The Devil's Angel |Montoya Series 1|

Kabanata 4

|Tristan Inigo Montoya's POV|

Ang Bet ..

(Unedited Version)

PARANG napagkit ang mata ko sa likuran ni Chantal Leigh papuntang building nila. Simula nung nabangga ko sya sa harapan ng library at tinawag akong walking dick, pinangako kong pagbabayaran niya yun.

Wala pang naglakas-loob na pagsalitaan ako or sumagot sa akin. Marami ang nakakita at naging talk of the campus and pangyayari at ang akala ng lahat, dina aabutin ng sumunod na araw si Chantal Leigh sa MEH pero nagkakamali sila.

Sawa narin ako sa pagthreaten at mambugbog or magbully. At di pa yan, nakipagpustahan ang dalawa kong pinsan, na paibigin sya ng anim na buwan. Kapag nangyari yun, mapapasaakin ang isang-daang libo nila. Tumawa pa ako dahil anim na buwan ang binigay sa akin. Parang binigay lang din ang pera nila.

Pero buti nalang dahil magtatatlong buwan na, at mailap parin sya. Lagi akong barado kung di naman, natatakasan niya.

Sya palang ang babaeng pinag ukulan ko ng interes sa totoo lang. Ang mga pinsan ko, di nila alam na parang nahuhulog na ako. Lalo na nung nakita ko kung gaano kaganda ang mata niya at and mukha. Pati ang katawan niya, sobrang lambot.

Nung nahawakan ko ang beywang niya sa storage room, parang sasabog ang kaibigan ko sa sobrang tigas. Hindi pa ako tinigasan ng ganun katindi. Buti nalang nagpigil ako.

Kailangan kong kausapin si daddy na kailangan ng palitan ang dress code sa MEH. Kailangan ng uniform na dapat para makita ko ang tinatagong legs ni Leigh.

Ay letseng buhay to.

Ano ba naman mga pinag-iisip ko.

"Oh ano, ikaw yata ang napa-ibig eh!" Tawa tawang tabig ni Zack sa balikat ko na nagpanumbalik sa nawawala kong huwisyo.

Tumawa nalang ako ng pagak sa sinabi niya. "Marami pa akong oras, Zack. Alam kong malapit na. Ihanda mo na isang-daang libo." Nakangisi kong sabi.

"I like her." Biglang sabad ni Wilmer na ikinatingin namin sa kanya bigla.

Nagbibiro ba to?

"Hoy, me Lilian kana!" Zack swatted his head lightly. Binigyan sya ni Wilmer ng nakakamatay na tingin, sabay padaan ng kamay sa makakapal na buhok.

Tumawa nalang kami. "I just said I like her. It doesn't mean I love her." Palusot ni Wilmer.  "She seems nice and she got an angelic face. She's so stunning." Dadgdag pa niya na ikinairita ko.

"Sus, kunwari kapa. Baka naman tumigas din si pareng manoy?" Pang-aasar pa ni Zack. Di nila nakita ang pagtigas ng mukha ko at pagtiim-bagang ko sa mga pinagsasabi nila. Parang gusto ko silang pag umpugin.

"Hindi ako katulad mo!" Sabay sapak sa ulo nia ng mejo malakas na tinawanan lang ni Zack.

Sa aming tatlo, si Wilmer and pinakaseryoso. Mamahalin ang ngiti neto. Samantalang si Zack, happy go lucky. Walang araw na di tumatawa. Sya lagi ang clown. At ako naman ang asa gitna. Me oras na joker at me oras na laging brooding.

Pero ako ang pinagago sa amin, yun ay aaminin ko.

"Tigil kayong dalawa." Saway ko sa kanila ng medyo matigas na tinig na ikinatigil nila sabay tingin sa akin ng medyo me pagkairita. "Tayo nalang sa condo ko at mag inom. Since wala naman si Mr. Romero. Skip nalang sa isang klase natin." Sabi ko na tinangunan lamang ng dalawa sabay kuha ng knapsack nila at sabay-sabay kaming naglakad.

"Hi Tristan," nangingiting nilapitan ako ng Ellen sabay kembot. Bumaba ang mata ko sa makinis niyang legs.

Asa third year na sya at dahil sa iisang building kami, lagi ko silang nakikita sa corridors pag walang klase inaabangan kami.