When You Believe

Chapter 5: My Hero... My Prince Charming :">

dahil ikaw ang unang naglagay ng story ko sa RL mo, I dedicate this chapter to you... hehehe... Happy reading! ;)

CHAPTER 5: My Hero... My Prince Charming :">

Mira’s POV

“You’re my S-L-A-V-E…” >:)

“And why on earth will I be your slave!?”

Naging seryoso yung tingin niya saken

“Ang parents ko tinulungan kang mabuhay, pinaggastusan ka, inalagaan, pinapakain, pinatuloy ka pa sa pamamahay namin. Sabi mo, you owe them your life. Ngayon, may nagawa ka na ba kapalit nung mga ginagawa nila sayo?”

Hindi ako makasagot…

“O ano? Wala diba? Wag mong sabihin na magiging palamunin ka na lang sa mansion at pagsisilbihan ka rin ng mga katulong.”

“I admit it. I owe them my life. Malaki ang utang na loob ko sa PARENTS mo. Kung magiging maid man ako, sila ang pagsisilbihan ko. Hindi ikaw!”

“Ano ba nila ako? I’m their SON. Araw-araw wala sa bahay ang parents ko. You have no choice at pagsisilbihan mo rin ako.” He smirked. After that, he left me at naiwan akong mag-isa sa park. Matagal-tagal din akong nakatayo don. Parang ewan lang.

Aarrrgghhhhhhh!!! I hate him talaga!!!! (>0<#)

Lord, huhuhu… kelan po ba magbabago si Nathan??? -___-

O___O

Paano nga pala ako babalik sa mansion kung di ko alam ang daan! Waaaaa! Nathan! Bakit moko iniwan!? :’(

Naglakad nako at hinanap ang way pabalik. Mag-gagabi na… Sana bago ako abutan ng dilim sa daan, nakauwi nako.

Few minutes later. . .

Huhuhu… Gabi na… Nakakatakot talaga maglakad nang mag-isa sa daan T__T

O__O3

Parang may sumusunod sakin. Lumingon ako sa likod. Wala naman. Binilisan ko lakad ko. May sumusunod talaga sakin. Naririnig ko yung MGA yapak nila . Oo, alam ko di lang isa ang nakasunod sakin. Oh no! Lord, please help me! =((

Biglang may tumakip sa bibig ko tapos meron namang humawak sa mga braso ko para di ako makatakas. May dalawang unggoy akong kasama ngayon. Ampapanget! =__=

“Pare! Tiba tiba tayo dito! Hahaha!” Panget 1

“Gandang nilalang pare!” Panget 2

“Malaking halaga rin ‘to! Haha- ARAY!” Kinagat ko kamay niya. Pwe! I can’t breathe! “..May lahing aso ka ba!?”

“Hindi ako ang hayop dito kundi kayo!”

“Aba pare, palaban ‘to!” Panget 2

“Miss, sumama ka na lang samin para wala nang masaktan” May nilabas siyang knife. Lalo akong kinabahan. Natatakot na talaga ako pero pilit kong pinapalakas loob ko.

“Alam niyo, wala kayong mapapala sakin! Wala akong pamilya dito. Kung kikidnapin niyo ako, walang magraransom saken. Wala rin akong pera! Kaya pwede ba! Let go of me!!”

“Di mo kami maloloko! Sa ganda mong yan! Imposible naming hindi ka mayaman!” Panget 1

“Mga unggoy! Froglet! Gorilla! Mga kamukha ni ‘My Precious’! Hindi lahat ng maganda mayaman! Bitawan niyo nga ako! Sukang suka nako sa pagmumukha niyo!!!”

“Sumusobra ka na sa panlalait ah! Eto sayo!”

Nanlambot tuhod ko. Pero di ako makaupo dahil hawak ako sa magkabilang braso ni Panget 2. Walangya siya! Sinikmuraan pako! Namamalipit ako sa sakit. Napaiyak tuloy ako. Ang sakit talaga.