The one who stole my heart

Hoofdstuk 3: Opgenomen in het ziekenhuis

*3 dagen later*

Het is middernacht. Nadia vliegt om 03:00 haar bed uit. Ze kijkt op haar mobiel hoe laat het is.. 3 uur? Shit happends.. ik baal dat ik zo vroeg wakker ben. Ik sluip zachtjes naar beneden en trek de kast open en haal er een paar koekjes uit en loop dan weer terug naar boven. Ze gaat op haar vensterbank zitten en kijkt naar buiten. Ze heeft een mooi uitzicht over de parkeerplaats waar de jongens altijd zaten met z'n vieren. Al dagen hangt er een klote sfeer in de buurt sinds ze zijn overleden. Ze moet op eens denken aan Marouan. Waarom denkt ze zoveel aan hem? Nadia haalt Marouan weer zoals van te voren in haar gedachtes te voor schijn..

Ze heeft hem nooit echt goed bekeken sinds paar dagen van te voren in het ziekenhuis. Hij is lang, gespierd, getint, heeft donkere parel ogen met lange wimpers en heeft een prachtige glimlach.. Nadia schrikt van haar zelf. Ze wilt niet aan hem denken, maar toch gebeurt het. Morgen ziet ze hem weer na een paar dagen vrij te hebben. Van de gedachtes kan ze maar niet slapen. Ze besluit een film te kijken en valt dan in slaap.

De volgende morgen maakt ze haar gereed voor het werk. Ze staat op, wast haar gezicht, trekt haar abaya aan, hoofddoek op en weg is ze naar beneden. Ze heeft geen zin om haar brood te smeren en loopt gelijk de deur uit. Ik koop wel wat in de kantine denkt ze. Eenmaal aangekomen op het werk omgekleed en al, loopt ze naar de koffiekamer en verzamelt iedereen zich. Saskia die geeft onder tafel een schop aan Nadia. "Die jongeman die wegens een overdosis is opgenomen he, die vroeg om jou gisteren!" zegt Saskia. Nadia's hart begint sneller te kloppen. "Serieus?" zegt Nadia verbaast. "Wedden dat die op jou valt" zegt Saskia. Nadia wordt vuurrood. "Dit moet vast een misverstand zijn, ik val niet eens op types zo als hem" zegt Nadia onzeker.

"Hop dames, we gaan weer aan de slag" zegt Marie. Iedereen staat op van zijn stoel en gaan aan het werk. Nadia kijkt nog snel eventjes op haar schema voor de dag is. Ze ziet dat ze op het pad moet draaien waar Marouan ligt. Ze baalt. Nadia wilt hem het liefst ontlopen omdat ze bang is om verliefd te worden op hem. Ik blijf gewoon heel proffesioneel, denkt Nadia. Ze geeft een diepe zucht.

Nadia moet beginnen met de patienten helpen aankleden en zonodig wassen. Ze heeft iedereen geholpen behalve Marouan. Ze durft niet langs hem te gaan. Ik doe gewoon alsof ik hem ben vergeten. Een poos later gaat Marie langs Nadia. "zeg Nadia, heb jij op kamer 18 Marouan al aangekleed en geholpen met wassen" zegt Marie. Nadia knikt. "Hij had het grootste gedeelte al zelf gedaan. Hij had zich zelf al helemaal gewassen met een washandje" zegt Nadia. "Oh en waarom ligt hij dan nog te slapen in zijn pyjama? Nadia, ik weet dat het je buurjongen is maar zet dat op zij en hou werk en prive gewoon scheiden oke?" zegt Marie. Nadia knikt en loopt met tegenzin naar kamer 18 toe waar Marouan ligt. Ze klopt zachtjes op zijn deur en ziet hem wakker liggen met zijn telefoon in zijn handen.

