Hockeygirls v.s Voetbalboys

HS. 5.2

Roxy bekijkt de foto op haar telefoon en ik kijk over haar schouder mee. We kijken elkaar aan en schieten allebei in de lach.

Roxy en ik kijken elkaar aan en lachen nog harder. Ik grijp naar mijn buik en zoek steun bij een van de jongens. Ik kijk op en zie Cameron staan die mijn hand vast grijpt omdat ik anders op mijn bek pleur.

'Dankje!' Hik ik nog steeds half lachend.

'Mogen wij dan nu ook mee genieten?' Oppert Quin.

'Tuurlijk kijk maar!' En Roxy duwt haar telefoon onder zijn neus.

Mike en Cameron vliegen erop af en met zijn drieën beginnen ook te lachen.

Roxy en ik kijken geamuseerd toe terwijl ik op haar schouder leun met mijn arm.

Dan komt opeens een van mijn favoriete langzame liedjes op -en volgens mij denken meer mensen daar zo over- want vele mensen lopen langzaam naar de dansvloer toe. Namelijk "Never Be Alone" van Shawn Mendes.

Ik stoot Roxy aan, maar die wijst naar Quin, daardoor krijgt ze van mij een vernietigende blik.
Ze haalt haar schouders op en trekt Cameron mee. Mike snapt de hint en trekt ergens een random meisje weg.

'Dus.' Mompelt Quin terwijl hij een  hand door zijn haar haalt.

Wat ben ik blij dat ik een masker op heb en hij mijn rooie wangen niet ziet.

'Wil je? Uhmm.... Tja... Dansen?' Vraagt Quin voorzichtig.

'Uhm, ja waarom niet.' Ik haal mijn schouders op en pak zijn uitgestoken hand.
Ik wankel naar de "dansvloer" op mijn hakken en leg mijn handen in Quin's nek, hij legt zijn handen op mijn heupen.

'I promise that one day I'll be around
I'll keep you safe
I'll keep you sound

Right now it's pretty crazy
And I don't know how to stop or slow it down

Hey
I know there are some things we need to talk about

And I can't stay
Just let me hold you for a little longer now

Take a piece of my heart
And make it all your own
So when we are apart
You'll never be alone [2x]

You'll never be alone
When you miss me close your eyes
I may be far but never gone

When you fall asleep tonight just remember that we lay under the same stars

And hey
I know there are some things we need to talk about

And I can't stay
Just let me hold you for a little longer now

And take a piece of my heart
And make it all your own
So when we are apart
You'll never be alone [6x]

And take a piece of my heart
And make it all your own
So when we are apart
Never be alone.
You'll never be alone'

Ik neurie zachtjes mee, terwijl ik mijn hoofd in Quin zijn nek leg.

'En dan nu dames en heren is het moment aangekomen dat iedereen zijn of haar masker of mag doen.' Klinkt een stem door de speakers.

Ik kijk Quin aan en glimlach. Ik maak de strik achterop mijn masker los en haal hem van mijn hoofd af.

'Zo zo Nikki Foster doet niet aan jongens, nee joh echt niet.' Lacht een stem duivels.

Ik draai me met een ruk om en daar staat Joël met -na mijn weten- Wes en Gio.

'Quin is niet mijn vriendje met de nadruk op NIET!' Mompel ik.

'Nee joh. Nee, vandaar ook jouw rode wangen zeker?' Vraagt Joël geamuseerd.

'Nikki en ik zijn gewoon vrienden.' Zegt Quin opeens, 'Uit ervaring weet ik dat liefde meer stuk maakt dan je lief is.' En hij legt zijn armen om mijn schouders en leunt met zijn hoofd op die van mij.

'Quin voeten!' Sis ik. Hij kijkt naar beneden en laat snel los.

'Lieve lieve Joël zoek als je alsjeblieft een leven en stop met mij te stalken. Dank je wel!' En ik loop weg.

Ik hoor Quin achter me aan komen. 'Wie da fuck was dat?'

Ik loop door en plof neer op een stoeltje en vertel hem het hele verhaal. Van het moment dat we vorig jaar samen waren, tot onze gênante ontmoeting van vanochtend.

'Sterkte meid.' Was zijn enige antwoord, terwijl hij vol ongeloof naar me staarde.

'Kun je het zien?' Vraag ik dan maar.

'Huh wat?'

'Je bent een beetje aan het staren, klein beetje maar.' Lach ik terwijl ik mijn duim en wijsvinger een stukje uit elkaar houd.

'Quin ik denk dat ik naar mijn kamer ga. Mijn voeten doen super veel pijn.' Zeg ik en ik sta op.

'Nee wacht ik ben een echte heer ik breng je!' Hij staat snel op en haakt mijn arm door de zijne.

We lopen bij de sportvelden langs, door de deuren van de sportingang. We lopen door de hal en je hoort mijn hakken van die klik klak geluiden maken. Eenmaal aangekomen bij de trap, schop ik mijn schoenen uit en neem ze in de hand mee als we naar boven lopen.

Het was de hele weg doodstil. 'Lopen toch niet zo lekker of wel?' Vraagt Quin wijzend op mijn schoenen.

'Nope echt vreselijk.' Zeg ik en ik glimlach.

Als we twee trappen zijn opgelopen en naar links, zijn we eindelijk bij mijn kamer.

'Dank je!' Mompel ik.

'Geen dank hoor! Ik ga ook maar eens.' Quin glimlacht en draait zich om.

Ik draai me om naar mijn deur en pak mijn mobiel en sleutels. Wacht sleutels?! Kut die heb ik aan Mike gegeven en die is nog op het feest.

'Quin wacht!' Roep ik en ik ren naar hem toe.
________________________

Hihi🙊 wat zou Nikki gaan zeggen?? Wat vinden jullie er tot nu toe van??💕

xoxo mij