SON HEDİYE #Wattys 2016 ~ DÜZENLENDİ

SH- 33- Alnıma Yazılmışsan ~♥

Merhaba! Küçük bir duyurum var, buraya bakmadan geçmeyin lütfen.

Multimedia; Ares ve Armağan mı desem :)

Tatlı mı tatlı bir wp grubu açtık. Burada duyurmaya ancak fırsatım oldu. Küçük spoilerler, bölümün ne zaman geleceği hakkında bilgiler ve hoş bir sohbet ortamı sizi bekliyor. Gelmenizi isterim ve gelirseniz sevinirim. Gelmek isterseniz özelden bana mesaj atabilirsiniz :)

◇ ◇ ◇ ◇ ◇

Hepimiz çocukken, bir kibriti ağzımıza sokup söndürdük sandık. Oysa içimize düşürmüşüz ateşi, haberimiz yok...

-Lâ Edrî

◇ ◇ ◇ ◇ ◇

Mutluluk anlık duygu. Ardında hüzün kol geziyorsa özellikle. Yasemin gülümsemesi yavaş yavaş solarken ayağa kalktı. Babasının araması bu kadar derde ufacık bir dermandı. Yüreği sonunda umut denizine kavuşmuş, susuzluğunu bu mide yakıcı tuzlu suda gidermeye çalışıyordu. Canı düşündükçe daha çok acısa da, Ares'in sözleri beyninde yankı yaparken, babasının her şeye rağmen bir adım atışı kendisini mutlu ediyordu. Babası ilk adımı atmıştı.

İlk adım. Düşünebiliyor musunuz?

Bu kadar küçük şeylerde bile kanat çırpanilen bir gönüle sahipti Yasemin. Ancak hayat ona karşı çok acımasızdı. O ve onun gibi olanlara... Ruhunda bir Yasemin kalbi taşıyana hayat acımasızdı. Önüne nice sınanmalar koyuyor, onu derde boğuyordu.

Ancak sabırda selamet vardı. Görebilene...

Allah bir kapıyı kaparsa, bin kapıyı açardı. Tevekkül edene.

Yasemin'in bunca derdin arasında yapabileceği ilk şeydi sabır. En güzeli de en kârlısı da sabırdı. Ardından sukûnet. Unutmuyordu ki; karşıdaki ne kadar sesini yükseltirse yükseltsin, sessizliğe sığınan bir insanı yenemez. Ve sesinizi özleyen birine verebileceğiniz en ağır cezadır sessizlik.

Susan bir insan zayıftır? Zayıf mıdır sizce? Susma asaletini gösterebilmişse. Zayıf mıdır? Ya da yıkılmış? Hayır zayıf değildir. Kesinlikle zayıf insanlar susmaz. Zayıf insanlar, karşısındakinin sözüne daha ağırıyla cevap verir, intikam ister. Ama Yasemin gibi insanlar, susar. Nerede ne konuşacağını bilmek bir erdemse eğer, susmak bunu kendine yakıştıran asil insanlar için bir sanattır.

Ve Yasemin öyle yapacaktı.

25 yıldır da hep öyle yapmıştı.

Babasına Ares'in ismini vermediği zamanlarda, o ağır ithamları küçücük yüreği ile kaldırmaya çalışırken bile dili "Baba..." demekten öteye gitmemişti... Hep öyle olmuştu. Ares'in ağır sözleri karşısında da hep susmuştu Yasemin.

Yasemin'in en asil yanı, en güzel cevabı susmaktı. Alabileceği en güçlü intikam, verebileceği en güzel ceza. Bu yüzden sustu Yasemin, bu yüzden sessizliğe sığındı. Ve şimdi, üzerindeki tüm kıyafetlerden kurtulup, küvete doldurduğu ılık suyun içine bedenini bırakırken de kendini toparlamaya kararlıydı.

Madem ki her şeyin üzerindeki ilahi güç ona bir umut vermişti; Yasemin de kendini toparlayacak ve umuduna sıkı sıkı sarılacaktı. Ares ile her şeyi akışına bırakacaktı, su akıp yolunu bulurdu. Olacaksa zaten olurdu. Olmayacaksa zorlamanın bir anlamı var mıydı? Belki babası ile arasını düzeltirdi. En azından kızına iyi bakabilecek kadar toparlanması lazımdı. Hastalığı vücudundan atmıştı hele şükür. Sadece vücudu yüreğindeki derdin altında ezildiğinden, bütün bedeni halsizdi. Suyun rahatlatıcı etkisine güvenip, sıcaklığını ayarladı. Bolca köpük koyup, köpüren suda gözlerini kapatıp, yüklerinden arınmayı denedi.