I Don't Care ✔

CHAPTER SIXTEEN.

a/n: This is for you. Sorry kung matagal ang update! Thank you for reading!

True Color

Napadilat ako ng mata at wala sa sariling tumingin sa katabi ko. Magkadikit kami at magkaharap. Nasa level ng mata ko ang leeg ni Dace at ramdam ko ang pagsinghot nya ng buhok ko.

So, he's awake.

"Dace?"

"Yeah?" He grunted. Doon ko napansin kung gaano kami kalapit sa isa't isa.. Napangiti ako nang may maalala.

"Wala ka bang pasok?"

"Hmm.. Meron."

"Then let's get up?"

"Later.. It can wait. Or I can call it a sick leave. I don't care, ayoko pang bumangon."

Umiling nalang ako at inihilig ang ulo sa dibdib niya.

"Can we stay like this, Ven?"

"Like what, Dace?"

"Like, I'll wake up na ikaw kaagad 'yung makikita ko."

Ngumiti ako. "Why not?"

"Really?"

Itinaas ko ang ulo ko para tignan siya at ngumisi. "Really."

"Then where's my morning kiss?"

"Hindi ka pa ba sawa kagabi?" remembering how we kissed and how he took my breath away makes me want to dig myself in his chest. Ugh. "You were a monster last night."

Tumawa ito. "I can't get enough of you."

"Me too."

Nagtawanan lang kami. Naalala nanaman kasi namin ang nangyari kagabi. Sa sobrang engrossed namin ay nalaglag pa kami sa higaan. I bet masakit ang likod niya kasi ang lakas ng impact non. But then he manage to bring us back to the bed and kissed me senselessly like nothing embarrassing happened.

"Dace I really think we should go."

Dace stop kissing me in my neck and stared at my eyes.

"Is that what you really want?"

Dahan dahan akong tumango.

"Final answer?"

Napasigaw ako nang bigla nyang pinagpalit ang pwesto namin, now he's under me. Nanlalaki ang mata ko sa gulat. We never... we never did it.. Kahit handa na akong ibigay sa kanya kagabi ay hindi nya ginawa. Kaya daw nyang maghintay, kaya naman hindi ko napigilang hindi maiyak kagabi. 

Ngumisi ito at tumawa. "Go with me. Please?"

***

Napairap ako nang ngitian ako ni Dace pagkatapos nya maligo. Nagsusuot ako ng walking shoes habang nakaupo sa higaan nya. Nakuha ko na nga pala ang bagahe ko. Kanina ay may kumatok at inihatid ito.

"Need help?"

Hindi naman niya ako hinintay na magsalita dahil lumuhod na siya and tie my shoelace. Pinagmasdan ko lang siya na gawin iyon.

Mas komportable kasi ako kapag nakasapatos dahil sawa na akong magheels. Nakapants at simpleng t-shirt lang ako dahil tinatamad talaga akong umalis.

May tumawag kanina kay Dace kaya wala siyang nagawa kung hindi ang bumangon after nya akong kulitin na sumama sa kanya.

"Can you choose what to wear for me?"

Masaya akong tumango at dumeretso sa kabinet nya at halos malula ako sa dami ng iba't ibang klase ng suot nya. I do have many clothes but I didn't expect him to have like this.