The one who stole my heart

Hoofdstuk 2: een spoedgeval

Ze racet naar het ziekenhuis toe en kleed haar gauw om. Ze haast zich naar de intensive care en daar liggen 4 jongens op een rij die ze duidelijk herkent..

Het zijn inderdaad de jongens uit haar buurt. Ze bekijkt meteen in hun dossier wat er gaande is. Ze heten bij naam: Marouan, Nasser, Redouan en Zakaria. Nadia schrikt hier enorm van. Ze moet aan Bilal denken. Marie loopt naar Nadia toe. "Ze zijn er erg aan toe, ik weet niet of ze het redden.." Nadia staat stokstijf en haar ademhaling gaat sneller. SubhanaAllah, waarom doet dit me zoveel? "Ze liggen allen in zware coma, niemand weet of ze het nog gaan redden, de artsen voorspellen het ergste" 

Nadia blijft heel de nacht bij ze op de intensive care. Ze checkt om het halfuur hun ademhaling en hartslag. Ze veranderd ook telkens als het nodig is de vloeistof die aan het infuus vast zit. Inmiddels is het 04:00 in de ochtend en Nadia valt steeds weg. Ze is erg moe. Marie komt kijken en ziet dat Nadia erg vermoeid is. "ga maar lekker naar huis Nadia, je hebt je rust hard nodig en ik ben al blij dat je zolang bent gebleven" zegt Marie. "Nee, jullie hebben me nodig..." zegt Nadia. En na die woorden valt ze in slaap op de stoel. Marie glimlacht en legt een warme zachte denkentje om haar heen.

*Een paar uur later die dag*
Nadia wordt wakker. Ze baalt dat ze fajr heeft gemist. Ze was zo moe na een lange nacht. Ze kijkt verward om haar heen want ze zit in een lege kamer waar gisteren nog 4 bedden stonden. Ze springt van haar stoel af en begint haastig Marie te zoeken. Als ze aankomt bij de koffiekamer, ziet ze Marie zitten met de artsen aan tafel. Ze draaien zich allen om als ze Nadia zien. "... ze hebben het niet overleefd Naad, eentje die is nog wel in tact maar daar verwachten we niet veel meer van" zegt Marie. Nadia slaat haar hand voor haar mond. Ze loopt de koffiekamer uit en laat een paar traantjes vallen.

Dit had ze niet zien aankomen. Als ze is afgekoeld loopt ze terug de koffiekamer in en vraagt ter info wie er nog in tact is. "Om precies te zijn is het Marouan, hij heeft het zwaar te verduren" zegt een van de artsen. Op dat moment komt Claudia binnenvallen, de hart bewakingsdienst van de intensive care. "Marouan is wakker geworden en kan overgebracht worden naar de afdeling" zegt Claudia. Alhamdoulilah, denkt Nadia. Ze zijn allemaal toch nog een beetje opgelucht. Marie kijkt Nadia aan: "ga jij een kijkje nemen?" Nadia knikt en loopt met trillende benen naar de afdeling toe. Als ze is aangekomen ziet ze een jonge man liggen op bed met veel infuusdraden aan het apparaat. Dit moet Marouan zijn.

Hij ligt alleen op een kamer. Hij heeft alle rust nodig en tijd om te herstellen. Ze stapt na veel treuzelen op hem af en stelt haar voor: "Hallo, ik ben Nadia, de verpleegkundige. Ik kom jou verzorgen en de nodige medicatie toedienen en je bloeddruk telkens opmeten" Marouan kijkt haar aan. Hij voelt zich nog erg zwak. "He.. Ja dank je wel voor het verzorgen. je doet me aan iemand denken die ik ken.. je komt me zo bekend voor"  zegt Marouan. Nadia had deze vraag allang verwacht en haar hart begint sneller te kloppen. "Ik woon bij je om het hoekje, we wonen in dezelfde buurt" zegt Nadia. "Ik wist wel dat ik je herkende!" zegt Marouan lachend. "ik wist niet dat je verpleegkundige was, je praat nooit met iemand uit de buurt.

