THE BOYISH AND THE PLAYBOY

CHAPTER 20

Ilang beses ng nagpagulung-gulong si Reyann sa kanyang kama, ilang beses na rin nitong tinakpan ng unan ang sariling mukha para sana makatulog, pero ni katiting na antok ay wala siyang maramdaman. Nakabalik na sya ng Sampaloc, Manila kasama ang kanyang mga kapatid at ang kanilang ina.

Dumating sila kaninang umaga, at tama nga ang sabi ni Francis, hindi na sila nagpang-abot pa, tahimik ang buong bahay ng binata, wala din ang kotse nito, senyales na nakaalis na ito.

Hindi mapakali si Reyann, sa konting panahon na pinagsamahan nila ng binata, hindi nya maipagkakaila na naging mahalaga na ito para sa kanya, higit pa sa kaibigan ang tingin nya kay Francis. Tulala at diretso lang sa kisame ang tingin ni Reyann, walang ibang laman ang kanyang isipan kundi ang binatang tanging nagpapabilis ng tibok ng kanyang puso.

Ipagpatawad mo, aking kapangahasan
Binibini ko, sana'y maintindihan
Alam kong kailan lang tayo nagkatagpo

Napakunot-noo si Reyann ng makarinig ng tila ba kumakanta sa may malapit.

Ngunit parang sa 'yo, ayaw nang lumayo
Ipagpatawad mo, ako ma'y naguguluhan

Babalewalain na lang sana ni Reyann ang naririnig na kumakanta pero na-curious sya dahil madalang lang sa lugar nila ang nagpapatugtog kapag gabi  kung kaya't bumangon sya sa kama at tumungo sa may  bintana upang alamin kung saan nanggagaling ang kanta.

'Di ka masisi na ako ay pagtak'han
'Di na dapat ako pagtiwalaan
Alam kong kailan lang tayo nagkatagpo
Ngunit parang sa 'yo, ayaw nang lumayo
Ipagpatawad mo, minahal kita agad

Nanlaki ang mga mata ni Reyann ng mapag-alaman kung saan nanggagaling ang malamyos na kanta, natutop din nito ang sariling bibig dahil sa gulat.

Ahh, minahal kita agad
Ahh, minahal kita agad
Ipagpatawad mo, ohh
Woh woh hoh
(Ooh) Woh woh woh oh
Minahal kita (ahh)
Kay tagal-tagal (ahh)

Maluha-luhang pinagmasdang maigi ni Reyann ang taong kumakanta sa tapat ng kanyang bintana, napaka gwapo at matipuno nitong tignan sa suot na navy blue long sleeve shirt at jeans. Ang binatang kanina pa tumatakbo sa isipan ni Reyann, ang binatang inakala niyang nakaalis na, ay nasa tapat ng kanyang bintana, kumakanta at tumutugtog ng gitara, nakatingala ito sa bintana kung saan naroroon si Reyann.

Sana nama'y ipagpatawad mo
Ang malabis na kabilisan ko
Ngunit ang lahat ng ito'y totoo
Hah, minahal kita agad
(Ipagpatawad mo) Hah, minahal kita agad
(Ipagpatawad mo) Hah, woh woh woh
(Ipagpatawad mo) Ipagpatawad mo, ipagpatawad mo, hoh
(Minahal kita agad, ipagpatwad mo) woh
(Ipagpatawad mo) ohh woh eaa
(Ipagpatawad mo) eaa
(Ipagpatawad mo) hahh
(Ipagpatawad mo)

Patakbong lumabas ng kanyang kwarto si Reyann at bumaba sa kung saan naroroon si Francis. Nadatnan ni Reyann sa may terrace ang kanyang ina, tinignan sya nito ng makahulugan.

"Good evening po" Bati ni Francis kay Nanay Marta, ang ina ni Reyann, nakapasok na ang binata sa terrace.

"Good evening din iho, halika tuloy ka" Nakangiting tugon ni Nanay Marta.

Tila natuod naman si Reyann sa kanyang kinatatayuan, diretso lang ang tingin nito sa bintana.

Sumunod si Francis kay nanay Marta, nasa pintuan na ito papasok sa sala ng mapansing hindi nakasunod sa kanila si Reyann, ng lumingon ang binata, nakita niya si Reyann na hindi ito umalis sa kinatatayuan kaya naman nilapitan nya ito.

"Hindi mo ba kami sasamahan sa loob?" Tanong ni Francis ng nasa harapan na sya ni Reyann.

Napakurap-kurap si Reyann, natauhan ito ng magsalita si Francis, napatingala sya sa binata, sa pagtingala nya kay Francis, napagtanto niyang nasa isang dangkal lang pala ang layo ng mga mukha nila, nag-init ang mukha ni Reyann, dahil dito ay muli siyang nag-iwas ng tingin sa binata.