As long as you love me || Rein van Duivenboden

Hoofdstuk 9

LEES DIT EERST EVEN PLEASE: ik moet zeggen dat mijn inspiratie voor dit verhaal helemaal op is. Dat is dan ook de reden dat ik vanmiddag een eind heb geschreven van dit verhaal. Niet schrikken dit verhaal gaat door tot hoofdstuk 12. Ik ga waarschijnlijk ook nog een epiloog schrijven maar weet dat nog niet zeker. Ik wilde dit even laten weten.

Na een lange gezellige maar ook een beetje stress volle avond zitten Rein en ik weer in de auto.
"heb je een beetje zin in volgende week?" vraag ik aan Rein. Hij kijkt mij aan en haalt zijn schouders op. "Een beetje ik haat het dat ik jouw moet gaan missen." ik knik tevreden en focus mij op de weg. Doordat Rein gedronken had moest ik nu rijden.
Ik houd van rijden daar niet van maar soms was het gewoon fijn om na een lange avond niet meer te hoeven rijden. Maar aangezien het Rein's feestje was mocht hij drinken. Dat was een afspraak die we ooit hadden gemaakt.
"Ik ga je verschrikkelijk missen."  zeg ik zachtjes.
Ik zie Rein in mijn ooghoeken glimlachen. "Gina ik jouw ook echt verschrikkelijk en ik zal elke seconde aan je denken maar de 4 maanden zijn zo voorbij dus het komt wel goed." zegt hij en ik glimlach en voel dat er tranen in mijn ogen zijn ontstaan. Voorzichtig omdat ik aan het rijden ben veeg ik de tranen weg en concentreer mij op de weg.

Na een week lang nog te hebben genoten van het feit dat we nog bij elkaar zijn is het nu zo ver. Gisteravond hebben we alle spullen ingepakt die Rein mee moest nemen. Rein wilde eerste al zijn kleren meenemen zodat hij niet hoeft te wassen in Amerika. Gelukkig heb ik dat nog uit zijn hoofd kunnen praten.
"Zorg goed voor jezelf okay?" vraagt Rein mij als hij zijn jas aantrekt. Ik zie de bezorgde blik op zijn gezicht. Ik glimlach en druk een kus op zijn wang.
"Volgens mij moet ik mij daar eerder zorgen over maken voor jouw dan jij voor mij van Duivenboden." Rein glimlacht.
"Als ik terug ben gaan we alles regelen voor de bruiloft Gina van Duivenboden klinkt veel leuker." zegt hij met een glimlach. Ook ik trek snel mijn jas aan en we lopen naar mijn auto.
Rein legt zijn koffer in de auto en pakt dan mijn sleutels uit mijn handen. "Mag ik voor deze ene keer in je trots rijden?" vraagt hij met een lief gezicht.
Ik kijk hem aan en knik dan. "Alleen voor deze ene keer omdat je naar Amerika gaat." zeg ik. Rein's glimlach word groter drukt zijn lippen op die van mij en loopt dan naar de bestuurderskant. Ik ga in de bijrijdersstoel zitten en wacht tot Rein de auto start.
Na een beetje gekloot van hem start de auto. Ik grinnik "nog best moeilijk he in mijn trots rijden?" vraag ik. Rein kijkt een beetje geïrriteerd naar mij. Ik lach zachtjes en weet donders goed dat het puur door de zenuwen kwam dat hij mijn auto niet gestart kreeg.
Op de gewenste snelheid begint Rein naar het vliegveld te rijden. Het is maar een klein halfuurtje rijden. En er is bijna geen verkeer maar toch krijgt Rein het voor elkaar er een uur over te doen door continue de verkeerde route te nemen.
"Voortaan rijdt ik weer gewoon." mompel ik zacht als we de parkeergarage inrijden. Rein glimlacht moeilijk. Ik plaats mijn lippen op zijn wang als teken dat alles goed komt en stap dan uit de auto.

In de hal waar iedereen zich verzamelt is het aardig druk. De vijf meiden hadden hun hele familie natuurlijk mee om afscheid te nemen. De meiden vlogen alleen met Rein en Nils de rest van de crew kwam uit Amerika of was er al.
Het afscheid was uitgebreid hierdoor hadden Rein en ik ook nog even de tijd.
"Ik ga je missen aap." zeg ik terwijl ik zachtjes glimlach. Rein glimlacht ook "ik jouw ook maar ik zie je snel"
Ik geef Rein nog een laatste kus en dan moeten ze gaan richting Amerika.