Ερωτεύτηκα τον Άντρα μου.

Chapter 4

Εκεί που περίμενες να γίνει κάτι μαγικό εκείνος ξαφνικά τράβηξε το χέρι του και κοίταξε αλλού.

"Καλύτερα να φύγουμε" είπε γυρνώντας στον παλιό του εαυτό.

Θύμωσες μα δεν μίλησες. "Γιατί άλλαξε τόσο γρήγορα;" είπες από μέσα σου.

Η διαδρομή όπως πάντα ήταν σιωπηλή. Τα μάτια σου άρχισαν να κλείνουν και έπεσες σε έναν γαλήνιο ύπνο.

Ο Ίαν παρατηρούσε την κοιμισμένη μορφή της Κάρολαιν. Σκεφτόταν τι είχε πάει να κάνει πριν και ξεφύσηξε. Δεν ήξερε τι τον είχε πιάσει αλλά αυτή η κοπέλα του έβγαζε έναν άλλο εαυτό. Ένιωθε συναισθήματα που είχε χρόνια να τα νιώσει. Όταν το αμάξι σταμάτησε, εκείνος βγήκε και πήρε την Κάρολαιν αγκαλιά. Ανέβηκε τα σκαλοπάτια του σπιτιού του που πάντα μισούσε, και άνοιξε την πόρτα του δωμάτιο της. Όταν προσπάθησε να την αφήσει στο κρεβάτι εκείνη γαντζώθηκε επάνω του σαν μια μικρή γατούλα που δεν ήθελε να αφήσει αυτή τη ζέστη ύπαρξη. Ο Ίαν δεν ήθελε να την ξυπνήσει και έτσι δίχως άλλη επιλογή ξάπλωσε μαζί της. Πρόσεξε τα μικρά χεράκια της σε σχέση με τα δικά του μεγάλα που την αγκάλιαζαν ολόκληρη και τότε κατάλαβε πόσο μικροσκοπική φαίνονταν. Έκλεισε τα μάτια του και για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό μπόρεσε να κοιμηθεί αμέσως. Η Κάρολαιν ξύπνησε με βάρος στο σώμα της. Κοίταξε επάνω και είδε έναν Ίαν να κοιμάται. Κοίταξε το στέρνο του που ανεβοκατέβαινε ήρεμα και την γαλήνια έκφραση του προσώπου του. Ένιωσε ξανά ένα περίεργο συναίσθημα μέσα της. Κάτι πρωτόγνωρο και μαγικό. Τα μάγουλα της ξανά πήραν αυτό το βαθύ κόκκινο χρώμα που έπαιρναν όταν κοκκίνιζε. Ξαφνικά το ένα μάτι του Ίαν άνοιξε και την κοίταξε.

"Συγγνώμη αν σε ξύπνησα" είπε εκείνη.

"Απλά κοιμήσου" είπε και τράβηξε απαλά το κεφάλι της στο στέρνο του, κάτι που την έκανε να κοκκινίσει ακόμα πιο πολύ.

Την επόμενη μέρα η Κάρολαιν ξύπνησε χωρίς την παρουσία του Ίαν. Ένιωσε στεναχώρια. Στραβομουτσούνιασε και σηκώθηκε να ντυθεί. Είχε υποσχεθεί στην Μάντισον να πάνε για ψώνια.

"Καλημέρα Μαντ" είπες όταν την είδες να σε περιμένει σε ένα παγκάκι. Ο καιρός άρχισε να κρυώνει σιγά σιγά, σημάδι πως έμπαινε χειμώνας.

"Καλημέρα; Έχω ξεπαγιάσει" είπε και χαμογέλασε.

Ψωνίσατε για αρκετή ώρα και στην συνέχεια καθίσατε σε μια καφετέρια για να πιείτε ζεστές σοκολάτες.

"Πως πάει με τον άντρα σου;" ρώτησε η Μάντισον.

