LÜTF-U AŞK

▶Serzeniş◀

Mektubu yazdığım günün üzerinden üç gün geçmesine rağmen olumlu ya da olumsuz ne cevap gelmiş ne de mektubu okuduğuna dair bir tavır sergilemişti. Her zamanki gibi derse giriyor, anlatıyor gidiyor, evimize gelip dedemle sohbet ediyordu.. Ben ve düşüncelerim yine başbaşa iken mesaj sesi ile kendime geldim.

- Yusuf'un Züleyhası! Vay be, demek prenses hocasına aşık!

Kimdi bu şimdi? Ne diyordu böyle!
Ne yapacağımı bilemedim..

- Kimsin? Ne istiyorsun?

- Yakında tanıyacaksın Ufaklık!

Ufaklık ha? Hem de bana! Bu ne cürret! Bayan olduğundan emin olsam sonuna kadar tartışacaktım ama bilmiyordum işte..

Ne olduğu belirsiz şahıs, muhtemelen Yusuf hocanın günlerdir okumasını beklediğim mektubu okumuştu. Korktuğum başıma nasıl da gelirdi hemen.. Okuldan biri miydi acaba? Öyle olsa bana Ufaklık diyemezdi..
Eee okul dışında bizim ortak tanıdığımız kimse yoktu ki!

Beklemeye karar verdim.. İllaki çıkacaktı kokusu!

...

Yine o muhteşem ezan ile uyandım. Tarif edemediğim o ses.. O makam..
Huzur diye buna denirdi..

Namazımı kılıp kahvaltı hazırlamaya başladım. Ben işimi bitirinceye kadar dedem de cüzünü bitirmiş sofraya kurulmuştu. Çayları koyup oturdum..

- Nasılsın meleğim?

- Şükür.. Şükür iyiyim dedeciğim.
Sen iyiysen çok daha iyiyim..

- Kızım okulların kapanmasına iki hafta kaldı. Yazın evde Kur'an dersi vereceksin hazırlıklara başlayalım.

- Başlayalım da, umre işi var biliyorsun.

- Doğru. Sen umredeyken yerine bir arkadaşın hocalık yapsa olmaz mı?

- Nisadan sonra..

- Nisa'yı kaybettikten sonra kimseyle arkadaşlık etmiyorsun kızım. Sürekli odana kapanıyorsun. Ya mezarlığa gidiyorsun ya..

- Dede?

- Efendim kızım?

- Ben evimize beş dakikalık mesafedeki mezarlığa bile tek gidemiyorum. Neden? Daha bu sene tanıdığım biri istediği için. Kim bu adam dede? Seni nerden tanıyor? Bu samimiyetimiz nerden geliyor? Ne zaman sorsam beni geçiştiriyorsun..

- Çok yakında bütün sorularına cevap bulacaksın yavrum.

Sustum. Halimi arz ettim Yüce Mevla'ya.. Beni bir tek anlayana..

Kahvaltı masasını toplayıp okula gitmek üzere çıktım evden. Düşünceli halim etraftakilerin de dikkatini çekiyor olacak ki tuhaf bakışlar atıyorlardı. Aldırmadım.. Yürüdüm.. Yürüdüm..

Okulun kapısına vardığında her gün yaptığım gibi tam o noktada durdum.. İlk gün bana çarptığı o noktada..