"Goeiemorgen Marouan, lekker geslapen?" vraagt Nadia? "Ewa zuster, ja man was wel chill hiero, maar heb wel honger eh sah" zegt Marouan. Nadia moet lachen. "Laten we je eerst wassen en aankleden want dat lukt denk ik nog niet helemaal he?" zegt Nadia. Marouan knikt. Nadia komt dichterbij staan en haalt de deken van Marouan af. "kan je recht op zitten?" vraagt Nadia. Marouan komt zachtjes over eind. Nadia's hart begint sneller te kloppen. Ze trekt zachtjes zijn t-shirt uit en ziet ineens een getint, gespierd bovenlijf tevoorschijn komen. Wow, dit had ze niet verwacht. Ze moet blozen. Ze pakt een nat washandje en begint zijn armen af te doen. "je hebt zachte handen, zuster" zegt Marouan. Nadia moet verlegen lachen "is dit een van je versierpogingen?" zegt Nadia. Marouan kijkt Nadia met een strakke blik aan. "Nadia.. ik" zegt Marouan. Nadia's hart begint sneller te kloppen. "ik vind je leuk Nadia"

Nadia's hart gaat tekeer. Ze zet een pokerface op en toont geen emotie. Ze gaat verder met Marouan wassen. Marouan grijpt haar hand vast en streelt er over. ''Nadia, ik meen het" zegt Marouan.
"Marouan, wat wil je nou dat ik doe? dat ik jou ook de liefde verklaar en met je ga daten zoals ieder ander meisje wat je gebruikt? denk je dat ik er ook
zo een ben?

Ze kijkt Marouan strak aan en verekt geen spier. Ze laat het washandje vallen op de grond en helpt Marouan met aankleden. Daarna is ze weg. Als ze om het hoekje staat, begint ze te huilen. Haar hart kan dit niet toelaten. Ze moet aan Bilal denken.. Kan ze hem ooit nog vergeten?

*1 week later*
Nadia is aan het werk in het ziekenhuis. Vandaag verlaat Marouan het ziekenhuis. Nadia helpt hem voor nader verdere zaken na zijn opname in het ziekenhuis. Ze zitten in een klein kamertje. Marouan ziet er goed uit. Hij heeft een truitje aan met een zwarte leren jack, een mooie broek met een paar scheuren er in en daar onder zwarte louboutins. Aan zijn linkerhand heeft hij een rolex. Hij is weer opgeknapt. Nu ziet Nadia hoe hij werkelijk is. Ze heeft hem nog nooit zo dicht onder ogen gezien. Nadia bespreekt met hem de verdere zaken. Marouan doet alsof hij luistert maar.. wollah meh. Hij kijkt de hele tijd naar Nadia. "Heb je nog verder vragen, Marouan? vraagt Nadia.

"Ja man.. Zou je beter willen leren kennen" zegt Marouan. Nadia wordt rood en haar hart begint sneller te kloppen. "Sorry, Marouan.. ik kan dit niet" zegt Nadia. Marouan begrijpt Nadia niet. "hoezo niet dan? we kunnen toch proberen?" zegt Marouan. "Ten 1ste, ik doe niet aan relaties. ten tweede ben je mijn type niet. Het enigste wat jij doet is dealen op straat, meer doe je niet" zegt Nadia.
Marouan lacht sneaky. "Ehes, wil je nou zeggen dat je altijd heilig bent geweest vieze hoer" zegt Marouan. "Kijk dit bedoel ik dus. Je noemt me hoer omdat je me gewoon niet kan krijgen. Marouan, ik wens je heel veel sterkte en beterschap. Ik moet nu door met werken" zegt Nadia. Marouan staat op en grijpt nadia bij haar schouder.

"Nadia ik..."
"wat?" zegt Nadia? Op dat moment komt Marie binnen. Euh zijn jullie al klaar? zegt marie. We moeten door Nadia, we lopen uit. Marouan kijkt haar aan en loopt dan weg, hij laat Nadia alleen achter in het kamertje. Nadia staat op en loopt naar de wc toe. Ze kijkt in de spiegel. Ze is helemaal verward door Marouan. "Ya Allah, verlos me van Marouan" zegt Nadia.