The One Who Deserves My Heart [FIN~]

Chapter 6//Jared's Angels

Chapter 6

*Jared's Angels*

“Nice one Megs! Thanks for accompanying me.” Aba at nakikipag- apir pa! Nakakalimutan ata nito na may atraso pa sya sakin. Di ko sya inapiran. Haha. :P

“Whatever. Tsaka acoompany ka dyan! Para yun sa grade ko noh!” tinarayan ko na ng tuluyan eh. Pero syempre sa loob loob ko eh gusto ko rin mag-thank you sa kanya. Pero hindi, hindi pwede. 

“Sunget neto. Dyan ka na nga!” at nilayasan ako ng lolo nyo. =___=

Aba aba! Magdusa sya. Pagkatapos ng lahat ng pinapagawa nya sa mga alipores nya eh makikipag-usap sya na parang walang atraso sakin.

Nga pala, kung tatanungin nyo kung anong nangyari sa performance namin, ayun nag-away kami.

De, joke lang. Nakakuha kami ng perfect score. Ganda daw kasi ng performance namin eh. Perfect combination daw. Tapos may pahabol pa yung teacher namin. Kinilabutan nga ako eh. Alam nyo kung ano? Wag na. baka kilabutan ulit ako. -____-

Pero sa totoo lang, kahit antipatiko yang si Jared, para saken mabait sya. I mean, in his own way. Kahit di ko pa sya gano kakilala, alam ko naman na mabuti syang tao. Kaya lang siguro ganito yung pakikitungo nya sakin ngayon ay dahil sa pagtataray ko noon sa kanya. 

Acheche. Leche. -___-

*canteen*

Whatta! Haba ng pila! Eh gutom na ako. Di pa mandin ako kumain kaninang umaga. Na late na kasi ako ng gising eh tapos ngayon, hayyy. Konting tiis na lang. at isa pang reason kung bakit di ako makasingit. Nandyan kasi ang Jared’s Angels. Pechay langss..

After 1234567890 years, nakabili din. Buti na lang at one and a half hour ang break namin. Naghanap ako ng vacant table at salamat naman at meron. Pandalawahan yung nakita ko. Umupo na ako then kumain na malamang. =___=

“Ahm Miss, pwede patabi?” ( ¬_¬) --> (o.o )  

“Vhen?!!” a.. anong ginagawa nito dito?

“Teka nga lang. Akala ko nasa Japan ka? Ba.. bakit nandito ka?”

“Wala lang. Masama ba? Eh ano naman sayo kung nandito ako? Hah?” Ay jusko! Sa tingin ko sasakit ulo ko pag kausap ko itong taong to. Nawalan pati ako ng gana sa pagkain.

“Ay ewan ko sayo. Nawalan na ko ng gana.” Tapos umalis na ako.

[Vhen’s POV]

“Di ka pa rin nagbabago.” Tanging naibulong ko na lang pagkaalis nya.

Sa totoo lang, kaya ako bumalik dito sa Pilipinas is dahil kay Megan. Natatakot ako kahit din family nya na may mangyari sa kanyang di maganda lalo na ngayon at…

[Megan’s POV]

Tsk. Ano naman kaya ginagawa nyan dito? Sakto pa talaga at dito pa sa ERA (Easternside Royale Academia) pumasok. Para ano? Para paalalahanan na naman ako tungkol dun sa .. ugh.. nevermind.

Naglalakad ako papunta ng room ng biglang may humarang sakin. Tss. Sila na naman?

“So.. speaking of the devil.” Eh kung dyombagin ko kaya to? Inirapan paako. Kaimbyerna mats. =___=

“So speaking of yourself.” Sabi ko kay Raycee. Siya na siguro ang magiging mortal kong kaaway dito. Tsk.

“Ugh.. whatever! Watch where you’re goin’ girl. Nag-uumpisa na ako.”