Someday[COMPLETED/EDITING]

Chapter 24: TRUTH

NICOLE'S POV

Ahhhhhhh! Ano ba 'to T^T Mauubos na ata Luha ko kakaiyak eh. Ano ba yan!

"Nicole, Kakambal, Tahan na oh?" Pagtatahan sakin ni Kuya. Pero di parin ako napapatigil sa kakaiyak eh. Siguro di ko lang talaga matanggap 'to.

"Kuya naman, hayaan mo na ako. Sabihin mo nang wala na bang bukas dahil sa kakaiyak ko ngayon pero Oo eh. Wala nang Bukas" Sabi ko. Pero niyakap nya lang ako.

"Ano ka ba Nicole. Marami pa tayong gagawing mga happy memories diba? Kaya lumaban ka" Sabi sakin ng kuya ko.

Oo, Galit ako. Galit ako sa Tao, Lupa, Hangin, Puno,Hayop,Tubig,Apoy,Bagay.......Galit ako sa mundo.

Unfair naman kasi eh! Sila normal lang ang buhay pero ako?! Ano!? Pagkatapos paglaruan tsaka na mawawala!? Kainis naman!

Nang medyo na tahan na ako. May naalala ko. Ewan ko kung panaginip lang yun. May kumakausap sakin, isang lalaki na parang iiyak sya tapos tatawa tapos iiyak nanaman tapos tatawa. Imposible namang si Kyle yun eh hindi naman nya kaboses? Hays. Panaginip lang siguro yun. Sa tagal kong natulog eh.

Nang nakaramdam na ako ng gutom. Tatayo sana ako kaso nagsalita si kuya.

"Ako na. Salamat naman at nagutom ka rin" Atsaka nya kinuha yung pagkain.

"Salamat kuya" Then He smiled.

Habang kumakain ako. Umiiyak nanaman ako. Ewan ko. Nababaliw na ata talaga ako T_T

"Kuya, Ganito ba yung epekto ng Sakit ko? Yung iiyak ng iiyak?" Tanong ko kay kuya habang umiiyak.

"Ano ka ba Nicole. Kaya mo yan, Basta tandaan mo. Maraming nagmamahal sayo" Then he smiled again.

"Marami? Kayo lang nina mama at papa eh. " Atsaka sya nagkamot ng ulo.

"Basta. Kumain kana muna" Utos nya sakin.

Bakit ganun? Hindi ko man nararamdaman na masakit pakiramdam ko? Weird.

"Kuya, may sakit ba talaga ako? Parang wala man eh tignan mo oh ang sigla sigla ko nga!" Sigaw ko.

"Parang nga eh. Sa lahat ng may cancer ikaw yung ganyan ka sigla." Pagtataka rin ni kuya. Tatayo sana ako kaso napasaktong pumasok sina mama at papa.

"Ma. May cancer ba talaga ako?" tanong ko kay mama. Pero ngumiti lang sya sakin.

"Hindi anak. Wala. Nagkamali lang yung doktor sa pagkuha ng papel. Wala kang cancer anak" Then she suddenly hug me tight.

"Talaga ma? Pero bakit ang haba ng tulog ko?" Tanong ko kay mama at kumalas na sa pagkakayakap.

"Stress anak. Stress ka kaya ka nakatulog ng mahaba" paliwanag ni mama.

Teka? STRESS? Haba naman ng pahinga ko? Ganun ba talaga ako kapagod para makatulog ng anim na araw!?

"Edi yung mga DRAMANG nilabas ko, WALA LANG YUN!?" Sigaw ko.

Hayyyyyy! Yung mga luha ko T^T sayang yun ih :3

"*sigh* Alam mo anak, hayaan mo na yun atleast nalaman nating wala ka talagang sakit diba?" Sermon ni mama. Atsaka lang nagnod sina papa at kuya.

Sabagay..Kailangan ko na ring sumaya kasi di totoo yun.

"Maya maya rin makakalabas ka na raw sabi ng doktor anak" atsaka ngumiti sakin si papa.

"Ang bilis naman po ata papa. Kakagising---"

"Ayaw mo ba?" Pampuputol sakin ng kuya ko.

"Hindi naman sa ganun *sigh*"

Nagligpit na ng mga gamit sina papa,kuya at mama. Ako naman nakahiga lang at nagpapahinga pa. Parang kailan lang nung Huwebes na nakipag meet ako kay kuya. Ngayon Martes na at uuwi na galing hospital.