Kiem King

Ninth Attempt

Kinabukasan ay bumalik ako kay Raven. Now I know her story mas naiintindihan ko na siya ngayon. Kung gaano kabigat ang pasan pasan niyang problema. Kung ano ang mga bangungot niya. Kung ano ang dahilan niya kung bakit niya sinasaktan ang sarili niya.
Sakay ako ng aking kotse at nandito na ako sa bayan ng Santa Ignacio, napabalin ako sa mga nagkukumpulan na mga tao. Iba ang nararamdaman ko nun, kinakabahan ako. Sobrang kaba na halos lumabas na sa ribcage ang puso ko.
I don't like this fucking feeling!
Agad akong bumaba sa aking kotse at tinungo ang lugar na iyon.

Halos nasabi ko na lahat ng alam kong mura ng makita kung sino ang pinagkakaguluhan ng mga tao.
" Patay na ba? Sana naman oo. Ano ba iyan dito pa talaga naabutan. "
" Tama lang sa kanya iyan. "
" Anak talaga ng demonyo!"
Halos mapatay ko ang mga nagbubulongan! Pero mas inuna ko ang babaeng walang malay at may malalim na saksak na nakahandusay sa gilid ng kalsada.
Ang sikip ng dibdib ko. Di ako makahinga.
The next thing I know, I'm crying.
Ganito pala ang pakiramdam na matakot para sa buhay ng iba?

Agad ko siyang binuhat at sinigawan ang mga taong imbes na tulungan ang kapwa nila ay mas inuna pa nila ang pagsasalita ng masama rito!
Damn this kind of people! They're the real fucking demons!
Binilisan ko ang pagda-drive.
She's still breathing pero iba na ang kulay ng katawan niya at sobrang lamig nito . What the hell happened?! Iniwan ba siya nung gagong doctor na iyon? Goddammit! He's a fucking useless asshole!

" Stay with me Raven. Stay with me! " agad ko siyang binuhat at ipinasok sa hospital.
Agad nilang ipinasok sa ER si Raven.
Punong puno na rin ng luha ang mukha ko. Hindi pa ako umiyak ng ganito! Hindi pa ako natakot ng ganito! Ngayon lang ako kinabahan ng ganito!
Lahat ng ito ay nararamdaman ko dahil sa takot na mawala si Raven.
" God, save her please." hindi ako paladasal na tao. Hindi ako natatakot sa kung anong pwedeng mangyari sa akin dahil di Ko siya magawang kausapin at dalawin sa Kanyang tahanan.
Pero ngayon, tama nga ang sinasabi nila. Kapag wala ka ng makapitan at malapitan, sa Kanya ka talaga hihingi ng tulong dahil Siya lang ang nakakapaggawa ng himala. Ngayon lang ako humihingi ng himala. Ngayon lang ako magmamakaawa sa Kanya.

" Please save her Oh God. "
I'm crying while praying. I don't want to lost her. Hindi ko alam kung ano itong nararamdaman ko para kay Raven , ang tanging alam ko lang ay nangako ako sa sarili ko na tutulungan ko siya.

Masyado ng malupit ang kapalaran sa kanya. Maging ang mga tao sa paligid niya ay hindi siya binigyan ng kahit kaonting awa.
Masyadong silang naniniwala sa mga di totoong balita. Sa mga tsismis!
God! Bakit may mga ganung tao?!

" Mr. Roberts." nandilim ang paningin ko ng makita ang tumawag sa akin.
Di ko napigilan ang sarili kong paulanan siya ng suntok.
Gagong doctor ito! If he didn't left Raven alone di ito mangyayari! Kung sana ay binantayan niya si Raven di sana ito nag-aagaw buhay!
" Gago ka! Iniwan mo siya! " sigaw ko sa kanya at tinadyakan siya sa tiyan. Bumawi rin ito agad ng suntok. Di ko ininda ang ginawa niya. Sinapak ko pa siya. Galit na galit ako! Takot na takot ako! Takot para sa buhay ni Raven! Takot akong baka iwan niya ako! Damn!

Marami ng pumipigil sa amin.
Pero nandun pa rin iyong galit sa puso ko kaya masyadong malakas ang katawan ko, di nila ako mapigilan.
Pero bigla akong parang nanghina at nahilo, may kung ano silang itinakip sa bunganga't bibig ko.

