NOELL'S POV
Dlaczego moje życie musi być takie okropne? Zawsze byłam dobrym człowiekiem, więc z jakiego powodu mnie spotykają takie rzeczy? Nie życzę tego nawet najgorszemu wrogowi.
Cała zapłakana wbiegam do mojego pokoju, zamykając go na klucz, to samo robię z łazienką (tak mam swoją łazienkę). Wywalam wszystko z szafek, szukając tego przedmiotu. Jak na złość nie mogę jej nigdzie znaleźć.
Zrezygnowana opadam na podłogę, i wtedy ją dostrzegam. Żyletkę, moją najlepszą przyjaciółkę. Ona jedyna jest zawsze. Przetarłam zapłakane oczy i sięgnęłam po nią. Podwinełam do góry rękaw mojej szarej bluzy, ukazując dziesiątki kresek. Jedne są sprzed kilku lat, a inne dni. Obracam w ręce srebrny przedmiot, aż w końcu decyduję się zrobić nacięcie. Już nawet nie czuję bólu, przyzwyczaiłam się do niego. W pewnym sensie przynosi ulgę. Obserwuję, jak krew zaczyna lecieć małymi kropelkami i spada na kremowe kafelki. W mgnieniu oka pod moją ręką tworzy się mała kałuża.
Sięgam po mój telefon i zastanawiam się, co pomyślał Harry gdy wysłałam mu SMS. Miał on być dla Luke'a, ale pod wpływem nerwów wcisnęłam nie ten numer co trzeba. Zaczęło mi się kręcić w głowie, wiec przestałam i Owinęłam rękę ręcznikiem. Podeszłam do umywalki i przemyłam twarz oraz nadgarstku wodą.
Jestem ciekawa co takiego zrobiłam, że los mnie tak pokarał. Niedość, że jestem gruba, słaba psychicznie to jeszcze brat mojego ojca mnie molestuje. Tata mnie bije, ale nigdy nie posunął się tak daleko jak on. Dzisiaj znowu to zrobił. Chcę mieć tylko normalne życie. Czy to tak wiele?
