The one who stole my heart

Hoofdstuk 9: Daddy

"Ik vind het zo erg dat je nu aankondigt dat iemand je hand wilt komt vragen terwijl je vader ziek is." zegt haar moeder met tranen in haar ogen. "Ssht yemma. Niet over mij meer. Dat komt later. We gaan ons nu focussen op mijn vader, de rest komt later" zegt Nadia..

Inmiddels zijn maanden verstreken. Toen Nadia te horen kreeg dat haar vader longkanker had, stortte de wereld in voor zowel Nadia als haar moeder. Nadia had besloten om tijdelijk te stoppen met haar opleiding. Ze wou er volledig zijn voor haar vader. Het liefst wou ze haar werk in het ziekenhuis ook tijdelijk stop zetten, maar zonder Nadia is er geen inkomen thuis. Redouan heeft ze ook op een laag pitje gezet. Ze heeft hem laten weten dat haar vader nu voor gaat. Liefde kon haar op dit moment niks schelen.. helemaal niets.

Het waren heftige maanden voor Nadia haar vader. Haar vader moest een chemokuur ondergaan. Dat waren denk ik de heftigste weken. 1x in de 3 weken moest hij naar het ziekenhuis om aan het infuus te zitten. Aan het infuus zitten ging nog wel, maar de bijwerkingen.. Die waren het ergst. Haar vader was constant misselijk, duizelig, had diarree. Door een chemokuur bestrijd je de kwaadaardige cellen, maar helaas worden ook de goede cellen bestreden, vandaar de bijwerkingen.

Tussen die chemo's zaten weekjes rust. Nou ja.. of het rust was.. Hij moest in ieder geval een weekje geen chemo ondergaan. Hij kwam vervolgens op een punt dat hij zijn haar begon te verliezen. Hier schrokken wij veel van. Hij had normaal een volle dos met donker dik haar.. Dit was in no time weg. Op een gegeven moment werd hij zelfs kaal, en werd zijn hoofdhuid helemaal schraal en droog.

Moeilijk om dat allemaal onder ogen te zien, maar Alhamdoulilah ten alle tijden. Na maanden kregen we uitslag van de chemokuur, of het was aangeslagen in zijn lichaam en het uberhaupt werking heeft gehad. Of zijn gevecht tegen kanker nut had.. Maar in tegendeel.. het was helaas geen goed nieuws. Helemaal zelfs geen goed nieuws.. Zijn kanker was uitgezaait door zijn lichaam. Geen enkele chemo had hier nog effect op. Ze hadden gedacht aan bestralen, maar dat zou ook geen zin hebben.

Zou dat dan het einde zijn van haar vader? De artsen hadden zich erbij neergelegd dat ze niks meer voor hem konden betekenen. Dit zou dus betekenen dat dit een langzame dood wordt die we allemaal onder ogen te zien krijgen. Hoe zouden we dit uitleggen aan hem.. Dat artsen niks meer konden beteken voor hem, dat ze niks meer kunnen doen. De artsen gaven het minder dan 2 maanden. Dit was een shock voor ons allen. De dood kent geen leefdtijd en geen medelijde. Als het komt, dan is niets meer mogelijk. That's how life goes.

Haar vader vroeg Nadia de uitslag van de chemokuur. Nadia's hart begon sneller te kloppen. "Niet goed.." zei Nadia en tranen rolden over haar wangen. Nadia ging bij haar vader zitten en deed haar arm om hem heen. "Het heeft allemaal niet geholpen, het is uitgezaait door heel je lichaam. Ze kunnen niks meer doen" zegt Nadia. Haar vader keek haar aan. "Ga ik nu dood?" zei haar vader. "Wa Allahu a3lam, volgens  hun minder dan 2 maanden." zei Nadia. Haar vader gaf een diepe zucht.

Nadia heeft haar vader nooit zien huilen in haar leven. Dit was de eerste keer in haar leven dat ze haar vader zag huilen. Dit brak haar intens. "We gaan allemaal dood Nadia, dat was al bekend dat dit wereldse leven niet voor altijd is. Ik ben juist blij dat ik Allah ga ontmoeten." zei haar vader. Nadia is er stil van. Haar vader is altijd een nuchter persoon geweest en hij maakte van al het slechte, het goede er van.

Sinds de dag dat hij te horen kreeg dat artsen niks meer konden betekenen voor hem, is hij zich meer gaan verdiepen in de islam. Hij was van zich zelf al een vrome man, en was veel bezig met de islam. Nu nog meer. Dit viel enorm op. Dagelijks reciteerde hij uren uit de koran, en was hij te vinden in de moskee. Elk gebed bad hij in de moskee, tevens fajr.
Hij smeekte elke dag Allah om vergiffenis, elke uur keer op keer. Wat ook opviel was dat hoe meer hij zich verdiepte in de islam, hoe zwakker hij werd.