Sırların Peşinde

Bölüm 4

Güzel gözleriyle hala bana bakıyordu.Resepsiyondaki kızın verdiği kıyafeti olarak banyoya gittim.Kız,ikimize birden gömlek vermişti.Şuan bunu bulduğumuz için sevinir hale gelmiştik.Benim giydiğim gömlek bana fazla uzun olmuştu bu durum işime gelmişti.Alperen'de üstünü değiştirdikten sonra ikimizde uykuya teslim olmuştuk.

İlk kez kendimi bu kadar güvende hissetmiştim.Kendimi güvende hissederek uyumak ne kadar da güzelmiş meğerse.Tüm gece boyunca nefes alış verişini dinlemeye çalıştım,sonra ise derin düşüncelere daldım gittim.Sahiden ne zamandan beri kendimi güvende hissetmiştim?Ne zaman birini gördüğümde kalp ritmim fazlasıyla artmıştı?Ne zaman bu kadar mutlu olup,kahkahalara boğulmuştum? İşte bu ve bunun gibi soruların cevabı Alperen'idi... Aşk mıydı bu yoksa sadece bir anlık hoşlantı mı ya da gelip geçici bir heves?

Uzanıp komidindeki telefonumu alıp saate baktım saat 01.00 gösteriyordu.Benim böyle gecelerde uyuduğum pek söylenemez.Gök gürültüsünden çok korkarım.Küçükken her yağmur yağıp,gök gürlediğinde babaannemle yatıp,sımsıkı sarılarak uyurduk bu da benim için zamanla bir alışkanlık olup çıkıvermişti.Alperen birden yatakta kımıldayarak

''Beren,uyumadın mı sen hala?'' 

Şimdi nasıl diyebilirdim ki ben korkuyorum sana sarılabilir miyim diye?

''Yok,uyuyamadım daha.'' 

Yüzünü çevirip,bana baktı.Karanlıkta bile yüzünü çok net bir şekilde görebiliyordum.Yüzüne ufak bir gülümseme yerleşti.

''Yoksa gök gürültüsünden mi korkuyorsun sen?'' 

İşte hiç cevap vermek istemediğim bir soruyu bana sormuştu.Rezil olacaktım.

''Küçüklükten gelen bir şey.'' 

Eğleniyor gibi gözüküyordu.Benim bu korkum onda eğlence yaratmıştı.Ne var yani her insanın mutlaka korktuğu konular vardır.

''Eskiden çok korkardım.Her yağmur yağıp,gök gürleyince babaannemle yatardım.Beraber sarılıp uyurduk.Alışkanlık diyelim buna.'' 

Zorla yüzüme küçük bir tebessüm yerleştirmeye çalıştım.

''O zaman bizde sarılıp uyuruz.'' 

Kendimi onun kollarına bıraktım.Kokusunu içime çekmeye doyamıyordum.Kendimi güvende hissettiğim kişinin kollarındaydım.Ne zaman uykuya teslim olduğumu hatırlamıyordum bile.

Fırtınalı bir geceden sonra güneşli bir güne uyanmıştık.Sabah kalktığımda hala Alperen'in kollarındaydım.Gözlerimi açtığımda Alperen'in bana baktığını gördüm.Bir süre Alperen'in yüzünü inceledikten sonra ilk sessizliği bozan Alperen olmuştu.

''Günaydın'' yüzüne her zamanki sıcak gülümseme yayıldı.Ama bu sabah sanki biraz düşünceli gibiydi.Bende ''Günaydın'' diye cevap verdikten sonra yataktan kalkıp banyoya doğru gittim ve ılık bir duş aldım.Banyodan çıkınca Alperen'de hazırlanmıştı.

''Uyuyabildin mi?'' 

Onun kollarındayken rüyalara dalmamak mümkün değildi ki zaten.

''Sayende uyuyabildim.Dün gece için teşekkürler.'' 

İşte gözlerimizin çakıştığı bu anlar zaman duruyor gibi oluyordu.Kalbimin atış hızını duymamalıydı.Uzun bir süre gözlerimin içine baktıktan sonra

''Hadi kahvaltı yapmaya gidelim acıkmış olmalısın.''

Burada mutlu ve huzurluydum eve dönmek istemiyordum.Herkesten uzakta olmak istiyordum.Ama sadece istiyordum.Eve dönmek zorundaydım bugün ne olursa olsun Alperen beni eve bırakacaktı.Kahvaltı yapıp daha fazla geç olmadan yola çıkmıştık.