"Χάλια. Θέλω να τον πλησιάσω, να μάθω για αυτόν μα εκείνος.. Μια φορά βγήκαμε και πήγαμε να φιληθούμε άλλα σταμάτησε" είπες και στραβομουτσούνιασες ξανά.

"ΤΙ; ΠΟΤΕ ΈΓΙΝΕ ΑΥΤΌ;" φώναξε η φίλη σου κερδίζοντας μερικά βλέμματα πελατών. Εκείνη ψέλλισε ένα συγγνώμη και σε κοίταξε.

"Χθές" είπες. Σου ζήτησε λεπτομέρειες και εσύ της είπες. Μετά από την αφήγηση σου εκείνη κάθισε σκεπτική.

"Ίσως έχει κοπέλα" είπε.

Εσύ μόνο και στην ιδέα ένιωσες την κοιλιά σου να σφίγγετε. "Αποκλείεται" είπες.

"Ίσως είναι ομοφυλόφιλος" είπε.

"Όχι;"

"Ίσως να έχει κάποιο παιδικό τραύμα;" ξανά είπε.

"Δεν ξέρω" απάντησες και βούλιαξες στην θέση σου.

"Ίσως έχει ένα μεγάλο μυστικό;" είπε εκείνη και τα μάτια της έλαψαν. "Ίσως είναι στην μαφία και δεν μπορεί να αγαπήσει για να μην σε κυνηγήσουν ή είναι μυστικός πράκτορας και δεν θέλει να σε βάλει σε κίνδυνο ή είναι βρικόλακας και κρατάει απόσταση για να μην σε φάει" είπε.

"Αυτό γίνεται στις ιστορίες και τα παραμύθια" είπες. Η Μάντισον πάντα είχε μεγάλη φαντασία και χιούμορ και για αυτό την λάτρευες. Όσες βλακείες και να έλεγε ήταν πάντα δίπλα σου.

"Αχ μακάρι να με αγαπούσε βρικόλακας" είπε και αναστέναξε.

Εσύ γέλασες και συνεχίσατε να μιλάτε για διάφορα πράγματα. Το βράδυ γύρισες σπίτι και ο Σεμπάστιαν σε καλωσόρισε.

"Ο Ίαν είναι εδώ;" ρώτησες.

"Ναι στη βιβλιοθήκη" είπε και αποχώρισε.

Ανέβηκες στην βιβλιοθήκη και χτύπησες την πόρτα.

"Πέρασε" είπε εκείνος.

Μπήκες μέσα δειλά δειλά μα εκείνος δεν ξεκόλλησε τα μάτια του από τα χαρτιά του.

"Ήρθα να διαβάσω ενα βιβλίο. Δεν θα σε ενοχλήσω" είπες και χάθηκες στην τεράστια συλλογή βιβλίων. Μετά από ώρα διάλεξες μια ιστορία αγάπης και κάθισες απέναντι του στο πεζούλι του παραθύρου. Μέσα στην ησυχία εκείνος μίλησε.

"Από εδώ και πέρα θα κοιμάσαι στο δωμάτιο μου" είπε εκείνος και εσύ πάγωσες.

"Τι εννοείς;" ρώτησες.

"Στο ίδιο κρεβατι με εμένα. Είμαστε παντρεμένοι. Ενα ζευγάρι κοιμάται μαζί" είπε.

Εσύ κοκκίνισες και κρύφτηκες πίσω από το βιβλίο σου. Ξαφνικά ένιωσες κάτι ζεστό να ακουμπάει το χέρι σου και κοίταξες πάνω. Ο Ίαν σου έπιασε το χέρι και είπε:

"Πάμε για ύπνο"

Χελλου. Ναι ζω και συγγνώμη που άργησα να ανεβάσω για πόσες μέρες. Μη με δείρετε :'( ελπίζω να σας άρεσε.

Αναστασία♥