I dedicate this chapter to my certified wattpad addict cousin.. O ayan.. Napublish ko na yung saken... nyahahaha xD It's time for you to publish yours ;)
CHAPTER 1 - Forgotten Memories
Mira’s POV
“MMIIIRRRRRRAAAAAAA!!!!!!”
Unti – unti kong dinilat yung mga mata ko, at nakita ko puti yung kisame pati na rin yung pader. Nasa ospital ata ako.
Di ko napansin, andami kong pasa sa katawan pati na rin bruises. As in SUPER dami talaga niya! At may benda pako sa ulo! What happened to me!?
Meron pa akong dextrose at katabi non is a bag of blood. Ano ‘to!? Tumagal ba ang pagakaroon ko ng period then nauubusan nako ng blood at kailangan ng i-refill !? Haaaaysss… poor me.. T^T
Iniisip ko kung ano ba yung huling nangyari saken. Pero sumakit lang yung ulo ko, napahawak tuloy ako sa noo…
Maya – maya lang may pumasok sa kwarto ko. Isang babae at isang lalaki. Ang ganda ganda nung babae. Ang puti puti! Ang kinis pa! Ang swerte naman ng mapapangasawa neto. Tinignan ko yung lalaki, may itsura naman.. hahaha!
“Thank God iha! You’re alive!! I thought mamamatay ka na! nag-aagaw buhay ka na nung dinala ka namen dito sa ospital. Kinabahan talaga ako sayo” sabi ni pretty lady..
O__O
Ano!?
50 – 50 !?
“Uuhh… Ano po ba nangyari saken??”
“Bakit? Hindi mo ba naaalala??”
Napa-isip ako.. Why can’t I remember anything!? Inisip ko ulit. Aish! Di ko talaga maalala. Sumakit lang ulit ang ulo ko.
“Sorry po pero wala talaga akong maalala”
“Honey, I think we should ask the doctor about this” sabi nung guy
“Sige Hon, pero ikaw na lang.. Samahan ko muna dito si…” tumingin saken yung girl “what’s your name nga pala?”
Ano nga ba pangalan ko? Oh no! bakit ganto!? Kht yung name ko di ko maalala! ... The last thing I heard bago ako nagising is ‘MIRA’.. sinigaw yon ng isang babae..
“Mira po ata?”
“Ata? Kahit name mo di mo na rin matandaan?” I nod.
“Honey, I better go now.”
“Sige hon” muling ibinalik saken nung girl yung tingin niya. This time ako naman ang magtatanong...
.
.
.
.
.
“Boyfriend niyo po ba yung guy?” Well, Curiosity kills me! Hahaha! xD
“haha! Natawa naman ako dun! Actually, he’s my husband” ^__^
Husband na pala!!
“Ang swerte naman po niya, ang ganda niyo po kasi eh” I said that with my brightest smile.. :D
“Ikaw din naman Mira! Pero thank you! Haha!”
“Ano po pala name niyo?”
“I’m Amelia. You can call me tita Lia and you can call my husband tito Niall”
“Ah sige po, Tita Lia” =))
Moment of Silence… Nubayan! I’m out of topic.. ang boring tuloy.. -__-
BINABASA MO ANG
When You Believe
Teen FictionWanna learn something? Then READ MY STORY! ;) This is not just an ordinary story.. It is a story that deals with Friendship, Life Lessons, Belief, and LOVE ... Ito ang storya ni Mira.. Ang babaeng nawalan ng ala-ala.. Pero mas naging komplikado ang...
