AŞK MUCİZESİ

Büyük Acı! \ Büyük Gün!

Burak Anlatıyor;

Ney bu olamaz benim babam bir katil mi? Ve şimdi de birini daha mı öldürecek!! Yada şöyle söyleyim Ada'nın babasını öldürdü. Şimdi de annesini öldürmesini emretti! Bu olamaz buna izin veremem. Odaya bir sinirle girdim.

"Baba sen ne yaptığını sanıyorsun?"

"Nee aa? Sen suydun mu? Bak bilmediğin şeyler var. Sana herşeyi anlatacam."

"Hemen adamlarına geri çekilmesini söyle"

Dedim ve hızlıca odadan dışarı çıkarken babam;

"O kadın ölmeli."

Dedi. Daha fazlasını dinleyemezdim. Hızlıca arabama bindim. Ne kadar hız yaptığımı bilmiyorum. Sadece elimde oldukça hızlı gitmeye çalışıyordum. Ya şu önümdeki araba çıksa.

"Hadi hadi bekleme yapma acelem var!"

Daha fazla duramazdım. Karşı şerite geçtim ve hızlandım. Karşıdan araba geliyordu ama çok geç gördüm. Ve direksiyonu çok hızlı bi şekilde sağa kırdım..

"Aaaaa!!!!"

......

.....

Gözlerimi açtığımda etraf bulanıktı. Sonra Bahar gözüktü.

"Bahar?"

"Abi konuşma, biraz kendine gel sonra konuşursun"

"Ne ne oldu bana?"

"Arabayla ağaca çarpmışsın. Sorun yok iyisin"

Deyince birden kendime geldim. Olanları hatırladım. Birden kalktım.

"Ada.. Ada nerde o iyimi?"

Dedim sonra ayağa kalktım. Serumu çıkardım. Birden elime baktım. "Ovv" sol elim alçıda olduğunu farkettim.

"Sakin ol Ada'da iyi böyle ayağa kalkamassın!"

Dediğinde sinirlerim zıpladı. Ayağa kalktım. Odadan çıktım. Ada'nın annesinin olduğu hasteneye gidecektim odadan çıkınca farkettim aynı hastenedeyim. Odasına koştum. Arkamdan Bahar beni takip ediyordu.

"İşte 320 numara"

O anda girdim içeri.

İçerde Ada ve ona sarılan biri vardı. Ada ağlıyordu. Bağırış çağırışlar kulağıma kazındı. Ne yapacaktım bilmiyorum. Bu olamaz benim babam katil olamaz. Ada'nın ağlayışları.. Elim ayağıma dolaştı. Odaya girdiğimde bana baktılar. Arkamdan da Bahar geldi. Ada yerlerde ağlıyordu. sakinleştirmeye çalışıyordu. O soğuk dehliz.. O hastane odası öyleki içinden çıkamayacağım bir dört duvar gibi. Babamın öldürdüğünü nasıl söyleyebilirdim ki?

"Sakin olun ne oldu?"

Yanındaki yüzüme baktı sakin ama içten içe sinirli bi o kadar da kırgın bir tavırla;

"Biri biz yokken teyzemin odasına girip boğmuş. Ben girdiğimde daha yaşıyordu adam pencereden kaçtı. Ama sorun yok solunum yollarında sorun var farklı bişe yaptıklarını düşünüp muayeneye aldılar. Ardından da ameliyata ne olduğunu anlamadık. Peki ya sen kimsin Ada'nın arkadaşı mı?"

Neey bu olabilir mi? Hala yaşıyor olabilir mi?ne diyeceğimi bilemedim cevap veremeden Bahar atladı.

"Can, bu benim abim sonra olanları anlatırım."

Dedi. Bu çocuk kim ki vede kardeşimi nerden tanıyor? Daha da önemlisi şimdi ne yapmalıyım?

"Peki ya kim yaptığını bilmiyor musunuz?"