ΛΌΓΙΑ ΨΥΧΗΣ

Ρομπότ

Ζούμε σε μια κοινωνία με το μην και το δεν πρέπει , δεν ελευθερωνόμαστε γιατί φοβόμαστε , μένουμε στάσιμη γιατί δεν ρισκάρουμε , δεν ελπίζουμε γιατί γνωρίζουμε πως η ελπίδα έχει χαθεί . Δεν αγαπάμε τον εαυτό μας , άλλα αγαπάμε την εικόνα μας , αγαπάμε αυτό που προβάλλουμε και όχι αυτό που είμαστε . Είμαστε πιόνια είμαστε κατευθυνόμενα χωρίς κάποιο συγκεκριμένο προσδιορισμό , προχωράμε , πατάμε χωρίς να ξέρουμε που βρισκόμαστε και τι κάνουμε και τι θέλουμε . Δεν φταίμε εμείς , κάνεις δεν φταίει ... Ο φόβος φταίει , το μίσος , η στεναχώρια , η θλίψη , όλα αυτά τα συναισθήματα που καταβάλουμε καθημερινά μας σκοτώνουν , μας σπάνε , μας αδειάζουν , και άπλα κρατούμε μια ονομασία , ΑΝΘΡΩΠΟΙ . Το μυαλό μας έχει γεμίσει με σκουπίδια , που εμείς τα βάζουμε μέσα , που εμείς τα δεχόμαστε καθημερινά χωρίς καμία αντίρρηση . Πιστεύουμε σε όνειρα που δεν υπάρχουν , σε ελπίδες που είναι πλαστές . Καθοδηγούμαστε από το πλήθος , ακολουθούμε την κοινή λογική και αγνοούμε τα πάντα , δεν κατορθώνουμε τίποτα , μόνο καταστρέφουμε και ελπίζουμε στο χειρότερο αύριο !!. .Η ζωή είναι ποία μηχανική , κοιμόμαστε , ξυπνάμε και ξανά γυρνάμε στα ίδια , η ζωή είναι ρουτίνα . Γίναμε ρομπότ εκτελώντας εντολές άλλων όχι δικές μας , τις δικές μας της θάψαμε μαζί με τα όνειρα που είχαμε μικροί . Αισιοδοξία ? τι είναι αυτή η λέξη ? Χαρά ? ποιος χαίρεται ? Άγχος ? καθημερινό βίωμα , πίεση ? από παντού ! , νευρά ? κάθε μέρα ! Αρνητική ενεργεία ? καθημερινότητα .

.