Fame Path

Chapter 31

Ο ήλιος μπαίνει από το μισάνοιχτο παντζούρι κάνοντας με να ζαρώσω τα μάτια μου. Νιώθω τη ζεστασιά κάθε ακτίνας και γυρίζω το σώμα μου μέσα στο λευκό σεντόνι. Έχουν δίκιο όταν λένε πως τα Σάββατα είναι τα πιο ζεστά. Πραγματικά είναι μια ονειρεμένη μέρα. Η Εβδομάδα σου τελειώνει και ξες πως έχεις "μπόνους" ώρες ύπνου. Μένω στο κρεβάτι μου για λίγο ακόμη μαζεύοντας το μαξιλάρι ανάμεσα στα χέρια μου. Το κινητό μου δονείται βγάζοντάς με από την αίσθηση χαλάρωσης και το όνομα του Kian εμφανίζεται στην οθόνη μου. Απαντώ στην κλήση καλημερίζοντας τον και κάνει το ίδιο.

-Σε ξύπνησησα;

-Όχι ήμουν ήδη ξύπνια.

-Ωραία. Εμ κοίτα

Ακολουθεί μια παύση κάποιον δευτερολέπτων και έπειτα συνεχίζει.

-Για χθες.

Αφήνει μια ανάσα και σηκώνω το σώμα μου ώστε να κάθομαι.

-Δεν ήθελα να με παρεξηγήσεις. Λυπάμαι πολύ αν σε έκανα να νιώσεις άβολα.

-Είναι εντάξει. Δεν υπάρχει λόγος να το συζητάς.

Απαντώ χαμογελώντας αν και ξέρω ότι δεν με βλέπει.

- Εμ ωραία. Τα λέμε να υποθέσω

- Ναι φυσικά. Καλήμερα.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και αφού αλάξω και ετοιμαστώ καταιβένω τισ σκάλες για να φάω πρωινό. Ήταν πολύ ευγενική αυτή του η κίνηση και θα έλεγα κάπως γλυκιά. Από την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε έχουμε αυτήν την παράξενη σχέση. Είναι σαν να παίζουμε με την φωτιά. Είναι γλυκός και αστείος και κάθε κίνηση που κάνει είναι ρομαντική και προσεγμένη. Είμαστε μόνο φίλοι. Μέχρι χθες δεν ήμουν σίγουρη μα τώρα ξέρω.

Μπορεί να έχω προβλήματα με τον Καμερον,το όλο θέμα "δουλειά η σχέση" τολμώ να πώ πως δεν είναι και ένα μικρό πισωγύρισμα, αλλά ήταν ο πρώτος που έκανε να περάσω καλά και να αφεθώ για λίγο. Μετά το χαμό της μητέρας μου και την εξαφάνιση του ίδιου μου του πατέρα συνέχισα τη ζωή μου με μόνο άνθρωπο δίπλα μου τον Σον. Περάσαμε δύσκολα. Κακές αναμνήσεις και μια παιδική ηλικία που όλο και καταστρεφόταν.

Γελούσαμε μα ποτε δεν νιώθαμε αυτη τη χαρά, την ανεμελιά μέχρι να γνωρίσουμε τον Καμερον. Είχα ακούσει πολλά γι'αυτόν πριν κάν τον γνωρίσω. Ο Σον περνούσε ώρες στη πίσω αυλή του σπιτιού του μιλώντας μου για τον καινούργιο του φίλο. Συμμετείχαν μαζί σε ένα από αυτά τα events που κάνουν οι youtuber και από τότε έμειναν μαζί. Κόλλησαν. Μου τον περιέγραφε σαν αυθόρμητο, γεμάτο ζωντάνια, αστείο και πεισματάρη. Εξιστορούσε τις περιπέτειές τους σαν μικρό παιδί που τον είχε συνεπάρει ένας ήρωας της τηλεόρασης. Έτσι άρχισα να τον βλέπω και εγώ. Σαν ήρωα. Έναν ήρωα που έσωσε τον Shawn, τον έβγαλε από την μιζέρια, τον έκανε να χαμογελάει να κάνει βλακείες και να φτιάχνει και την δική μου διάθεσή.