SON HEDİYE #Wattys 2016 ~ DÜZENLENDİ

SH-23- Temiz Adamlar

Multimedya; Alper Koç

^^
Dünyanın en değerli kuzeni, doğduğumdan beri yanımda olan güzel insan iyi ki doğdun. İyi ki doğdun Ümran. Sanırım senin varlığın, en çok şükrettiğim şeylerden birisi... Ne yaparsam yapayım yanımda olacağını bilmek inan bana paha biçilemez. Her şey için teşekkür ederim. Bundan sonra da yan yana olmak dileğiyle...

^^
Keyifli okumalar...

●○●○●

Duyduklarını irdelemeye çalışan adam, karşısında oturan kadının dolu gözlerine, birçok duygunun harmanlandığı, belirsiz soruların mesken tuttuğu gözleri ile baktı. Ares düşünmekten kaçtıkça bu kadın konuyu açmaktan çekinmiyor, kendisini sorularla baş başa bırakıyordu.

'Senin bitirdiğin bu aşkın kırıntılarını büyüttüm ben!'

Bu cümle kafasına takılmış, bir dizi düşüncenin arasında ayağa kalkarak varlığını en tehlikeli şekilde belli ediyordu. Düşüncelerinin arasından seçilmenin gururu ile, uzun süre aklına takılı kalacağını anlamıştı Ares o an. Yasemin hayatına tekrar girdi gireli bu düşüncelerle baş etmeye çalışmaktan yorulmuştu.

Sen bitirdin bizi diyordu kadını. Oysa Ares bu aşkı yalnızca sözde bitirmişti. Kalbinde bitirebilmeyi deneyememişti bile. Her ne olursa olsun başkasına giderek ikisini bitiren kadın, neyin kırıntısından bahsediyordu? Dudakları içinde alevlenen öfkenin öldürücü zehrini kusmak için aralanırken adam kendine engel oldu. Bu kadar hızlı sinirlenmeye bir son vermeliydi. Yanlarına gelen garson kız siparişlerini alıp giderken, Yasemin başını manzaraya çevirmiş ve tek eliyle gözlerini silmişti.

Onun yanağından süzülen damlalara ölesiye bir nefret besliyordu adam. Kadının istediğini vermek, her şeyin nedenini açıklamak için söyleyeceklerini kafasında toparladı. Ama söylenmemiş sözleri, masalarına izinsizce Yasemin'in yanındaki sandalyeyi çekerek oturan adam ile kesildi.

Yasemin şaşkınlıkla yanındaki sandalyeye oturanın kim olduğunu merak ederek dönünce, uzun süredir görmediği arkadaşını görüp gülümsedi. "Alper..." sesi oldukça özlem dolu çıkmıştı. Kerem Bey'in bir arkadaşının oğluydu Alper. Ares ile yakın arkadaşlardı. Yasemin ile tanışmaları ise kadının katıldığı güzellik yarışmasının kampına dayanıyordu. Alper yarışmacıların kıyafetlerini tasarlayan adamdı.

İlk fark ettiği şey adamın gülümsemesinin yarımlığı oldu. Kendine engel olmadan adamın üç yıl içinde ne kadar değiştiğini anlamak üzere onu inceledi. Gözüne adamın burnundaki metal halka çarptı. İnce halka çok yakışmıştı. Kahverengi saçlarının hırçın birkaç tutam alnına dökülüyordu. Saçlarının kenarları arkaya doğru tarandığını belli ediyordu ancak anlaşılan kendisi kadar hırçın dalgalar laf dinlemeden alnına dökülüyordu. Hafif çatılı kaşları, gülümseyen yüzüne tezat tek günlük sakalına oldukça güzel bir hava katmıştı. Beyaz gömleğinin ilk iki düşmesini açık bırakmış, açık renk ceketi ile giyinişini tamamlamıştı. Aslında pek değişmemişti üç yılda. Hala pek çok kalp kırabilecek, yakışıklı adamdı.

"Gençler," Alper rahat bir tavırla arkasına yasladığında Yasemin'in gözlerinin kenarlarında oluşan kızarıklığı görmemiş gibi yaptı. "Sizi başbaşa bulmayı özlemişim."

"Alper." Yasemin heyecanını göstermekte çekinmeden adama seslendi. Adam kendisine çatılı kaşları ile dönünce şaşırmadan edemedi. Geldi geleli kimseyi aramamıştı. Haklıydı aslında Alper. Ve bunun intikamını alacağı gözlerindeki muzip pırıltıdan belliydi.