ΛΌΓΙΑ ΨΥΧΗΣ

Το κόκκινο τριαντάφυλλο

Μια φορά και έναν καιρό,  σε ένα απόμακρο δάσος,  γεννήθηκε ένα κατακόκκινο τριαντάφυλλο.  Ήταν ένα μικρό τριαντάφυλλο που μέρες με τις μέρες άνθιζε , μέρα με την μέρα άνοιγε τα πέταλα του  .

Κατά την διάρκεια που μεγάλωνε,  παρατηρούσε γύρω του  , πως η ζωή αλλάζει.  Μια μέρα έβρεχε,  μια μέρα είχε λιακάδα,  την άλλη υπήρχε ένας δυνατός αέρας που τα σήκωνε όλα από το χώμα. Εκείνες τις στιγμές όταν είχε αέρα ένιωθε το μικρό μας τριαντάφυλλο πως πετάει, πήγαινε δεξιά και αριστερά και τα φύλλα του και  ο κορμός του πετούσαν ψηλά και ξανά κατέβαινε κάτω . Κάθε μέρα για  το τριαντάφυλλο μας ήταν και μια μέρα διαφορετική. Το τριαντάφυλλο είχε αποκτήσει πλέον και φίλους κάτι μικρά ζιζάνια , έπαιζε μαζί τους και κάθε μα κάθε μέρα περίμενε πως και πως να ξημερώσει και να έρθουν πάνω του . Αυτά τα παράξενα μικροσκοπικά ζιζάνια τον  γαργαλήσουν και κυλήσουν στα φύλα του . Ήταν πολύ χαρούμενο το κόκκινο τριαντάφυλλο. Κάποια στιγμή  είχε γίνει πλέον ένα μεγάλο κόκκινο τριαντάφυλλο , ώριμο και όμορφο . Με τον καιρό  με τα χρόνια με τις μέρες ξεκινούσε και έχανε τα φύλλα του , ο κορμός του γινόταν αδύναμος και είχε χάσει την χαρά του , αλλά ακόμα είχε αυτούς τους φίλους του . Κάποια στιγμή αρρώστησε και η παράξενη φίλη του σταμάτησαν να έρχονται , είχαν χαθεί πλέον.  Το τριαντάφυλλο έβλεπε τους φίλους του να πηγαίνουνε σε ένα άλλο μικρό τριαντάφυλλο.  Το κόκκινο του χρώμα πλέον μαύριζε , ξεθώριαζε . Μια μέρα ρωτούσε τους φίλους του .
Γιατί με παρατήσατε; δεν με θέλετε πλέον επειδή  γέρασα και αρρώστησα;
Τριανταφυλλάκη σε παρατήσαμε γιατί πλέον δεν έχουμε να πάρουμε κάτι από εσένα. 

Τότε το τριαντάφυλλο συνειδητοποίησε ότι αυτό που του προκαλούσε  χαρά ήταν αυτό που τον οδήγησε στον θάνατο .Αυτοί οι φίλοι που νόμιζε ότι είχε,  ήταν αυτοί οι φίλοι που τον αρρωσταίναν .Αυτοί οι φίλοι που νόμιζε  πως είχε,  που έπαιζαν μαζί του και τον έκαναν έναν ολοκληρωμένο τριαντάφυλλο ήταν αυτοί που κάθε μέρα του έπαιρνα κάτι από τις δυνάμεις τους , το Τριανταφυλλάκη έδινε και αυτοί μόνο έπαιρναν. 

Στην ζωή μας πρέπει να ξέρουμε τι έχουμε δίπλα μας και αν δεν ξέρουμε τότε να μην δίνουμε ότι πιο πολύτιμο έχουμε την κόκκινη καρδιά μας . Όπως και το Τριανταφυλλάκη δεν γνώριζε έτσι την πατάει και η καρδιά μας και χάνει ότι πιο σημαντικό έχει το συναίσθημα του και την πίστη του στην αγάπη.