Fame Path

10-Carpool Karaoke

Cameron's POV

         Δεν μπορώ να το πιστέψω. Την φίλησα. Και αυτή με φίλησε πίσω. Της αρέσω. Θεέ μου της αρέσω. Θέλω να το φωνάξω. Θέλω να αρχίσω να τρέχω σαν μικρό παιδί , θέλω να την πιάσω από την μέση και να χορεύω μαζί της όλο το βράδυ. Στην αρχή φοβήθηκα, δεν θα πω ψέματα , φοβήθηκα πολύ. Δεν ήξερα αν έπρεπε να τη φιλήσω. Και ναι... θέλησα να κάνω πίσω, να το ξανασκευτώ, να οργανωθώ καλύτερα ώστε να πετύχω. Η καρδιά μου όμως το ήξερε, το σώμα μου δεν δίστασε.

          Κινούμουν χαλαρά και όχι μηχανικά. Εκείνη τη στιγμή δεν φοβήθηκα δεν δείλιασα. Ένιωσα σίγουρος. Το μυαλό μου σαν τρελό σκεφτόταν το πως θα την αγγίξω, πως θα τη φιλήσω χωρίς να σπάσει μέσα στα χέρια μου το μικροκαμομένο της κορμί.Μόλις όμως τα χείλι μας ακούμπησαν το ένα το άλλο και οι αναπνοές μας σταμάτησαν για λίγο δεν μπορούσα πλέον να σκεφτώ τίποτε άλλο παρά τα μαλακά της χείλη παγιδευμένα μέσα στα δικά μου.

          Της κρατούσα το χέρι και προχωρούσαμε βουλιάζοντας τα πόδια μας μέσα στην άμμο. Ένιωσα το βλέμμα της και αμέσως γύρισα προς το μέρος της. Θα ορκιζόμουν πως τα μελί της μάτια έλαμπαν πιο πολύ και από το ίδιο το φεγγάρι.Το χρυσαφένιο φως του της έδινε αυτήν την πιο μυθική όψη. Δάγκωσα το κάτω μου χείλος μου μην μπορώντας να συγκρατήσω τον εαυτό μου.

-Έχω κάτι;  γέλασε με την αφαιρεσία μου. Την προσπέρασα και της άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου, συνήθως τα κορίτσια τρελαίνονται με τέτοιου είδους κινήσεις τολμώ να πω μ'αυτή όχι. Έμοιαζε αδιάφορη μπροστά στις πράξεις που κάνει κάθε σωστός <<κύριος>>. 

          Τα παράθυρα μισάνοιχτα, το άρωμά της παντού γύρω μου και το αγαπημένο μου τραγούδι στο ραδιόφωνο. Τη νύχτα. Προσπάθησα να βρώ κάτι για να σπάσω την αμηχανία που μας κυρίευσε μετά το φιλί μας. Τα μάγουλά της κοκκινισμένα, Δυνατούσε να με κοιτάει. Προτιμούσε να χαζεύει την οθόνη του κινητού της. 2:00 η ώρα. Πώς πέρασε έτσι ο χρόνος. Πρόσεξα τα χείλη της. Ανοιγόκλειναν ρυθμικά ψιθυρίζοντας.

- Σ'αρέσει; είπα κρατώντας την  προσοχή μου στο δρόμο.

-Ποιο;  

-Το τραγούδι; Μα τι μπορεί να εννοούσα;

-Ναι ψέλλισε και χάιδεψε τον ώμο της.

       Άρχισα να τραγουδάω και σύντομα μ'ακολούθησε και αυτή. Φωνάζαμε τόσο δυνατά που η μελωδία με δυσκολία έφτανε στα αυτιά μας. Γελούσα. Και ναι γελούσε και εκείνη, αλήθεια. Ένιωσα ευχαριστημένος. Κατάφερα κάτι που με δυσκολία κατάφερνε ως τώρα ο Σον. Την έκανα να χαμογελάσει επειδή αυτή το ήθελε. Δεν ήταν μια ψεύτικη εικόνα όπως τότε μπροστά στο σπίτι της ή έπειτα στο αυτοκίνητο του Σόν.

-Πόσο χρονών είσαι Cameron ; Το ξέχασα εντελώς. Τόσες ώρεσ μαζί της και δεν ήξερα το πιο σημαντικό. Την ηλικία της.

-Σύντομα θα κλείσω τα 24 εσύ; Φοβόμουν την απάντηση. Αν ήταν ανήλικη; Θα έμπλεκα πολύ άσχημα...

-20 είπε και ένιωσα ένα βάρος να φεύγει απο πάνω μου