Ms.Mataray Meets Mr.Snob

Chapter 5

I have nothing to say but A BIG BIG THANKYOU :)

Continuation parin ito ng POV NI NICOLE.

--Twinkle.

******************

CHAPTER 5

Pagka-pasok ko sa classroom namin....

WHAT THE?!

Anong ginagawa nang kumag na'yan dito?! Hindi niya naman ito section ah?! Wag niyong sabihin na siya ang naka assign na mag-o-organize dito sa room NAMIN?! At tsaka bakit andito si Sarah?!

"Sarah why are you here?! And you! *turo kay sunget* why are you there infront of OUR classroom?" Naiinis kong tanong.

Hindi siya nagsalita. Pipe ba siya? tss..

Pero this time si Sarah ang sumagot.

"Hi Nicole! Nagpalipat ako sa section mo para mag-kasama tayo! Weeee bakit ayaw mo'ba?!" At nag-pout naman siya. Yak! Ewan ko'ba kung bakit tumanggap ako ng kaibigan na katulad niya? Tsss..

Pero kahit ganon ang gaan ng loob ko sa'kanya. Pesteng emosyon to!

Nginitian ko'lang si Sarah bilang response sabay tumingin ako sa isang antipatikong gwapo sa harapan. Nag-smirked siya sabay nagsalita.

"Well ms.Nicole I'm here because i will build my own store, just what've said before." nakakawindang niyang sabi.

Ipatapon kaya kita sa bermuda triangle!

Lumabas na naman ako nang room at nag-diretso sa faculty room.

Nananadya kaba talaga mam Cheneline? Aarrrrgghh!! Papasok palang ako sa'may faculty room ng matanaw na kaagad ako ni mam.

"Oh Nicole what now?!" Nagtatakang tanung niya. What now? (I want an briefly explanation about what's going on!)

Okay *enhale* *exhale*

"Mam bakit naman sa room pa NAMIN si SNOB? Mam plinano niyo ba talaga it---"

"H-hindi koyooo!!!! Tignan mo pa Ms. Mataray ang pag-aassign sa'inyo, may principals signature pa'yan" sabi ni mam Cheneline na patay malisya. Aba loko to!! Pero totoo nga! Haist! Bwisit na buhay! Sarap lumipad sa pluto! Pagkatapos kong tignan yung papel kinuha na ulit saakin iyon ni mam.

Parang hindi kapa'ni paniwala kase, biruin mo sa lahat ng room duon pa talaga siya saamin at duon pa talaga ako sa section nila! Palipat lipat ng section tong bisugo na'to!

Tumingin ako kay mam Cheneline at binagyan naman niya ako ng 'ANO?' Look. Haist pa-inosente patong si mam!!

"Yeah. Whatever." Iritang sagot ko, tumawa naman siya. What so funny? Poor mam, nababaliw na!

Ang harsh ko'ba?

Bumalik na ako sa room namin, nakita ko naman siya ng naka smile. Bwisit pang inis lang! Umupo na ako sa armchair ko. Pero shet hindi ako mapakali.

"Bwisit na upuan to! May alipunga ka'ba diyan? Puwede ba gampanan mo nga ang pagiging chimi-a-a ng puwet ko! Bawal kang mangati!" Pagrereklamo ko.

Nababaliw na ako.. =__=

"Ms. Vice mayor, can't you see Nagsasalita ako, so shut the fck up." Galit na sabi ni Kahlil.

(TRIVIA: Imbis na 'President' ang tawag sa presidente ng student council eh naging 'Mayor' oh di'ba unique?! (Unique nga ba? Nyahaha)

I roll my eyes on him. May point siya. Pero sisihin daw ba ako?! Dapat yung upuan yung sisihin hindi ako!

Kaya naman nanahimik nalang ako. :|