Ερωτεύτηκα τον Άντρα μου.

Chapter 10

"Δεν έγραψα ποτέ κάτι τέτοιο και δεν θα έλεγα ποτέ κάτι τέτοιο για την κοπέλα που αγαπάω" είπε.

"Τι κάνεις;"

Ο Ίαν γύρισε το κεφάλι του από την άλλη και κοκκίνισε.

"Μου αρέσει εντάξει; Όχι, σε αγαπώ βασικά" είπε και σε κοίταξε.

Επεξεργάστηκες τα λόγια του. Χωρίς δεύτερη σκέψη τον τράβηξες από το κολάρο και ένιωσες τα χείλη σας. Εκείνος ξαφνιάστηκε στη αρχή αλλά ανταπέδωσε το φιλί και πέρασε τα χέρια του γύρω από την λεπτή μέση σου. Εσύ πέρασε τα χέρια σου στα μαλλιά του και τα χάιδεψες. Τον ένιωσες να αναστενάζει μέσα στο φιλί. Όταν δεν αντέξατε άλλο και χρειαστήκατε οξυγόνο χωριστήκατε. Κοίταξες τα μάτια του. Αυτά τα πράσινα μάτια που σε αιχμαλωτίσει από την πρώτη στιγμή που σε κοίταξαν. Ξαπλώσατε και έπιασε το χέρι σου με προσοχή για να μην σε πονέσει.

"Ίαν, συγγνώμη" ψέλλισες.

Εκείνος γύρισε και σε κοίταξε.

"Και εγώ συγγνώμη" είπε.

Ξανά φιληθήκατε και ήξερες πώς θα ήταν μια μεγάλη νύχτα.

Πρόσεχε τους Κάρολαιν. Κρύβουν ένα μεγάλο μυστικό.
Στο τέρμα του διαδρόμου.
Τελευταία πόρτα. Βρες το κλειδί. Μάθε το μυστικό. Φύγε ζωντανή.
Κάτω από το παλαιότερο δέντρο του κήπου, μέσα σε μια τρύπα βρίσκεται το κλειδί. Κάνε γρήγορα γιατί ο χρόνος τελειώνει.
Βρες το κλειδί. Μάθε το μυστικό. Φύγε ζωντανή.

Άνοιξες τα μάτια σου απότομα. Ένιωσες μια ανάσα στο λαιμό σου. Γύρισες και είδες τον Ίαν να κοιμάται. Τα μαλλιά  ήταν ανακατεμένα σαν μικρού παιδιού. Κοκκίνισες καθώς σκεφτόσουν τι έγινε χθες. Το χέρι του βρισκόταν επάνω σου και σε κρατούσε σφιχτά λες και θα εξαφανιζόσουν. Σιγά σιγά τα μάτια του άνοιξαν και σε κοίταξε.

"Καλημέρα" είπε και χαμογέλασες.

"Καλημέρα" είπες.

Σε τράβηξε πιο κοντά στο σώμα του και σε αγκάλιασε με τα δύο χέρια του. Άρχισε να αφήνει φιλία από το αυτί σου, στο μάγουλο σου και στο λαιμό σου και εσύ γελούσες.

"Νομίζω σου άφησα πιπιλία" είπε και γέλασε.

"Τι; Ελπίζω όχι σε εμφανές σημείο;" ρώτησες.

"Γιατί όχι; Θέλω όλοι να ξέρουν πώς είσαι μόνο δικιά μου και κανένας δεν πρέπει να σε αγγίζει" είπε και κοκκίνισες.

Όταν πήγες να σηκωθείς σε τράβηξε. "Έλα να καθίσουμε στο κρεβάτι. Δεν έχω δουλειά σήμερα" είπε και ξάπλωσες πίσω στην ζέστη αγκαλιά του. Η Μαίρη σας έφερε πρωινό στο κρεβάτι και χαμογελούσε. Μιλούσατε για αρκετές ώρες. Για λίγο σκέφτηκες για το όνειρο σου μα η φωνή του και το γέλιο του σε έκαναν να τα ξεχάσεις όλα. Όμως όσο καλά και να ήταν τα πράγματα τώρα, κάποιοι είχαν αλλά σχέδια.

Ο Όλιβερ βρισκόταν σε ένα άλλο δωμάτιο και έσπαγε πράγματα. Διάλεξε το δωμάτιο του μακριά από τα άλλα ώστε κανένας να μην τον ενοχλούσε. Ο Μάθιου βρισκόταν σε μια καρέκλα.

"Δεν λειτούργησε το γράμμα;" ρώτησε τον αδερφό του που κρατούσε ένα βάζο στο χέρι.

"Όχι!" φώναξε και το πέταξε κάτω. Ο Θυμός του ήταν τεράστιος και τα μάτια του είχαν γίνει κόκκινα.

"Θα βρεις κάτι άλλο. Ήρθε η ώρα να δουλέψουμε ομαδικά ανόητε" είπε ο Μάθιου και σηκώθηκε.

"Τι εννοείς;" ρώτησε ο αδερφός του.

Ο Μάθιου σηκώθηκε και πήρε ένα χαρτάκι και επάνω έγραψε το όνομα σου.

"Ο καλύτερος τρόπος να εξολοθρεύσουμε τον εχθρό και στην περίπτωση μας τον Ίαν είναι να τον χτυπήσουμε εκεί που πονάει" είπε ο Μάθιου.

"Τι έχεις στο μυαλό σου λοιπόν;" ρώτησε ο Όλιβερ.

"Ένα πολύ καλό σχέδιο" είπε και πέταξε το χαρτί μέσα στην φωτιά.

Θέλω να σας ευχαριστήσω για την στιρήξη σας. Φτάσαμε στα 1.2 K και στην My Anime Story τα 3.41 K. Ευχαριστώ που συνεχίζετε να διαβάζετε τις ιστορίες μου. Χωρίς εσάς δεν θα βρισκόμουν εδώ που είμαι.

Τι λέτε να είναι το σχέδιο; Γιατί είχε τέτοιο όνειρο η Κάρολαιν; Τα λέμε στο επόμενο.

Αναστασία♥