Oldu. Anladım. Anlamışım. Biliyormuşum. Kendi kendime konuşmaya başladığımda şakaklarımı paramparça etti ağzımdan çıkanlar. Bana sorarsan bir takdiri çok görmemelisin güzel adam.
Karşımda durmuş her gün seni sevmiyorum derken sen, ben yalnızca ağzından çıkanları duymuşum. Sen her gün yalnız aidiyet duygusu ararken ben senin arayışında duyguların arasında seçmece oynamışım. Yani asıl oyunu aklım kalbime oynamış. Hadsizliğine doymasın insafsız, yataklara düşürdü beni. Ne güzel ses çıkardı kadehlerimizden? Şerefe demek nasıl güzeldi güle doya. Ben artık sofralara oturamayışımızda gördüm gidişini.
En yakın zamanda bırakacağım bakmayı ardından. En yakın zamanda inandıracağım kalbimi beni hiç sevmediğine. Senden sonrası olmasaydı ya, kim derdi keşkem kalacaksın diye. En güzel hatam; keşke olsaydık seninle. Şimdi vay senden sonra gelecek adama. Seni hep anıp anlatacağım, göğsümü gere gere! Benim bir hikayem var artık. Anlatmaya cesaretim olacak ve bir gün okuyacaksın kendini adam. En büyük ayrıcalığım bu oldu. Yoksa rahat olsun vicdanın ben asla özel hissetmedim kendimi.
Ben artık beni yalnızca uykularına sakladığında anladım. Alt dudağım her titrediğinde seni söylediğinde anladım. Bedenim alarm vermeye başladığında anladım. En kötüsü ne biliyor musun? Sen hala her sarıldığında kalbim boğazımı düğümlediğinde, nefes aldırmadığında anladım. Ben heyecanımı sensiz kaldığım anlarda aklımı sende tutmaya sakladığımda anladım.
Bir yaşama ne sığıyorsa adam, seni koyacağım. Senden ve yaşadıklarımızdan, benden doğurduğun yeni kadından asla utanmayacağım! Ve bir daha asla böyle sevmeyeceğim.
Rakı içemediğimde, elim kolum bağlı duvarları seyrettiğimde, telefonum hiç çalmadığında ve gülemediğimde anlayamadığım için özür dilerim. Gitmek istediğini her gün bağırırken duymadığım için özür dilerim. Özür dilerim. Sana verdiğim sözleri tutamayıp sana bu kadar aşık olduğum için ve bu kadar gerizekalı bir kadına katlanmak zorunda bıraktığım için.
Özür dilerim. Artık yazmayacağım, artık konuşmayacağım, artık zamana bırakalım diyecek kadar dağılan umutlarımı toplamayacağım ve bileceğim, beni hiç sevmediğin onca zamanı yalnız huzuru aradığın boşluklara sığdırdığını. Benim bir hikayem var. Bizim demek yakışık alır mıydı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aklımın Orta Yeri
RandomOyunda kalmak için kimseye ihtiyacım olmadığında anladım, hiç kimse göründüğü kadar kalabalık değil.
