Troublemaker Meets Heartbreaker

Chapter 27: Why o Why?

HANNA’S POV

We played that night long, di ko alam nakatulog na pala ako dun. >O< sa tabi ni Alice.

Lumabas ako, para akong isang magnanakaw. Madilim na at parang mga tulog na ang mga tao. Ngunit mali ang akala ko.

“where do think your going?”

“home.”

“alas dos ng umaga?”

“malapit lang bahay namin kaya ok lang.”

“ok.”

Bumababa ako ng hagdanan nasa may sala siya nagbabasa ng libro, di mo ba ako pipigilan? =.= hinihintay ko siyang lumingon, pati paglingon pinagkait sa akin. Ah ah mong yan.

Nakalabas na ako ng gate parang alam na alam niyang aalis ako ahh. Asar lang. Naglalakad ako ang creepy naman. Nakarating na ako sa amin ang layo 5 kanto lang naman tas medyo dulo pa ang amin.

“ARIE!~” wala akong susi sigaw ko. Naghanap ako sa mga possible niyang paglagyan ngunit wala. Hirap talaga pag masyadong matalino kaibigan mo. Sinibukan kong tawagan, out of reach. Binukasan ko yung message sa inbox.

ARIEtot

“babae tinatawagan kita, walang nasagot kaya ito text na lang. mawawala ako ng tatlong araw may retreat ang student council. Cge Bye. :))) P.S wag kang mag-alala walang multo sa bahay. Hihihih”

May isa pa akong babasahin kaya lang...

*tingggggggg

LOBAT!!!! >.< Ding ang Bato este--- Arie ang susi... susi! Nakaupo lang ako sa may gutter ng kalsada. Nag-iisip kung nasan possible ilagay ni Arie ang SUSI! *Sniff. Ang lamig, sisipunin na naman ako nito. May aninong tila nasa harapan ko, wala ngang multo may anino naman... kyaaaaaa~

 Nakahanda na ang BATO!~ totoo na to’ bato talaga hawak ko.

“anong  gagawin mo sa bato?” minulat ko ang mata at tumunhay ako.

“ito ba??? heheh" sabay tapon nung bato "wala,anong ginagawa mo dito?” tanong ko.

“im gonna buy something.” Sabi niya.

“talaga lang huh? Alas dos ng umaga.” May panlolokong sambit ko.

“so?”

“then fine. Sama ako.”

Naglakad siya at pumunta sa may convient store na bukas 24/7. Hanap hanap lang siya. Bibili ba to’.

Nakaupo ako sa labas ng store, nilaro laro ang cellphone kong lobat. -.- lumabas na siya pero hindi pa in niya ako pinapansin. Malapit na kami sa bahay, kumaliwa na ako. Hinihintay ko ulit siya na pigilan ako, pero sa sawi ako. Bumalik ulit ako sa pwesto ko kanina. Pero napadesyunan ko na.

Bukas ang gate nila ahh. Alam niya kayang babalik ako? Tsss. Asa naman ako dib a? pumasok ako sa bahay. Bahay ko lang  diba?

“may nakalimutan ka?” sabi nito na nakahiga sa may sala. Nagbabasa pa rin ng libro.

“kailan ka pa natutung magbasa ng libro?”

“kanina lang.”

“adik ka rin noh.”

“may sasabihin ka?” ay, nga pala.

“ahh. Ehh.”  

Umupo siya ng maayos at hinihntay ang sasabihin ko

“nakakahiya man... pwede makitulog muna ako dito sa inyo?”

Ihinagis niya ang isang supot, puno ng gamit pambabae. Eto pala pinamili mo kanina. Hindi pa rin ito tumitingin.