Ερωτεύτηκα τον Άντρα μου.

Chapter 14

“Ουάου δες τι όμορφο μέρος!!” είπα ενώ ήμουν κολλημένη στο παράθυρο. Είχαμε προσγειωθεί στο αεροδρόμιο και βρισκόμασταν στο αμάξι. Ποιος θα το λέγε ότι ο μπαμπάς του Ίαν έχει ολόκληρο νησί;

“Ίαν μιλά μου” είπα ναζιάρικα ενώ έτριψα το κεφάλι μου πάνω του σαν γάτα. Από όταν φτάσαμε δεν μιλούσε και ήταν κατσούφης. Εκείνος απλά με κοίταξε και αναστέναξε.

“Απλά αγχώνομαι γιατί δεν ξέρω. Μετά από τόσα χρόνια με κάλεσε. Και εσένα μαζί. Δεν ξέρω αν θα σε εγκρίνει” είπε.

Γούρλωσα τα μάτια. “Θέλεις να πεις ότι ο μπαμπάς σου δεν ξέρει για μένα;”

“Ξέρει για την εταιρία του πατέρα σου και σίγουρα έχει κοιτάξει το ιστορικό σου. Άλλωστε για αυτό ήρθαν τα αδέρφια μου. Για να δουν εσένα” είπε.

Το αμάξι σταμάτησε μπροστά σε μια τεράστια έπαυλη. Βγήκαμε από το αμάξι και εγώ ξεροκατάπια. “Τέλεια τώρα αγχώθηκα και εγώ” είπα σιγανά.

Ένας ψηλός άντρας με ξανθόασήμι μαλλιά μας πλησίασε.

“Καλώς ήρθατε. Είμαι ο Τζέφρι ο μπάτλερ και δεξί χέρι του πατέρα σας” είπε και υποκλίθηκε μπροστά μας. “Ακολουθήστε με θα σας δείξω τα δωμάτια σας” είπε.

Μπήκαμε στην τεράστια έπαυλη και ήταν ακριβώς όπως την περίμενα. Χλιδάτη διακοσμημένη με τα καλύτερα και λάμπει από καθαριότητα. Ανεβήκαμε τις σκάλες και ο Τζέφρι σταμάτησε σε μια πόρτα.

“Εδώ είστε εσείς Δεσποινίς” είπε.

“Θέλουμε ίδιο δωμάτιο” είπε ο Ίαν. Ήξερε όπως και εγώ οτι κάνεις μας το βράδυ δεν θα μπορούσε να κοιμηθεί μόνος.

“Έχω σαφές εντολές από τον πατέρα σας” είπε. Ο Ίαν έσφιξε το χέρι του και εγώ το έπιασα και το έτριψα. Με κοίταξε και χαμογέλασα. Ο Τζέφρι άνοιξε την πόρτα του δωματίου και συνέχισε με τον Ίαν.

“Εδώ;” αναφώνησε ο Ίαν. Το δωμάτιο του ήταν στο τέρμα του διαδρόμου όσο πιο μακριά από το δικό μου.

“Το φαγητό σερβιρίζετε σε δέκα λεπτά κάτω στην τραπεζαρία” είπε με σοβαρό ύφος και έφυγε. Εγώ πήγα προς το δωμάτιο του Ίαν που είχε καθίσει στο κρεβάτι του και κοιτούσε το ταβάνι.

“Τουλάχιστον δεν σε πήγαν σε κάποια άλλη ήπειρο” είπα και γελάσαμε. Μου έκανε νόημα να κάτσω δίπλα του και πήγα. Με αγκάλιασε και ξάπλωσε πίσω.

“Είμαι σίγουρος ότι ο πατέρας μου το κανόνισε να είμαστε τόσο μακριά” είπε.

“Νιώθω σαν να είμαστε σε εκδρομή λυκείου όπου τα αγόρια και τα κορίτσια δεν πρέπει να έχουν καθόλου επαφή μεταξύ τους. Έχει πλάκα” είπα και εκείνος γέλασε.

“Αφού έχει πλάκα τότε περιμένω να έρθεις εδώ το βράδυ χωρίς να σε πιάσουν” είπε και με φίλησε.

Κατεβήκαμε κάτω και όταν μπήκαμε στην τραπεζαρία έμεινα έκπληκτη.

“Ίαν!!!” φώναξε μια γυναίκα και έτρεξε στην αγκαλιά του. Εκείνος ανταπέδωσε την αγκαλιά και ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα στην κοιλιά μου.

“Κάρολαιν!!” φώναξε ο Όλιβερ και έτρεξε σε μένα. Με αγκάλιασε σφικτά.

“Δεν μπορώ να ανασάνω!” είπα. Εκείνος με άφησε και είπε.

“Επιτέλους ήρθες, τόσο πολύ σου έλειψα” με δήθεν ψεύτικα δάκρυα. Ο Ίαν τον τράβηξε μακριά μου και εγώ γέλασα. Η γυναίκα που αγκάλιασε τον Ίαν ήρθε μπροστά μου.

“Εσύ είσαι η Κάρολαιν” είπε και με κοίταξε από πάνω ως κάτω. “Μου αρέσεις” συνέχισε και με αγκάλιασε.

“Μαμά!” φώναξαν τρις φωνούλες.

Κοίταξα πίσω και είδα τρια μικρά αγόρια να με κοιτάνε. Και τα τρία έμοιαζαν στην μαμά τους αλλά και στον Ίαν λίγο. Είχαν μαύρα μαλλιά και μπλε μάτια.

“Κάρολαιν από εδώ η ξαδέρφη μου η Άλις και τα τρία μου ανίψια. Ο Στιούαρτ, ο Σάμιουελ και ο Στέφαν.

Εκείνα αγκάλιασαν τον Ίαν.

“Δεν έκανα πολύ ωραία τρίδυμα” ρώτησε η Άλις.

“Ναι και μοιάζουν σε σένα πολύ” είπα.

Καθίσαμε να φάμε και γνώρισα και κάποια άλλα μέλη της οικογένειας του Ίαν. Άκουσα πολλές ιστορίες για τον Ίαν και όλοι γελούσαμε. Το μόνο άτομο που έλειπε ήταν ο πατέρας του. Ο οποίος δεν ήρθε.

Γεια σας και πάλι. Άλλο ένα κεφάλαιο. Λέτε θα γνωρίσει τον πατέρα του Ίαν η Κάρολαιν, και τι θα γίνει τότε; Τα λέμε στο επόμενο

Αναστασία♥