Przyjaciele

Rozdział. 6 Czułe objęcie.

Spedzalismy razem coraz więcej czasu i mieliśmy wiele wyjść do kina, baru i tp. Niedługo po tym gdy wróciłam do domu ze szkoły uszykowany był stół, świeczki, różyczki, jedzenie a ja  nie wiedziałam co powiedzieć gdy to zobaczyłam. Po chwili usłyszałam
- Kocham Cię! I to właśnie z tobą chce spędzić resztę mojego życia! Będziesz moją dziewczyną? 
-  TAK!- Wręcz krzykłam.
Zjedliśmy, pogadalismy i poszliśmy spać. Całą noc o nim sniłam i bałam się co się stanie na końcu. W śnie tym była cześć romantyczna, horror i dramat. Przed zakończeniem obudziłam się ze łzami i Michał zapytał się co mi jest. Odpowiedziałam.
- Michał będziesz ze mną na zawsze?- Płacząc powiedziałam.
- Oczywiście! Dlaczego bym miał nie być?- Powiedział zaniepokojony moim stanem.
- Miałam sen ze poznałeś inną a mnie zostawiłeś w momencie, w którym cie najbardziej potrzebowałam.
- Nigdy! Kocham tylko Ciebie. PAMIETAJ!- Powiedział i przytulił mnie do siebie.
Ja jestem bardzo wrażliwa i popłakałam się. Michał poszedł do szkoły a ja zostałam w domu bo się źle czułam. Po chwili usłyszałam pukanie do drzwi. Otworzyłam drzwi a to byli ci dwaj chłopaki co odbierali się do mnie w piwnicy. Próbowałam szybko zamknąć drzwi ale nie dałam rady.
Złapali mnie i związali. Płakałam, krzyczałam ale oni chcieli ode mnie czegoś o czym każdy myśli. Nie dałam się zaciągnąć do łóżka. Po chwili odpowiedziałam, że zrobię co tylko będą chcieli. To była tylko przykrywka. Powiedziałam im ze mają się tutaj uszykowac ja pójdę się przebrać do łazienki. Tak naprawdę szybko wzięłam pieniądze, telefon i to co najważniejsze uciekłam. Zakluczyłam drzwi i wezwałam policję. Krzyczeli:
- Otwieraj głupia szmato!
- Jak cie zaraz dopadnie to nie dasz juz rady uciec!
- Zostawcie mnie! Czego wy ode mnie chcecie?!- Krzyczałam do nich stanowczo.
Przyjechała policja i co najważniejsze Michał. Otwartam drzwi oni wybiegli i policja ich drwała. Poszłam do domu   z Michałem i usiedlismy w salonie. Siedział  kolo mnie. Chwilę później  przestałam oddychać, zauważył to po około 30 sekundach.
Na szczęście wszystko było okey. Jak zwykle miałam łzy, tym razem moje oczy były czarne. Czarne jak węgiel, miałam niebieskie oczy a nagle czarne. Nie wiedziałam o co chodzi przez chwile chodziłam po domu na ślepo i nie uderzyłam w nic. Popatrzyłam w lustro i ujrzałam. To była...