan ko ba, haha, tara sa loob" at dumiretso na kami sa loob para kumain at ipagpatuloy ang program

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Henry's Point of view

as soon as we're done eating nakita ko na tumayo na si Kuya Nic"San ka Kuya?" "I'll be back" at nakita ko na may pinuntahan nya si Ate Chloe dun sa kabulang table, bigla nalang akong napangiti sa ginawa nya "Your Family is sure happy right now" napaisip nalang ako sa sinabi ni Patricia sakin. Pero si Kuya Philip . . . masaya nga ba siya? at bumalik ako sa reyalidad ng tanungin ako ni Patricia

"Henry okay ka lang ba?" hindi muna ako nagsalita dahil napatingin ako kay Kuya Philip na kausap si Lolo at si Dad "Hindi ko lang lubos na maisip na kung sino pa ung naging mabuting kapatid at ginawa ang lahat para samin, sya pa ang mag-isa ngayon" naramdaman ko namang nagtaka si Patricia kaya inexplain ko sa kaniya "Hindi ko lang maalis sa isip ko na hanggang ngayon malungkot parin ang buhay ni Kuya Philip on the past 2 years, lagi siyang busy" * Flashback * "Kuya ano? sama ka? magbabar hopping kami" pag-aakit ko kay Kuya Philip na nasa office nya sa kumpaniya "I'm busy Henry, kayo nalang, just have fun" dahil dun hindi ko na sya kinulit kaya hinayaan nalang muna namin sya * End of Flashback*

"In time magiging masaya din naman si Kuya Philip, maybe may nakaabang nang magandang buhay para sa kaniya, malay mo nandyan na pala diba?" napatingin nalang ako kay Patricia dahil sa sinabi nya at nginitian sya

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nicholas' Point of view

pumunta ako sa table nina Chloe para akitin syang sumayaw "Since you're finish eating, may i have this dance?" tumingin lang sya sakamay ko for a minute pero thank God dahil pumayag sya kaya dinala ko siya sa dancing floor "I mean what i said Chloe, kahit iapgtabuyan mo ko babalik at babalik parin ako sayo" * Flashback "2 years ago" * kausap ko si Gwen sa isang coffee shop "Gwen . . ." pero pinigilan nya lang ako "Nicholas you don't have to, i know what you want to say" alam nya? ramdam nya? Kaya tinanong ko siya"What do you mean you know Gwen?" ibinaba nya muna ang coffee na iniinom nya at saka inexplain sakin lahat "You don't have to force yourself loving someone if you can't still move on on your past, that will make you hurt a lot because of a wrong decision" im speechless, i don't know what to say "So i am letting you go Nic . . . Because i love you . . ." tears started to fall from her eyes, pero pinunasan nya lang ito ng kamay nya "But you don't have to worry, i'm already decided, i'll just focus on my carreer and i will still keep in touch with you as a friend, but i have to go now, you take care of yourself Nic" then he left me without even saying goodbye, it hurts my feelings losing someone imposrtant to me, pero sabi nga nila mas okay nang masaktan ka sa una kesa pagsisihan mo sa huli * End of Flashback *

"Nic . . ." pero pinigilan ko lang sya "Chloe please, please hindi ko na kaya na mawala ka, hindi ko na kaya, sobrang tagal kong naghintay sa pagbabalik mo kasi you ask me to give you a space because you told me im giving you a hard time but i won't waste a chance again Chloe, hindi na kita pakakalwan, hindi na kita kayang mawala sakin, dahil ito na ang totoo Chloe, mahal kita, mahal ulit kita, at mahal parin kita, and i just can't lie to myself saying i don't love you dahil niloloko ko lang ang sarili ko kapag sinabi ko yun" and that moment while other people as well are dancing in the dance floor Chloe kiss me without even hesitating for the chance, and i know that i have my love again, and i will never let her go, never

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N: Puro tayo love haha :D