ESARET

Bölüm 9 ~ // Korkuyla Gelen //

Korku, insanı bazen en güzel bazen de en çok istediği şeyi yapmaktan alıkoyan bir duygudur. Amelia'nın başına gelen de tam buydu. Genç bir adamla tanışıp onunla evlenene kadar hayatındaki en büyük korkusunun diğer kızların yanında giydiği elbisenin sönük kalması yada tırnağının kırılması sanıyordu. İnsan hayatta en çok neyden korkardı? Bunu daha önce hiç düşünmemişti. Şu an da ise en güzel anlarını yaşayacağı yerde en büyük korkusu canlanmış karşısında dikiliyordu...

Elindeki kemeri Alex'in boynuna geçiren Henry bütün kuvvetiyle sıkıyordu. Alex nefessiz kalmış boğazını sıkan kemerden kurtulmaya çalışıyordu. Ama çırpındıkça kemer onu daha fazla sıkıyordu. Yüzü morarmaya başlamış elleri boynundayken birden iki yanına düşmüştü. Artık nefes almıyordu. Henry kemerini kardeşinin boynundan çektiğinde Alex'in bedeni genç kızın üzerine düştü. Amelia kocasının bedeni altından çıkmaya çalışıyor bir yandan da bağırıyordu. Fakat sesini kendi bile duymuyordu. 

Gözleri kapılı bir şekilde üzerindeki cansız bedenin altında ezilirken kurtulmak için debeleniyordu. Ondan kurtulmak isterken birden ağırlık değişti. Hala çok ağırdı ama tam olarak üzerinde değil gibiydi. Genç kadın kapalı olan gözlerini açtığında ise karşından ona sarılmak isteyen Henry'i gördü. Henry kadının üzerine yatmış onu öpmeye başlamıştı. Eli elbisenin eteğinin altında bacaklarını sıkıyordu. Kafasını kadının boynuna gömmüş hem ısırıyor hem de emiyordu. Amelia daha çok çırpınmaya başlamış üstündeki adama vurmaya başlamıştı. Biraz önce çıkmayan sesi şimdi çığlık çığlığa odada yankılanıyordu. 

Alex karısının üzerine eğildi. Dudaklarını boynuna gömüp karısının o güzel kokusunu içine çekti. Bu kokuya, bu kadına dayanamıyordu. Onu öpmek sanki yaşama nedeniydi. Boynuna öpücükler kondurmaya başladı. Boynundan dudaklarına yönelmiş eli de eteğinin altından ince bacaklarını okşarken Amelia ona vurup çığlık atmaya başladı.

"Amelia Amelia aşkım kendine gel.." Kadını omuzlarından tutup sarsmaya başladı. Bakışlarındaki ifade adamın aklını başından almaya yetmişti. Alex'e bakıyor ama başka bir şey görüyor gibiydi. 

"Amelia canım benim ben Alex. Ne olur bak bana. Bak benim..."

Karısının yüzünü ellerinin arasına aldı.

"Aşkım benim. Ne olur gör beni!" Kadının çığlıkları durmuş nefes nefese kalmıştı. 

"Evet! Benim kocan Alex. Korkma seni bırakmam kimseye dokundurtmam. Aşkım."

"Alex!"

"Evet. Buradayım bir tanem." Amelia en sonunda ona bakmıştı. Şükürler olsun rahat bir nefes vermişti. Anlaşılan biraz daha sabretmesi gerekiyordu. Ne kadar zor olsa da beklemeliydi. Karısını kollarına alarak ona sımsıkı sarıldı.

"Canım, canım benim." diyerek genç kadının alnından öptü. Sakinleşen Amelia kocasının yüzüne bakmak için boynunu adamın göğsünden kaldırmak zorunda kaldı.

"Üzgünüm! Ben.. bana ne oldu anlamadım.. Bilmiyorum seni.."

"Şişşt! Tamam önemli değil. Sen iyi ol o bana yeter. Hadi biraz uyuyalım. Nasıl olsa daha çok zamanımız var." dedikten sonra tekrar ona sarılıp birlikte sessizce yattılar..

||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||

Sabahın ilk ışıklarıyla uyanan Alex yanından huzurla uyuyan karısına yüzündeki şefkat ifadesiyle baktı. Yanında yatan karısı değil de küçük bir kız çocuğuydu. Tebessümle onu seyrederken kapı tıklatıldı. Başını usulca kaldırıp "girin" dedi. Sarah sessiz olmaya özen gösterdiği sesiyle adama bakmamaya özen göstererek konuştu.