ΛΌΓΙΑ ΨΥΧΗΣ

Το μωρό και η ενηλικίωση

Πότε δεν θα ήθελα να διαγράψω την παιδική μου ηλικία 

Τα παιδικά μου χρόνια , τα παιδικά μου όνειρα 

Το παιδικό μου γέλιο , το παιδικό μου μυαλό 

Τότε ήξερα να αγαπώ , είχα μάθει να αγαπώ 

Είχα μάθει να προσφέρω και να εκτιμάω αυτά που μου έδιναν 

Συνεχεία θαύμαζα του μεγαλύτερους για την ωριμότητα τους και για την εμπειρία τους 

Ήθελα να μεγαλώσω για να μπορώ και εγώ να κάνω όλα αυτά που έκαναν

Κάθε μέρα περίμενα να μεγαλώσω αναρωτιόντας σε ποια ηλικία θα λεγόμουν μεγάλη 

Άλλα τότε ήμουν ένα μωρό ... δεν ήξερα , δεν γνώριζα τι θα με περίμενε   

Τώρα θεωρητικά που έχω μεγαλώσει κατάλαβα πως τελικά είμαι ακόμα ένα παΐδι , ένα μικρο παΐδι 

Ένα παιδί που ξεκινάω από την αρχή να μαθαίνω τι είναι η ζωή 

Ξεκινώντας από την αρχή να μαθαίνω να αγαπώ και να εκτιμάω 

Ξεκινώντας να ονειρεύομαι 

Μάλλον η διαφορά που υπάρχει από τον ενήλικα και από ένα παιδί 

Είναι ότι , όταν μεγαλώνεις προσπαθείς να ξανά γίνεις παιδί και όταν είσαι παΐδι προσπαθείς να μεγαλώσεις 

Άλλα η σημαντικότερη διαφορά είναι ότι μικρή γνωρίζαμε περισσότερα από τι τώρα  

Όπου τώρα νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα ενώ δεν γνωρίζουμε τίποτα 

Η ζωή τελικά είναι μια ρόδα που γυρνάει διαρκώς και αφήνει σημάδια 

Μια ρόδα που μεγαλώνει και ταυτόχρονα μικραίνει  

Τα αποτυπώματα τις ζωής μας θα τα βρούμε από εκεί που αρχίσαμε και όχι από εκεί που τα αφήσαμε  

Δηλαδή θα τα βρούμε στην παιδική μας ηλικία και όχι στην ενηλικίωση μας  

Γιατί τότε γνωρίζαμε το πως είναι να είσαι ελεύθερος ενώ τώρα γνωρίζουμε πως είναι να είσαι κλειδωμένος από το ίδιο σου το μυαλό