Hockeygirls v.s Voetbalboys

HS. 35

3e dagje ijsvrij😍 Thanks school😂👌🏼

Maar dat even terzijde hier hoofdstuk 35😝
________________________

We rijden door allemaal straatjes, terwijl mijn moeder uitlegt dat hier ambtenaren uit de hele wereld zitten. (Sorry als ik het niet helemaal goed beschrijf😁 ik ben zelf 1 keer in Den Haag geweest, bij het paleis en de winkels. Dus verder heb ik daar ook niet veel verstand van.) Als we die straat uit zijn staan we stil. Ik kijk vlug om me heen om te kijken of we niet voor een verkeerslicht staan. Dat is niet het geval.

'Dit is het?' Vraag ik ongelovig, 'We hebben niet eens een eigen trappetje!'

'Dat is het enige wat we moeten delen Nikki. Het huis is heel ruim en je hebt een eigen kamer.' Zucht mama.

'Wie helpt mij even met uitpakken?' Papa is ondertussen al uit de auto gestapt en heeft onze boards vast.

Ik spring van mijn stoel en pak mijn rugzak en board aan en loop dan het trappetje op.

'Owh My Gowd, het is hier zo koud!' Roep ik. Ik zet mijn tassen op de grond en wrijf over mijn armen heen.

Waarom heb ik dit ook al weer aangetrokken. (Zie foto^^)

'Help dan mee Nikki! Misschien krijg je het dan warm!' Roept Mike.

'Neh dan heb ik het maar koud!'

'MAAM! De nieuwe buren zijn er!'

Ik draai me met een ruk om en in de deuropening naast die van ons staan twee jongens. De ene heeft bruin haar en groene ogen. De andere heeft ook bruin haar, maar bruine ogen. Verder lijken ze identiek op elkaar. Er komt een vrouw die denk ik net zo oud is als mijn moeder het huis uitgestormt.

'Hallo lieverdje, ben jij ons nieuwe buurmeisje?' Ze pakt mijn hand vast en schud die, 'Ik ben Renate!'

'Nikki!' Zeg ik nog steeds een beetje overrompeld van haar actie.

'Blake,Daniel stel jullie ook eens even voor!' Zegt Renate streng tegen de jongens.

'Ja dat hoeft dus niet meer mam.' Zegt de jongen met de groene ogen, 'Jij hebt onze namen al gezegd.'

'Maar zij weet toch niet welke naam bij welke jongen hoort.' Ze blaast de jongens een kushandje toe en trippelt dan op haar hakken naar mijn ouders en broers. Ik grinnik, I love die vrouw.

'Nou ik ben dus Daniel!' De jongen met de groene ogen, oftewel Daniel, steekt zijn hand uit.

'Nikki!'

'Ik ben Blake!' Zegt de andere met bruine ogen, Blake dus en ook hij steekt zijn hand uit.

'Nikki!'

'Sorry voor mijn moeder. Ze is..... Tja... Uhm ja.' Zegt Daniel wijzend op zijn moeder.

'Geeft niet joh, maar ik ga naar binnen.' Zeg ik wijzend op de deur die nu open staat, 'Ik zie jullie nog wel.'

Als je door de deur naar binnen komt is het eerste wat je ziet een donkerbruine trap, links staat een kapstok net spiegel etc. Daar naast is een opening wat je naar de woonkamer leidt. Als je dan weer in de gang bent is de deur tegenover de buiten deur de deur naar keuken en daarnaast de WC. Onder de trap zit nog een trap die naar kelder leidt. De gang lijkt heel ouderwets, maar als je de woonkamer en keuken in komt is het heel modern.

Ik loop de trap op, als je daar staat loopt rondom de trap de overloop met allemaal deuren. Ik loop naar de deur die het meest links zit en open hem. Een slaapkamer.

Mijn slaapkamer.

Het bed staat links tegen de wand en bij de achter wand is een groot raam wat open kan.

Ik haal mijn iPad uit mijn tas en leg m'n tas dan voorzichtig op het bed. Ik wil niet dat mijn MacBook stuk gaan. Ik open mijn notities en schrijf er "NIKKI". Ik zet de iPad tegen het bed aan en ga mijn koffers halen.

** (Die avond)

Ik zit languit op de bank door mijn Instagram te scrollen. Mike zit naast mij in de hoek van onze bank ook op zijn mobiel te spelen. Davin rijdt rondjes door de kamer op Mike zijn IO Hawk.

'Nikki wat is dat voor herrie die uit je kamer komt?' Mijn vader steekt geërgerd zijn hoofd om de hoek.

'Ik kijk wel even.' Ik leg mijn mobiel op de bank en loop de trap op.

'IO HAWK IS OPGELADEN!' Schreeuw ik naar beneden. Ik loop naar beneden met mijn board en rijd ermee naar de kamer.

'Nikki, Mike, Davin en Will!' Roept mijn moeder.

Ik grinnik, ik vind het altijd zo lachwekkend als m'n moeder mijn vader bij zijn voornaam noemt.

'Wat mam?!' Roept Mike.

'Kleed jullie een beetje fatsoenlijk aan.' Zegt ze terwijl ze de kamer in komt lopen, 'We gaan eten bij de buren!'

We zuchten en staan op. Ik had een zwarte joggingbroek aangetrokken met mijn Adidas Originals sweater. Ik loop de trap op, pak de kleding die ik vanmiddag aanhad en doe dat aan.

Ik loop de trap weer af en ga bij de deur staan.

'Klaar voor?' Vraagt mijn moeder.

Let this new life begin.

ALWEER!

EINDE HOCKEYBITCHES V.S VOETBALBOYS.

________________________

Wat vonden jullie ervan? Het hele boek?🙈💕

En willen jullie ook nog een Q&A met mij en/of "personages"? Laat dan hier vragen achter.

DIKKE KUS MINOU XOXO💖

P.S Thanks alle lieve, trouwe lezertjes ik ga jullie missen😭