The One Who Deserves My Heart [FIN~]

Chapter 30//Missing HIM

Chapter 30

*Missing HIM*

*******

A/N: Hi guys! Sorry kung medyo magulo ha. Wala kasi tong permanent plot. Impromptu writing lang po ito. Kung ano pumasok sa isip ko, sige go! Pero don’t worry. Magegets nyo din. Haha. Oh sige na. vavay~!

*******

[Ken’s POV]

                Papunta ako ng dalampasigan para magpahangin. Maaga pa naman kasi tsaka malapit ng lumubog ang araw.

                Napansin ko si Megan na naghahagis ng bato habang sumisigaw. Ang cute nya. Haha. Para kulang na lang kidlat, ayos na yung scene. Lalapitan ko n asana sya, kaya lang may nakauna.

                Si Jared.

                Alam ko may misunderstanding sila eh. Asus. Halata naman nung nasa van pa lang kami. Hinayaan ko na lang sila at bumalik na sa loob ng villa.

                *ring ring*

                Tiningnan ko kung sino yung tumatawag.

                Calling…

                Raycee

BTW, sa maniwala kayo’t sa hindi, nakaclose ko na din sya. She’s one of the mean girls. Tanda nyo pa? Yung Jared’s Angels daw. -.-

                “Hello.”

                [Hi. Ahm.. musta?]

                “Doin’ fine.”

                [Sus. Ang sabihin mo, kinikilig ka naman kay Megan]

                At nga pala, alam din nito na you know.. hehe. Malakas daw kasi sya makaramdam eh.

                “Lul! Tsk. Di nga ko makaporma eh.”

                [Ah.. Bakit naman?]

                “Sila na kasi ni Jared. Pero di ako susuko sa kanya. Mahal ko eh.”

[Raycee’s POV]

                [Sila na kasi ni Jared. Pero di ako susuko sa kanya. Mahal ko eh]

                Yeah right. Sa sobrang pagmamahal mo kay Megan, di mo na alam na may isang tao na dito na mahal ka ng totoo.

                Nagtataka ba kayo? Dati si Jared ang gusto ko diba? Well, to tell you the truth. Wala talaga akong gusto kay Jared. Way lang yun para magkakilala kami ni Ken. Since 2nd year, mahal ko na talaga sya.

                [Hey! Andyan ka pa?]

                Ay oo nga pala. May kausap pa ko sa phone.

                “Yeah. Sorry. May iniisip lang.”

                [Asus. Sino? Yung mystery guy na di mo pa sinasabi sakin ang pangalan?]

                Ulul! Kung alam mo lang na ikaw yung si ‘mystery guy’. *sigh*

                “Oo sya nga. Sige na. Wala kang kwenta kausap. Hahaha. Bye”