The one who stole my heart

Hoofdstuk 5: uit het oog maar nooit uit het hart

"Marouan.. ik weet het niet. ik kan dit niet" zegt Nadia. Haar ogen vullen zich met tranen. Marouan kijkt verbaasd en is verward door Nadia. "Wat is er Nadia?" zegt Marouan en hij houdt haar nog steviger vast. Op dat moment komt Nora aanlopen. Nadia schrikt zich rot en had haar niet verwacht. Ze had haar nog een berichtje gestuurd dat ze niet meer hoefde te komen. "Naad! oh my god wat the fuck doe je en wie is dat!" zegt Nora geschrokken. Nadia en Marouan staan tergelijk op. Marouan schrikt op en loopt gauw weg. Nadia kijkt hem nog achterna en veegt haar tranen weg..

"Oh Nora.." zegt Nadia en haar tranen vloeien over haar wangen. Nora komt geschrokken bij haar zitten en geeft haar een dikke knuffel. "Lieverd wat is er allemaal gaande? Toen je me een apje stuurde dat ik niet meer hoefde te komen, was voor mij al genoeg om te weten dat er iets niet klopte" zegt Nora. "Mmmmarou Marou Marou" snikt Nadia. Ze komt niet uit haar woorden. "stil maar" zegt Nora en ze pakt Nadia stevig vast. Op dat moment komt Nadia's kleine nichtje aanrennen. "wat is er met tante Nadia?" vraagt haar nichtje bezorgt." Nadia heeft een beetje hoofdpijn lieve schat maar gaan jullie nog maar verder spelen" zegt Nora. Nadia's nichtje glimlacht en rent weer terug naar de kinderen. Nora grijpt Nadia stevig vast en troost haar.

Na een tijdje als Nadia is afgekoeld, probeert Nora uit te halen wat er zojuist aan de hand was. "schat, je hoeft me niks te vertellen maar ik wil gewoon weten of het daar van binnen goed met je gaat" zegt Nora bezorgt." Nadia veegt haar tranen af. "Marouan die had me zojuist de liefde verklaard en gezegd dat die me leuk vond vanaf moment 1." zegt Nadia. "So what? jij bent toch sterk genoeg om die gevoelens te negeren Naad, het is tenslotte jou type niet" zegt Nora. "Hij wilt me hand komen vragen" zegt Nadia verward. "Holy crab, dit meen je niet!" zegt Nora geschrokken. "die gozer is wel serieus zeg!" zegt Nora verbaast. Nadia knikt. "Op dat moment wist ik niets meer te zeggen, en moest ik bijna janken. dat had hij door en pakte me hand stevig vast. Ik wou hem toen vertellen over..

Op dat moment gaat Nadia's telefoon af. "Hallo?" zegt Nadia. "Oke oke ik kom er aan, beslama" zegt Nadia en ze hangt op. "Sorry maar ik moet gauw naar huis, bezoek gaat weg en de kids die moeten mee" zegt Nadia en ze rent naar de kids toe. "Me3lish, vertel me later alles eh zine" gilt Nora achter Nadia aan. "Is goed lieverd!" roept Nadia en rent naar huis met de kids. Eenmaal thuis aangekomen, geeft ze iedereen een afscheidsgroet. "Shokran, de kinderen hebben het erg naar hun zin gehad Nadia" zegt haar tante blij. "Geen dank" zegt Nadia lachend en ze geeft haar een kus. "Beslama!" roept Nadia hun achteraan en ze rijden weg.

Pff wat een avond zeg" denkt Nadia. Ze loopt de woonkamer in en ziet dat haar moeder uitgeput al het eten naar de keuken brengt. "Yemma, je rug! Ga zitten ik ruim alles op" gilt Nadia. Haar moeder kijkt haar dankbaar aan en gaat zitten op de bank. Nadia laat haar liggen op de bank en doet een kussentje onder haar hoofd en doet een warm zacht dekentje over haar heen. Ze legt een kopje thee neer bij haar moeder een geeft haar een kus op haar voorhoofd. "Moge Allah je levensjaren verlengen yemma" zegt Nadia met een glimlach. Nadia haar moeder glimlacht en haar ogen vullen zich met tranen. "Ameen, Nadia ino" zegt haar moeder en ze valt langzaam in slaap.

Nadia brengt alles naar de keuken toe. Ze ruimt de vaatwasser in en dweilt de keuken na. Het huis is nu volledig schoon en ruikt frisjes naar lekkere schoonmaakmiddel. Nadia loopt uitgeput naar boven toe en ploft neer op haar bed. Ze kijkt op haar telefoon en ziet dat het gebedstijd allang voorbij is. Ze vliegt uit bed en rent naar de badkamer. Dan beseft ze dat ze ongesteld is en niet kan bidden. Stiekem is ze een beetje opgelucht want nu hoeft ze zich geen zorgen meer te maken over het ingehaalde gebed.

Ze loopt terug naar haar kamer en doet de gordijnen open en gaat op het vensterbankje zitten. Ze kijkt naar buiten met haar gedachtes ver weg. gedachtes die verder zijn dan Nadia zich kan bedenken. Plots ziet ze een bekende bij de parkeerplaats zitten op het bankje. Het is Marouan die alleen een sigaretje rookt. Nadia staart hem een poosje aan. Normaal zat hij er altijd met Zakaria, Redouan en Nassr. Ze denkt aan zijn woorden. Opeens werpt Marouan zijn blik naar boven en ziet dat Nadia kijkt. Hij schrikt en drukt zijn sigaretje uit en staat op. Nadia schrikt zich te pletter en springt van haar vensterbankje af. Shit! Waarom heb ik zo zitten staren! Nadia schuift gauw haar gordijnen dicht en loopt weg.