Ang huling nakita ko ay ang mukha ni doctor Gago na puno ng pasa at dugo sa labi.

I just smirk. Gago! You deserved that!

---------------

Nagising ako na may nakakabit na swero sa kanang kamay ko. Puti ang paligid.
Nasa ospital na naman ako. Ayaw ko ang lugar na ito.
Sumakit ang ulo ko at hinang hina ako. Naramdaman ko ang hapdi sa aking tiyan. Sobrang sakit! Kaya napaungol ako. Pinilit kong bumangon.
Nakita kong may lumalabas na dugo doon.
Nakita kong napabangon ang isang lalaki sa di kalayuang sofa.
Halos manubig ang mga mata ko ng makita kung sino iyon.
" Raven-fuck! Nurse! Doctor Gago! She's bleeding! "nagsisigaw ito at lumapit sa akin.
Ilang sandali lang ay may pumasok ng mga naka-uniporme na kulay puti at si Rian, na puno ng pasa ang mukha at putok ang labi. Anong nangyari sa lalaking ito?
Maging si King ay may pasa sa mukha.

Mabilis nilang nilinisan at pinahinto ang pagdugo sa aking tiyan.
Oo naaalala ko na. Sinaksak ako ng isang lalaking nakatakip ang mukha. Papunta akong convenience store noon para bumili sana ng beer at makakain ng bigla akong sinaksak ng lalaki.

Parang bumalik iyong alaala kung paano pinatay ang mga magulang ko.
At kung paano ako sapilitang ipasaksak ang aking sarili gamit ang kutsilyo.
Kung paano kami pinahirapan. Kung paano saktan ang mga magulang ko bago pinaulanan ng saksak!

Di ko namalayan na lumuluha akong muli. Wala akong tunog na nalilikha. Hindi ako umiiyak dahil sa paggamot nila sa sugat ko, umiiyak ako dahil sa mga aalala ng nakaraan.
Kailan ba ako makakatakas sa bangungot ko?!

" Tapos na Raven, don't cry. " pinunasan ni Rian ang mga luha ko.
" Ang Pangit mo kasi doctor Gagong Ruiz kaya siya umiiyak. Tsupi! Kahit sino naman ay maiiyak kung ganyan kagago at kapangit ang gagamot sayo. " di ko alam pero parang natawa ako sa ginawa ni King.
Nakita ko naman kung paano nainis si Rian bago umalis.
" My God! Thank You she's now okay! " masayang turan nito at nag-sign of the cross.
" Can I hug you? " di ko alam kung naiiyak ba siya o natutuwa habang nakatingin sa akin.
Akala ko iniwan na niya ako! Akala ko di na siya babalik! Akala ko kinalimutan na niya yung sinabi niya na di niya ako iiwan!
Hindi ako sumagot. Ako na mismo ang yumakap sa kanya.
Halatang nagulat siya pero niyakap niya rin ako pabalik.
----------------

I can't explain how my heart reacts when she hugged me. My stomach tied in knots! Fuck! I'm Kiem King Roberts! Di ako kinikilig! Damn this is the first time!

And I like it....

Masayang masaya ako ng sabihing stable na ang vital signs niya. Ilang araw rin siyang walang malay dahil halos maubos na ang dugo niya. Sinalinan siya ng dugo kaya medyo umokay na ang lagay niya. Malalim ang pagkakasaksak sa kanya at masasabi kong dininig ng Diyos ang dasal ko.
Milagro na nabuhay pa siya.
I can't explain how happy I am!

Isinumbong ko na rin sa kapulisan ang tungkol sa nangyaring pagsaksak kay Raven. Na hanggang ngayon ay wala pa ring nahuhuling suspek.
Si doctor gagong Ruiz naman ay pasimpleng humahaplos sa oisngi ni Raven.
Halos hampasin ko nga ng hospital bed ang gago!
Kung di niya sana iniwan si Raven!
Pero masaya na ako dahil okay na siya.

Gagawin ko ang lahat mabantayan lang siya...

Di ko na siya hahayaan at iiwang mag-isa.

Di ko na kakayanin kung mangyayari uli iyon...

-----

Kindly vote and leave some comments :)

Thanks :D