ESARET

Bölüm 6 ~ // Rachel Geldi //

Sabahın ilk ışıkları yatakta sarılarak uyuyan gençleri rahatsız ederek ışıldıyordu. Alex gözüne giren güneş yüzünden homurdanarak diğer tarafa döndü. Amelia ise daha güneş doğmadan uyanmıştı.

Bütün geceyi Alex'in kollarında sadece sarılarak geçirmiş genç adamın kokusunu içine çekerek uykuya dalmıştı. Onun kıpırdanmasıyla uyanıp gözlerini açtığında ise onun o yakışıklı yüzüyle karşılaşmıştı. Ama genç kadın bu güzel manzaraya doyamadan genç adam güneşten rahatsız  olarak kıza arkasını dönmüştü. Sıkıntıyla iç çekti. 

"Arkamdan sarılabilirsin bu kadar üzülmene gerek yok."diyerek kızın utanmasını sağlamıştı. Amelia utansa da sarılmadan edemedi. Sıkıca sarıldığı adamın sırtına her ne kadar öpücükler kondurmak istese de utancından yapamıyordu.

Genç adam gülümseyerek "Eğer istiyorsan öpebilirsin."dedi. 

Genç kız bir an afalladı. Ne yani aklından geçenleri mi okuyordu diye düşünemeden edemedi. Yine de adamı öpmedi. Öpemedi. Onun yerine kollarını adamın sırtından çekip yataktan kalktı. 

Banyoda elini yüzünü yıkayarak yüzündeki kızarıklıkları gidermeye çalıştı. Kocası da arkasından kalkmış giyiniyordu. Banyoda olabildiğince oyalanarak adamın odadan çıkmasını bekledi onun yanında giyinmek istemiyordu. Kapanan kapı sesiyle Alex'ın odadan çıktığını anlayınca hemen hizmetçisi Sarah'ı çağırdı.

"Günaydın Leydim. Bugün hangi elbisenizi giymek istersiniz."

"Hiç fark etmez Sarah sen hangisini uygun görüyorsan o olsun."

"Tamam Leydim, o zaman hı.. buldum koyu mor olan elbisenizi giyin o size çok yakışıyor."

"Koyu mor mu? O biraz iddialı değil mi?" diyerek şaşkınlığını belli etti. Genç hizmetçi gülümseyerek Amelia'ya baktı.

"Leydim siz artık yasta değilsiniz. Yeniden evlendiniz ve yeni gelin olmanın da tadını çıkartmalısınız." 

Yüzü kızaran genç kız utançla "Sarah! Lütfen"diyerek mırıldandı. Sarah yüzünde oluşan derin gülümsemeyle kıza baktı.

"Hadi geceliğinizi  çıkarında elbiseyi giymenize yardım edeyim."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Aşağıya ineli neredeyse yarım saati geçmiş olmasına rağmen hala karısı gelmemişti. Kahvaltı masasında onu beklemek resmen eziyet olmuştu. Kızı her an yanında istiyordu. Gözünün önünden bir saniye bile ayrılmasın hep onunla beraber olsun istiyordu. 

Tekrar merdivenlere doğru baktı. Ama ne gelen vardı ne de giden. Kahvesinden bir yudum aldı, bir yudum daha derken dayanamayıp ayağa kalktı. O inmezse ben indiririm diye düşünüp merdivenlere yöneldiğinde gördüğü manzarayla olduğu yerde kaldı.

Karısı bir kuğu gibi merdivenden iniyordu. Üzerindeki mor elbiseyle çok ama çok güzeldi. Adam heyecandan masanın üzerinde duran fincana çarptı. Masaya dökülen kahveyi peçeteyle silmeye çalıştı ama bir türlü beceremiyordu. Silmek isterken daha da mahvetmişti. 

Bir anda elindeki peçete alındı. Kafasını çevirip kimin aldığına baktığında karısının güzel yüzüyle karşılaştı. Amelia'nın aldığı peçeteyle masayı sildiğini gördü. O beceremezken kızın iki saniyede masayı temizlemesine biraz da olsa bozulmuştu. Sanki masayı temizlemek onun işiymiş gibi. 

"Otursana lütfen ben kahveni tazelerim." Alex yavaşça sandalyesine oturdu. Amelia hem ona hem de kendi fincanına kahve doldurdu. Zarif bir şekilde kocasına en yakın sandalyeye oturdu. Sessiz ve sakince kahvaltı ettiler. Fazla sessizdiler. Oda da sadece çatal ve bıçak sesleri duyuluyordu.