The one who stole my heart

Hoofdstuk 10: Is he the one?

Redouan knikt. "Sorry.. Maar ik kan gewoon niet langer wachten om samen met jou een leven te delen.." zegt Redouan en hij grijpt haar handen vast. "Ik kan nu niet zomaar de knoop doorhakken en een beslissing nemen. Daar heb ik de tijd voor nodig." zegt Nadia. "Wil mijn oude leventje weer zoals gewoonlijk oppakken. Werk, school, sociale leven ect. Daar heb ik gewoon echt tijd voor nodig. Alles komt van zelf wel Redouan.." zegt Nadia.

Redouan kijkt terleurgesteld weg. "Zou je wel met mij verder willen dan?" zegt Redouan. Nadia glimlacht. "Geef het de tijd.. Het komt vanzelf wel als het mektab is.." zegt Nadia en ze streelt over zijn hand. Redouan glimlacht en kijkt Nadia aan. Nadia kijkt verlegen weg. Redouan streelt over haar wangen en geeft haar een kus op haar voorhoofd. Nadia kijkt verschrikt op. Ze voelt haar wangen rood kleuren. "Nou dan ga ik maar.. Moge Allah je bijstaan.." zegt Redouan en hij loopt de kamer uit...

Maanden zijn verstreken. Het is al 4 maanden geleden dat Nadia haar vader is overleden. Hoe die maanden waren? Nou het waren in ieder geval geen makkelijke maanden. Er hing een ongelofelijke sfeer thuis, het was om te snijden. Tot een maand lang kwam er elke dag bezoek. Verschrikkelijk vond ik het. Elke keer moesten we opnieuw aan iedereen vertellen hoe het was gegaan en afgelopen. Alsof het al niet erg genoeg was.

Ik had het meeste medelijde met mijn moeder. Die was natuurlijk haar man verloren. Ze raakte de eerste maand in een soort depressie. Ze wou niet eten en praten. Ze sliep contstant. Het enigste wat haar nog staand hield was het gebed. Ik heb elke dag gebeden en gevraagd aan Allah subhana wa ta'la om ons veel sabr te schenken en het voor ons te vergemakkelijken.

Inmiddels ging het goed met mijn moeder alhamdoulilah. Het leek alsof mijn adiyae was uitgekomen. Het ging bijzonder goed met mijn moeder en begon dit ook in te zien. Natuurlijk dacht ze nog elke dag aan mijn vader, maar ze heeft geaccepteerd dat hij niet meer zal terug keren. Bovendien heeft hij de shahada uitgesproken, beter kan je niet wensen als moslim. In haar vrije tijd, gaat ze naar een buurt huis waar 3x in de week naailes wordt gehouden. Dit vind mijn moeder ontzettend leuk. Zo is ze lekker bezig, en onder Marokkaanse vrouwen waar ze het goed mee kan vinden.

Ook ik besloot mijn leven weer op te pakken. Ik besloot de volgende morgen naar het ziekenhuis te gaan om te werken. Ze had van te voren een berichtje gestuurd naar Marie haar leidster, dat ze weer kwam werken. Ik plofte neer op de bank en zette mijn voetjes op tafel. Ik begon onzinnig te zappen. Mijn moeder kwam de keuken uit en kwam aan zetten met een dienblad met ne3 ne3 thee en koekjes. In haar andere hand had ze een bord vast met zachte broodjes. "Haal die voeten weg van tafel!" zegt haar moeder.

Nadia gehoorzaamt haar moeder en glimlacht. "Ik ga morgen weer werken yemma" zegt Nadia. Haar moeder nam een slok van haar thee en omhelste Nadia. "Echt?" zegt haar moeder. Nadia knikt. "Hmm  ja. Ik wil het allemaal weer op pakken. Van alleen maar thuis zitten wordt ik haast gek. Als werk goed gaat, wil ik school ook op pakken in sha Allah." zegt Nadia.

"Ameen seyno.. Ik ben trots op je Nadia. Ik bewonder je geduld.." zegt haar moeder met lichte tranen in haar ogen. "Weet je dat je dat van je vader hebt die geduld?" zegt haar moeder met een glimlach. Nadia warmt haar handen op aan haar kopje ne3 ne3 thee en kijkt haar moeder aan.

"Denk je nog vaak aan papa?" vraagt Nadia. Haar moeder knikt en kijkt weg. "Dagelijks seyno.. Maar ik moet me er over heen zetten. Ik bid dagelijks en verricht adiyae voor hem.. Meer kan ik niet doen.." zegt haar moeder.

"Vind je oké dat ik weer ga werken en school ga oppakken?" zegt Nadia. Haar moeder glimlacht. "Maar natuurlijk Nadia ino.. Het is goed dat je uiteindelijk de stap neemt om alles weer op te pakken. Je bent een jonge vrouw.. Zou het niet zonde zijn om het daar door te verpesten?" zegt haar moeder en aait Nadia over haar wang. Nadia kijkt haar moeder dankbaar aan. "Moge Allah van je houden yemma ino.." zegt Nadia en geeft haar moeder een kus. "Ameen a seyno. Nadia..?" vraagt haar moeder. "Ja?" zegt Nadia.