ESARET

Bölüm 11 ~ // Sarah'ın Gerçeği //

İyi okumalar. 

Biraz -ohoooooooooooooo birazdan çok- geç oldu ama ne derler bilirsiniz.

"Geç olsun da güç olmasın."

Bu kadar geç kaldığı için çok özür dilerim. Ama her seferinde dediğim gibi hikayeyi ben yazmıyorum. Teyzem yazıyor. O da bu sıralar sağlık sorunları aile sorunları derken yazmaya fırsat bulamadı. Lafı fazla uzatmaya gerek yok diyor ve sizi hikaye ile baş başa bırakıyorum... :D 

Şimdiden yanlışlarımız varsa affola.. :D :D 

<> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> <> 

Alex karısından sadece bir gece ayrı kalabilmişti. Sabah daha hava aydınlanmadan yola düşmüştü bile. Bir an önce karısına sarılmak ve daha bir sürü şey yapmak istiyordu. Bir de o iki ukala geri zekalı kardeşi de kapı dışarı etmek.

Araba karanlık yolda ilerlerken durmuştu. Pencereden baktığından kenara doğru kaçan bir kadın gölgesi görmüştü. Bu saatte bu kadının yolda olması tuhaf gelse de umursamadı. Bir an önce karısına kavuşmak istediği için arabacısına devam etmesi için bağırdı. Halbuki yanlarından koşarak geçen kavuşmak istediği karısından başkası değildi.

Eve vardığında saat 7 civarındaydı. Amelia muhtemelen daha uyanmamıştı. Onu öperek uyandırmak iyi bir fikir gibi gelmişti genç adama. Hızlıca odaya çıktı. Kapıyı açtığında onu kötü bir sürpriz bekliyordu. Yatakta karısı yerine başka birisi vardı. Ve bu kişi Rachel'dan başkası değildi. Peki bu kadının karısının yatağında ne işi vardı?

"Rachel uyan. Uyan hadi." derken bir yandan da kadını omuzlarından tutup sarsıyordu. Fakat kadın uyanmak bir kenara adama sırtını dönüp uykusuna devam etti.

"UYAN DEDİM SANA!" diye bağıran Alex'in sesini sonunda duyan Rachel yavaşça gözlerini açtı. Genç kadın karşısında Alex'i görmesiyle yüzüne en şuh gülümsemelerinden birisini yerleştirdi.

"Ah aşkım ben de seni bekliyordum. Sonunda döndün demek."

Yatakta oturur pozisyona gelerek genç adamın onu uyandırmak için uzattığı koluna deyim yerindeyse sarmaşık gibi dolandı.

Alex onun bu haline hiç aldırmadan hızlıca kolunu ondan kurtardı.

"Senin ne işin var bu yatakta? Amelia nerede?"

"Ah! Aşkım benim ne yapacaksın o kadını. Ben varım. Sana ben yeterim merak etme. Onu hiç ihtiyaç duymayacaksın. Ben senin için her şeyi yaparım." dedi.

"Her şey derken.. Neyse Amelia nerede?" diye tekrar sordu.

Rachel o iğrenç sesiyle kahkaha attı.

"Karın senin ardından sevgili kuzenleriyle kaçtı. Hiç düşünmedi bile. Daha senin arabanın tozu sinmeden karar verip gittiler. Görüyorsun ya sevgili karın seni hiç sevmedi."

Duyduklarına inanamayan Alex o anın siniriyle kadını kolundan tuttuğu gibi yataktan yere fırlattı.

"Yalan söyleme Rachel! Senin ağzından çıkan kelimelerin hiç birine inanmıyorum. Şimdi eşyalarını topla ve evimden defol!" diye bağırıp kadının yerde yatan bedenine aldırmadan çıkması için kapıyı açtı.

"Yanlış yapıyorsun Alex. O aptal kadın seni hiç sevmedi. Sen gittikten hemen sonra o da peşinden gitti. Seni beklemedi. Eğer seni sevseydi beklerdi. Ama ben seni bekledim. Çünkü seni seviyorum. Seni seviyorum Alex." deyip ağlamaklı gözlerle karşısındaki adamın heybetli bedenine baktı.