Je bent m'n buurmeisje en ik weet niet eens wat je in het dagelijks leven doet" zegt Marouan. Nadia voelt dat de spanning hoog op loopt. "Zullen we het dan maar hierbij laten? Ik moet nodig weer aan het werk. Als je me nodig hebt, druk je aan de zijkant van je bed op de rode knop. Dan kom ik er aan" zegt Nadia. Marouan knikt en legt dan zijn hoofd schuin tegen zijn kussen aan en sluit zijn ogen. Nadia kijkt hem na. Eigenlijk is hij zo lelijk helemaal niet. Nadia wist gauw de gedachtes uit haar hoofd en gaat aan het werk. Een poosje later is het tijd om te lunchen en Nadia gaat langs alle kamers om het eten langs te brengen. Als laatste gaat ze langs Marouan. Nadia klopt op zijn deur en gaat dan naar binnen. "ik kom je lunch brengen. Wat wil je op je boterhammen? zegt Nadia.

Marouan springt wakker en gaat rechtop zitten in zijn bed. "He, ja lekker, ik heb wel trek. doe maar 4 boterhammen met kaas, tomaat en komkommer." zegt Marouan
"En wat wil je erbij drinken?" zegt Nadia.
"Doe maar izjen cola ofzo, ice tea mag ook wel, is geen probleem." zegt Marouan. Nadia moet haar lach inhouden. "Volgens mij denk je dat je in de friettent bent beland he? ik schenk wel wat thee voor je in. Daar warm je lekker van op" zegt Nadia.
"was maar grapje" zegt Marouan grappend. Nadia smeert zijn boterhammen en schenkt wat thee voor hem in en legt het allemaal op zijn dienblad neer en reikt het naar hem toe. Als laatst pakt ze uit de kar nog een toetje en legt het erbij neer. "Dank je wel zuster voor je goede service" zegt Marouan. Nadia glimlacht en loopt dan uit zijn kamer. Ze geeft een diepe zucht.

Het is inmiddels 17:00 en Marie heeft aangegeven dat Nadia naar huis mag gaan. Nadia loopt naar de kleedkamers toe en kleed haar eigen om. Ze moet opeens aan Marouan denken. Waarom keek hij zoveel naar me.. denkt ze. Het is en blijft een dealer. en Nadia kennende wilt ze het liefst uit de buurt van ze blijven vanwege haar slechte ervaringen. Ze verlaat het gebouw en het begint ineens hard te regenen. Iedereen rent naar binnen maar Nadia vind het wel lekker zo. Ze laat de regen op haar afkomen. Ze wilt eventjes afkoelen, en bijkomen van de zware nacht. Na een poosje loopt ze kletsnat naar haar auto toe en rijdt naar huis. Thuis aangebroken ploft ze neer op de bank.

Ze is kletsnat van de regen. "Nadia ino, gaat het wel goed met je?" vraagt haar moeder. "ja yemma, ik ben alleen een beetje moe, dat is alles, Alhamdoulilah" zegt Nadia. Ze geeft haar moeder een kus en loopt naar boven toe. Ze trekt haar kleren uit, en stapt onder de douche. Ze neemt een warme douche en laat de warme stralen over haar lichaam vloeien.

Ondertussen haalt ze van alles in haar hoofd, wat heeft Marouan toch met mijn gedachtes gedaan. ik
moet constant aan hem denken. Als ze klaar is met douchen, loopt ze de badkamer uit en haar kamer in. Ze pakt haar telefoon erbij en begint Nora, haar beste vriendin te appen. "oh nora, je gelooft nooit wat er is gebeurt gisteren.." en ze verteld alles weer aan Nora. Nora belt haar direct op na het horen van de gebeurtenis. "Nadia? Lieve schat, ik vind dit zo erg.. ik begrijp dat je van slag bent" zegt Nora. "Is het gek dat ik zoveel aan Marouan denk" zegt Nadia. "Nee tuurlijk niet.. of nou ja.. val je op hem dan?" zegt Nora. "Nee joh, ben je gek! Ik val niet op Marouan. maar hij keek wel veel naar me, moest dan lachen en keek dan geheimzinnig weg. Ik val gewoon weg niet op hem.

hij is mijn type niet." zegt Nadia. "Waar een wil is, is een weg schat! Maar ik moet hangen liefje, ik moet gaan koken. Ik spreek je later, beslama!" zegt Nora en ze hangen op. Nadia haalt na hun gesprekje, al haar gebeden in en ploft dan neer op bed. Ze valt in diepe slaap..