Cocukluğumdan beri arkadaşlarım her zaman başroldü. Ağladığımda, güldüğümde, bi' ana sığdırabildiğiniz her duygu dönümünde dost aradım. Aradım diyorum, çünkü ne yazık ki benim varlık sandığım bu olgu uğruna hayat bana asla cömert davranmadı. Kendimi tanıdığım ve benliğimi hatırladığım yıllardan bu yana başıma gelen hemen her olay ucumda bucağımda olan her kimseden geldi.
Bes yaslarindaydim. Bi asagi bi yukari tam hatırlamıyorum. Yolun karsisindaki bir dut bahcesinden topladiklarimizi tshirtumun iki yanindan tutarak yaptigim sepetime doldurmustuk. Yakalaninca apar topar kosturmaya basladik. Tek tuk kaybettiklerim vardi da hepsini kaybedemezdim. O cok severdi dutu. Karsidan karsiya gececektik. Hizla kostu ve vardi ahsap kokan esige. Her zaman korkmusumdur karsidan karsiya gecerken, arabalara bakamam o yuzden. O gun de koyun gorunen ucudan gelen sari boyali, Murat 131 model arabanin hizini gozum kesmediğinden panige kapildim ve dutlari dusurmemek adina yavas adimlarla ilerledim sicak asfaltin uzerinde. Hikayenin devami tahmin edersiniz ki hastanede devam ediyor. Ne dutlari kurtarabilmiştim ne kendimi. Kavurucu ege sicaginin henüz bastırdığı donemlerden, bahar meltemlerine dek yattim. Ve o arkadasim dutları koruyamadığım icin benimle uzun sure konusmadi.
Neyseki; Cocuk aklı unutuyorsun.
Büyüyordum.
İlkokul yıllarımı hatirliyorum. Dansla cok kucuk yaslarda el sikistik. Muzik ve ritim. Kendime sorgusuz, icinde kayıp, en ben, hemen her hucrem. Sahneye ilk kez cikiyorduk. 32 kisi. Tütülerim var uzerimde. Aylardir suregelen yuzlerce calisma, gunlerdir heyecanin kovaladigi uykularim ve saatler suren hazirlik. Az sonra, Bostanli Acik Hava Tiyatrosu'nda son bulacak. Karanlik iyice oturdu batan gunesin uzerine. Sunum yapildi, isiklardan sahnenin hemen onunu bile kesemiyor gozlerim, hersey harika gidiyor. Onca gurultunun arasinda duydugum dusme sesi ve tiz cigligi hatirliyorum. İlk kuraldir, dans muzik susmadan asla durmaz. Durdum. Herkes devam ederken, yalniz hissetmemesi icin kendini. Ucunda durdugum parmaklarimi yigdim yere ve nefesine cok yakin bir yere yuvarladim kendimi. İlk provada bagirdi bana, senin yuzunden dustum dedi. Haftalarca prova cezasi aldim. Yasadigim ilk kabustu. Sustum.
Mevsimler dondu tabii.
Oyun icin sokaga dokulmek binbir bagiris demekti bana. Ev yikilirdi. Hastaligim pacalarimi biraksa belki salacakti annem ama, yazik. Aksam ezaniyla calardim kapiyi. Ve tabii İlk ben kosardim kapi disari. Tek tek zillerini calardim. Kavusmak icin saat kollardim.
Arkadas. Ne garip. Hep sevdim onlari.
Yillar hic degistirmedi. Her zaman onceligim. Daima paylastim benim olan ne varsa ve hatta benim elimde durani da. Paylasinca guzeldi ya? Hic tanimadigim insanlari dinlerdim. Dertlesirdim, saatlerce. Kendi sokuklerim oldu belki ama onlarinkileri diktim. Hepsi bilirdi, biliyrsunuz biliyorum, ben her zaman benden ne istenildiyse yerine getiren bir arkadas oldum.
Ogretildigi gibi hep guler yuzle karsiladim karsima gelen her insani. Arkadas dedim.
Ailem hep kati yaklasti bu duruma. Guleryuzluluge degil de, bu denli arkadas sevdalisi olusuma. Guvenme dediler. Asla. Parcam bildim her birini. Delik desik oldum. Durmadim. Gidislerini seyretmedim, kostum.
Sonunda ailem onlar oldu. İntihar aylarimda kaybettim.
Simdi.
İlk kez sarki soyluyorum. Ara ara buruk cikiyor sesim ama cok kez şen. Ask. Yasiyorum biliyorum. Korkmuyorum ve vura vura seviyorum.
Hanginizin yaktim canini sol yanindan? Hanginizi elestirdim, yerden yere vura vura? Kimden sakladim kendimi, sirlarimi? Ne istiyordunuz hayatimdan? Neyi vermedim istediginiz? Hangisi buyuktu bedenime? Yasayamadigim hangi an? Neydi göremediğim?
Arkasına saklandigim korkulari seviyordunuz ya da? Nitekim actigim savas lehime giderken bu kadar hadsiz bir saldiri?
Tahmin etmeye korktugum sen? Her kimsen? Sevme beni, dusunme. Ne aldiysan benden ve ya ne verdiysen bana kendinden kalsin. Koy koseye. Unut beni.
Akli kontrol yetimi kaybediyorum. Bugun kendimi alkis tutarken yakaladim. Soyutladim beni benden. Bravo!
Curretine hayranim. Kazandin.
Simdi git benden. Her kimsen, ve her ne ile silah dogrulttuysan bana. Git.
Tanimamis olmayi yegliyorum seni.
Benim diyen terzi ayakta alkislayacak seni. Bir yalana bir kaftan ancak bu kadar guzel giydirilir diyecek.
Git.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aklımın Orta Yeri
RastgeleOyunda kalmak için kimseye ihtiyacım olmadığında anladım, hiç kimse göründüğü kadar kalabalık değil.