Their Second Love [ON HOLD]

CHAPTER VIII:

CHAPTER VIII:

'Alam mo 'yungpakiramdam na bigla ka na lang mapapangiti sa tuwing maiisip mo angisang tao? Sabi nila ibig sabihin daw no'n espesyal na siya sa 'yo,at sa mga oras na may makilala kang tulad no'n siguraduhin mongaalagaan mo siya dahil 'pag hindi, tiyak na pagsisisihan mo.'

Out of the blue,bigla na lang pumasok sa isipan ko 'yung mga katagang iyon na sinabini Jed sa 'kin nang minsang magkapag-usap kami ng seryoso. Parangkanina lang naman ay nakangiti ako habang iniisip 'yung babaengbaliw. Kung gaano naging nakakainis ang una naming pagkikita. Haloshindi ko tuloy lubos na maisip kung ano'ng nangyari at naging partena siya ng buhay ko ngayon.

Bilog nga naman angmundo. Hindi ko alam na balang araw ay kakainin ko rin ang palagikong sinasabi na paglalaruan ko lang ang mga babae at walang sinumanang itatrato kong kaibigan. Nabulag lang ako ng sakit na dinulot sa'kin ni Elaine, pero hindi ko akalaing balang araw ay unti-untingring hihilom ang sugat na iniwan niya sa puso ko.

Halos buong gabiakong gising sa kakaisip sa mga bagay na 'yon. I can't help it,pakiramdam ko kasi biglang nawala sa kaayusan ang buhay ko. Biglangnagbago ang takbo ng bawat araw ko at nababagabag ako do'n.

Pasaan ba angtatahakin kong landas? Magiging mas maayos ba ang buhay ko kapaghindi ko iniwasan ang babaeng baliw na 'yon o mas lalo lang gugulo?Paano kung may hindi magandang bagay na maulit muli, kakayanin ko paba?

Magiging masaya baako? No, masaya ba ako sa ganito? Will I take a risk? Is it worth therisk? Napuno ng mga tanong ang isipan ko at hindi ko alam kung paanomasasagot ang mga iyon hanggang sa may isang bagat na naman angpumasok sa isipan ko.

"Paano mo namannaisipang ipagpatuloy na mahalin ang kapatid ko ngayong alam monamang igagalit ko ito? Hindi mo ba naisip na maaari tayong magkasiraat maaari kitang mapatay noong mga oras na 'yon?" tanong ko noonkay Jed.

"'Yung totoo,sobrang natakot ako no'n. Alam ko naman ang kaya mong gawin sa 'kinat walang kasiguraduhan na magiging kami nga ni Rice. Maraming tanongna gumulo sa isipan ko no'n, kaya naman humingi ako sa itaas nggabay. Ng sign. Buti na lang sinunod ko 'yung sign na 'yun, kunghindi baka hindi ako ganito kasaya ngayon."

Isang katok angpumutol sa pag-alala ko. Hindi pa man ako sumasagot ay pumasok nakaagad ang kapatid ko sa kwarto ko. Nakataas ang kilay niya sa 'kinat nakapamewang pa. Ano na naman kaya ang nakain nitong isang 'to?

"Sana hindi ka nalang kumatok 'di ba? Ano'ng kailangan mo ng ganito kaaga?" iniskong tanong sa kaniya.

"Hoy Kuya! Sabihinmo nga sa 'kin, tumigil ka na ba talaga sa paglalaro sa mga babae?"mataray niyang tanong.

Naguguluhan man,sinabi kong "Oo naman!" dahil 'yon naman ang totoo. Paano namanbiglang naitanong bigla ni Rice 'yon? Minsan talaga wierdo rin itongkapatid ko e. Bumangon na lang ako sa pagkakahiga ko at tiningnan angorasan. Napadali ako ng bangon nang makitang alas otso na pala. Dapatumaalis na ako, este kami, ngayon.

"E sino 'yungbabaeng nakasandal sa sasakyan mo sa labas? Pinangakuan mo 'yongisasabay mo 'no? Tapos parang wala ka namang plano pang bumangon,"litanya niya sa 'kin. Hay nako, mga babae talaga hindi na matgil angmga bibig sa kakadada. Hindi ba sila napapagod?

Nagmadali na langakong mag-ayos at hinayaan lang si Rice na dumaldal. Bakit pa kasiako hinihintay ng babaeng baliw na 'yon? Pwede na naman siyang mauna.Paano kung malate siya? Ako pa ang may kasalanan gano'n? Napailing nalang ako at kinuha na ang bag ko na nakapatong sa mesa.

"Kuya naman e!Bakit ba ayaw mo akong sagutin? Nagtatanong ako nang maayos e. Kainiska naman," sabi ni Rice na halatang napipikon na sa hindi kopagpansin sa kaniya.