Fame Path

2-First Look

Γύρισα το πρόσωπο μου. Δεν ήμουν συνηθισμένη σε κάτι τέτοιο. Προχωρήσαμε στο πάρκινγκ. Δεν τόλμησα να πω ούτε λέξη. Άνοιξα την θέση του συνοδηγού και μπήκα γρήγορα μέσα. Έφερα τα πόδια μου στο στήθος και τα έσφιξα κοντά μου.

-Είσαι καλά; με κοίταξε αγχωμένος ο Shawn. Ήθελα τόσο πολύ να του πω πως ΟΧΙ δεν είμαι καλά, ποτέ δεν είμαι. Ακόμη και όταν χαμογελάω, ακόμη και όταν δείχνω ευχάριστη και γεμάτη ενέργεια δεν νιώθω τίποτα παρά από το απόλυτο κενό.

-Ναι απλά είμαι κουρασμένη, ξέρεις. Προσπάθησα να χαμογελάσω. Μια λεπτή γραμμή και ένα βυθισμένο λακάκι έφταναν για να τον κάνουν να βάλει μπροστά το αμάξι.

Σε όλη την διαδρομή μιλούσαν. Δεν καταλάβαινα τι έλεγαν ή τι ήταν αυτό που τους έκανε να χτυπιούνται στα καθίσματα. Δεν με ένοιαζε και πολύ.Το μόνο που ήθελα ήταν να φτάσουμε στο σπίτι του.

-Νομίζω πως πρέπει να βγείς τώρα...Άγνωστη φωνή.Πολύ ζεστή, ανατρίχιασα. Ένα γελάκι ακολούθησε το κάλεσμα. Δεν είναι του Shawn. Δεν θα γελούσε έτσι. Είναι και αυτός τόσο πληγωμένος και απελπισμένος όσο εγώ. Σήκωσα το κεφάλι μου. Είχαμε φτάσει στο σικάτο άλλα τόσο τυποποιημένο σπίτι του Shawn. Μπροστά από την πόρτα ήταν ο Κάμερον. Δέν είχα ξανακούσει την φωνή του. Δεν έτυχε.

-Έχω κάτι; έιπε και γέλασε.

Σηκώθηκα από το κάθισμα του μαύρου jeep. Διακρίνετε και εσείς όλη αυτήν την ειρωνεία του μαύρου; Γέλασα. Γέλασα ; Αποκλείεται. Κι'όμως, ήρθε από μέσα μου. Ένιωσα κάθε κομμάτι μου να ζεσταίνετε.

-Κάμερον είπε και μου άνοιξε την λευκή πόρτα της μονοκατοικίας του Σον.

-Mad...το ξανασκέφτηκα ...Madelin...χαχ.. να και κάτι που έχω καιρό να πώ.

Βρισκόμασταν ήδη στην κουζίνα. Ο Σον είχε αγκαλιάσει ένα μεγάλο ροζ κουτί με muffin ενώ τοστόμα του είχε γεμίσει με σοκολάτες. Σε σχέση με τα μαφινσ του είναι κυριολεκτικά ένας μικρός νίτζα. Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Άρχισα να γελάω όσο πιο δυνατά μπορούσα. Έτρεξε μέσα στο σπίτι ασυναίσθητα άρχισα να τρέχω από πίσω του.

-Ξέρεις πόσο λατρεύω αυτά με την σοκολάτα. Φώναξα σαν πεντάχρονο. Μου βγάζει έναν τόσο διαφορετικό εαυτό και πραγματικά το λατρεύω.

-Μα και εγώ τα θέλω.!! Ακούστηκε η φωνή του Κάμερον από το βάθος και σε δευτερόλεπτα τρέχαμε και γύρω από την πισίνα.

-Κάμερον πιάσε!!! το κουτί βρισκόταν στα χέρια του τώρα. Βρισκόμουν στην μέση.

-Σας μισωωωωωωωωω Φώναξα τόσο δυνατά που αμέσως έβαλα τα χέρια μου στα χείλια μου κλείνοντας το στόμα μου. Πολύ αργά το καταλάβανε. Γελούσαμε. Πρώτη φορά υπήρχε τόσο ευχάριστη ατμόσφαιρα τριγύρω μου. Εγώ η ίδια δεν μου επέτρεπα να γελάω. Χάσιμο χρόνου σκεφτόμουν, αν και ποτέ είναι η αλήθεια δεν θέλησα να γελάσω όπως γελούσα τώρα.

Καθόμασταν στο γρασίδι...είναι τόσο ωραία να είσαι ανέμελος. Σήκωσα τα μανίκια της μπλούζας μου και ξάπλωσα πίσω. Τα μαλλιά μου μπλεγμένα στα ξερά φύλλα. Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου. Τέτοια γαλήνη είχα καιρό να νιώσω. Έψαξα την φιγούρα του Σον αλλά καταλάθος (ίσως όχι και τόσο) πρόσεξα αντ'αυτού τον Κάμερον. Κοίταζε επίμονα τα χέρια μου. Δεν χρειαζόταν να αναρωτηθώ. Ήξερα τι έβλεπε κατέβασα τα μανίκια μου. Οι αναμνήσεις μου είναι δικές μου και μόνο δικές μου. Με κοίταξε με ένα συμπονετικό βλέμμα... Δεν θέλω την λύπηση σου. Πήγε να μιλήσει μα τον διέκοψα

-Είναι περασμένα μεσάνυχτα.. καλύτερα να φεύγω. Θα τα πούμε. σηκώθηκα τίναξα το τζίν μου και προχώρησα προσ την πόρτα

-Καληνύχτα Mad τα λέμε αύριο θα έρθω να σε πάρω να πάμε από τον Nash. Μου έκλεισε το μάτι. Τι προβλέψιμος.

-Καληνύχτα. Υποθέτω θα τα πούμε αύριο.

Αύριο; Θα είναι και αυτός; Δεν θέλω να το παραδεχτώ αλλά νιώθω πολύ αγχωμένη κοντά του.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ορίστε και δεύτερο. Είναι λίγο μεγάλο δεν μπορούσα να σταματήσω...

Λέτε να ερωτεύεται; Θα αφεθεί ή θα αφήσει το μαύρο τησ καρδιάς της να την καταπιεί;

Θα ήθελα να δώ τα κόμμεντ όσων απο σας το διαβάσατε και να δω τι σκέφτεστε..