When You Believe

Chapter 13: Reunited!

Dedicated to ItsJuanTwoThree ... ;))  

Yung iba kong readers PM niyo naman ako.. sabihin niyo saken binabasa niyo story ko.. para naman madedicate ko sa inyo yung susunod pang chapters ^_^

Happy Reading!  =))

CHAPTER 13: Reunited!

Mira's POV

I'm seeing myself again... Another lost memory? I think so... Here we go again with the blurred faces...

"Chihoy koooooo!!!" Tumakbo ako papunta sa.. papunta sa isang lalaki..

"Ui Chihoy!"  Kinalabit ko siya pero di niya ako kinikibo..

"Chihoy naman eh, pansinin mo naman ako oh"  Tapos niyakap ko siya

"Bakit pa kasi kayo lang ang pupunta! Ang daya mo naman Chilight eh.. Di moko sinama" sabi niya. Humiwalay ako sa pagkakayakap ko sa kanya..

"Eh syempre girls' bonding time yon.. Bakit!? Pusong babae ka!?"

"Ano ba Chilight! Hindi ah! Pusong lalaki 'to!"  tapos tinuro niya yung chest niya...

"Sorry Chihoy ko. Minsan lang naman kami gumala nila Aldrine na kami-kami lang. Halos araw-araw na nga tayo magkasama eh.. Kaya pagbigyan mo nako Chihoy koooo.." 

Nagpuppy eyes at nag pouty lips pako.. Ang cute ko talaga pag ganun.. haha!

"Bakit pa kasi 1 week eh! Pwede bang one day lang!?"

'"Haha! Di pwede. Sabihin mo na lang kasi na mamimiss mo ako" :3

"Talagang mamimiss kita! Sobra! Where's my power hug??" :)

"POWEEERRR HUG!!" I hugged him really really tight!

"Mamimiss kita Chilight ko"

"Mamimiss din kita Chihoy ko"

"Punta ka agad sakin pag nakabalik na kayo ah!"

"Oo naman!"

"Hihintayin kita. . ."

"Mira"  

Nilingon ko yung tumawag saken.. Si tito..

"Tito"

Ang seryoso niya ngayon. Lagi naman eh.

"Where's my son?"

"P-po?"

"Nasaan ang anak ko? Alam kong alam mo kung nasan siya ngayon."

"Ano po kailangan niyo sa kanya?"

"Kailangan naming mag-usap. It's time."

Siguro nga oras na para matapos na 'to, oras na para magkaayos sila, oras na para mabuo ang pamilya nila. Sana lang talaga makinig si Nathan kay tito Niall.

"Sige po. Sasamahan ko po kayo papunta dun."

"Thank you"

Papunta na kami sa condo ni Nathan. Tahimik lang kami buong byahe. Desidido na talaga si tito na makausap si Nathan. Pag titignan mo siya, ang lalim ng iniisip niya.

"Andito na po tayo" Sabi ni Mang Jun

Pumasok kami sa elevator...

"Mira..."  Napatingin ako kay tito pero hindi siya nakatingin saken  "Salamat. Nang dahil sayo, narealize ko kung gaano kalaki ang pagkukulang ko sa mga anak ko, especially Nathaniel. Sana lang mapatawad pako ng anak ko. Sobrang laki ng kasalan ko sa kanya. Hindi ko nagampanan ng maayos ang pagiging isang magulang sa kanya."