SON HEDİYE #Wattys 2016 ~ DÜZENLENDİ

SH-29- Evlilik ~ ♥

Merhaba! Hayırlı cumalar! Yeni yılınız hayr olsun Yeni yıl hediyesi farz edin...

Bol bol yeni karakterimiz var. Ve ben de ol bol oy ve yorum istiyorum. Yorumlarınız çok değerli, yorum yapmayı unutmayın.

Keyifli okumalar...

♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡

 Bölüme başlamadan önce karakterleri tanımadığınız için bahsetmek istiyorum; Son Bakış'ta aile üyelerinden bolca bahsedildiği, küçüklüklerini de bildiğiniz bahsetme gereği duymamıştım ama bu bölümden sonra soru işaretleri oluştuğunu fark ettim.

 Asena ve Kerem'in çocukları; Ares, Pera (evli  ve bir çocuğu var), Berk ( doğumda vefat etti), Umut ve Eyşan Evin (İkizler) ve en küçükleri Asude Begüm.

 Bir de Eslem ve Selim var, diğer kitabım olan Son Bakış'ın baş karakterleri oluyorlar, onların çocukları ise: Semih Eymen, Selin Eylem, Serva Eslim ve Seha Erdem.

Çok fazla karakter olduğunu biliyorum bu bölüm, ama çok minnoş bir ailedir, şimdiden seveceğinize eminim. ♥

 Bu eklemeyi yaptığım için tüm satır arası yorumlar silindi, buna çok üzüldüm, bu bölüme satır arası yorum yapabilirseniz beni çok mutlu edersiniz.

***** 29. Bölüm *****

Kadın korku kelimesinin manasını tüm hücrelerine ezberleten durumların hayatına kalıcı olarak yerleştiğini düşünmeye başlamıştı. Korkuyordu. Korkunun ecele faydası yoktu. Seviyordu. Sevgi kırgınlığını görmezden gelmesine neden olmuyordu. Kırgındı. Geçmiyordu. Karşısındaki - minik kızının on iki yıl sonra tıpatıp aynı olacağı- genç kızın yeşil gözleri içine bir ürperti veriyordu. Tüyleri diken diken olmuşken, elini avucuna hapseden adamın yanında olduğunu bilmesi bile bir fayda sağlamıyordu. Üzerindeki baskıyı en çok artıran durum ise, içeridekilere karşı kendisini koruyacak olsa da, Ares'in de onlarla aynı düşünceyi paylaşıyor olmasıydı. Herkes ama herkes, bir şey bilmeden Yasemin'i suçlu bulacaktı. İnsanlar düşünürdü. Yasemin onların düşüncelerine engel olamaz, onlara kendini anlatamazdı. Anlatsa anlayacaklarından bile şüpheliydi.

Ares'in derin bir gölü andıran, yemyeşil gözlerine baktı. Kapı açık olduğundan, koridorun şaşalı aydınlatmalarından yansıyan ışık adamın profiline vuruyor, ona göz alıcı bir görüntü veriyordu. İzle izle bıkmazdı. Asude Begüm'ün orada olduğunu unutmuş, sorusunu düşünmeyi bırakmış, adamın yüzüne baktığında yutkunmadan edememişti. Epey yakışıklı bir adamdı vesselâm. Bunu biliyordu. Ancak böyle günlerde, Ares Demirhan sinirli olduğunda, dudak uçuklatacak kadar yakışıklı görünüyordu. Gergin olduğunda çatılan kaşları, sinirle kıpraşan dudakları, insanın nefesini kesen gözleri...

"Ağabey..." Begüm sinirle söylendi. Ağabeyi hiçbir kadına bu kadar uzun süre bakmadı ki! Kimdi yahu bu kadın? Aslında kadını bir yerlerden gözleri ısırıyordu. Ve gerçekten ağabeyinin kucağında bir bebek ne arıyordu?

"Begüm..." Ares kardeşine döndü hemen. "Nasıldı günün?" Kızın alnını öptü. " Matematik sınavın vardı. Değil mi?"

"Güzeldi." Gülümseyen genç kız hemen kaşlarını çattı. "Konuyu mu değiştiriyorsun?"

"Kapıda konuşulacak bir mesele değil." Ares kendilerini hala içeri davet etmeyen kardeşine gülümsedi. "Bizi içeri almayacak mısın?"

" Hayır." Begüm kapıyı sıkıca tuttu. "Bunlar kim?"

"Asude, ayıp oluyor." Ares kardeşine sakin bir tavırla cevap verdi. " Bu akşam bol bol konuşacağız zaten. Arya üşüyecek hem de."

Begüm'ün kaşları aniden havaya kalktı. "Arya?" Sıkıntılı bir ifade ile ağabeyinin elini tutan kadına baktı. Onlar el ele mi tutuşuyordu? Beynindeki çarklar hızla dönerken, hafızası önüne birkaç anı koydu. Ağabeyinin eski sevgilisi Yasemin'di bu kadın. Ama... Ama... Ares. Yasemin. Arya. ArYa?