The One Who Deserves My Heart [FIN~]

Chapter 2// SHE meets HE

Chapter 2

*SHE meets HE*

“Ja-jared?” I said to myself.

 Holy moly! Di ako pwede magkamali. 3 years nga ako nawala pero ganun pa din itsura nya. Mas gwapo nga lang ngayon.

“Monica?” oh sh#t! siya nga! Gusto ko sya yakapin ng mahigpit pero alam ko wala na akong karapatan pa. :’(

“ah.. I have to go. Bye” yumuko ako then maglalakad palabas ng biglang…

.

.

.

.

.

Niyakap nya ako. Di ko alam pero I found myself hugging him back. And there, with my head on his chest, I cried. God! I miss this. I miss him.

Pagkatapos, inalis nya yung yakap nya sakin then he held my both cheeks.

“Stop crying. Always remember that, whatever happens, I’ll always be –“ di ko na sya pinatapos. Umalis ako sa yakap nya.

“Stop this nonsense Jared. Nakipag-break ka na nga sakin diba? Alam kong mahirap para sakin gawin to pero *sob* I’m going back to Korea. I have to move on. Kung alam ko lang sana na ganito yung mangyayari, sana hinayaan ko na lang sarili ko magpaka-rebelde dun. Di mo alam kung gano kahirap ngumiti o magsaya habang wala ka.” Ang weak ko talaga. Salita pa lang yan, talo na ako.

“Please let me explain.” – Kevin

“explain what? Di ba ikaw na nga yung nakipag-break tapos sabi mo ayaw mo na ako Makita? Fine with me. Pagbibigyan kita. Sana maging Masaya ka. Goodbye.” Di ko na napigilan sarili ko at tumakbo na ako. Lumabas ako ng mall at doon umiyakng umiyak. Ang sakit.. sobrang sakit..

 [Jared’s POV]

Habang dinadala ako nito leshe kong paa papuntang Blue Magic, may nakita akong familiar face tapos lalo bumilis tibok ng puso ko.

“Monica?” I said to myself. Medyo di pa ako nakakalapit kaya di pa nya ako nakikita. May lumapit sa kanyang babae tapos tumawa sila, then umalis na yung kasama nya ata yun.

 I grabbed the chance to explain to her. Nilapitan ko siya pero bigla akong napatigil nung hinawakan nya yung kamukha bear na binigay ko sa kanya nun. Napangiti ako dun. Di nya pa rin ako nakikita kasi nakatalikod sya.

“Monica?” nagulat pa ata sya. 

“ah.. I have to go. Bye” bigla syang naglakad palabas kaya lang di ko napigilan sarili ko. Bigla ko syang hinila at niyakap. Nagulat ako nung niyakap nya din ako. Miss na miss ko na sya. Sobra. Gusto ko sya halikan pero ayoko kasi nakapag-hiwalay na ako sa kanya. Baka lalo lang sya masaktan. Narinig ko sya nag- sob kaya inalis ko yakap ko sa kanya then hinawakan sya sa pisngi.

“Stop crying. Always remember that, whatever happens, I’ll always be –“ di ko na natapos sasabihin ko kasi bigla syang nagsalita. Mga salitang lalong bumasag sa puso ko.

“Stop this nonsense Jared. Nakipag-break ka na nga sakin diba? Alam kong mahirap para sakin gawin to pero *sob* I’m going back to Korea. I have to move on. Kung alam ko lang sana na ganito yung mangyayari, sana hinayaan ko na lang sarili ko magpaka-rebelde dun. Di mo alam kung gano kahirap ngumiti o magsaya habang wala ka.”  Nagulat ako sa sinabi nya lalo na dun sa babalik sya sa Korea. Ang tanga ko talaga! Stupid Kevin!