Let's Make It Better - ft. Liam Payne (vervolg op It's Get Better)

Deel 1

Hello,Hier dan eindelijk het lang verwachte vervolg op It's Get Better. Ik denk dat dit verhaal het vorige boek niet haalt of overtreft, maar ik wilde het toch posten. Ik hoop dat jullie het verhaal leuk en mooi genoeg vinden om helemaal te lezen en misschien zelfs een vote of reactie te geven..?  Thanks a lot (:

------------------------------------------------------------------------------------------------

Liam’s POV

‘Heb je alles?’ Ik keek Julia vragend aan en draaide een rondje door haar kamer. ‘I think so..’ Julia liep met de laatste tas naar beneden en zette die bij de andere twee tassen. We liepen voor de zekerheid nog een extra rondje door de woonkamer en keuken, om maar zeker te zijn dat we alles hadden. ‘I’m scared, Li..’ Ik pakte Juul’s hand en knikte. ‘I know, honey.. I know..’ Ik klemde mijn armen om haar veel te kleine en dunne lichaam en duwde haar tegen mij aan. ‘Maar we doen dit samen, right?’ Juul  knikte voorzichtig en pakte twee tassen van de grond. Ik nam mijn eigen weekendtas en nam daarna een tas van Juul over. ‘Kom,laat mij dat maar doen!’ Ze knikte me dankbaar toe. We stapten in haar vaders auto, ik achter het stuur en Juul aan de bijrijderkant.

Ik startte de auto en reed de straat uit. We zeiden niet zoveel. Bij het laatste stoplicht voor het ziekenhuis tikte ik zenuwachtig met mijn vingers op het stuur. Juul haalde haar hand door haar haren. Ik moest er nog altijd aan wennen, die pruik. Juul had altijd mooi lang bruin haar, maar nu had een blonde pruik die plek ingenomen.. Juul keek maar wat uit het raam, ik maakte me soms zorgen om haar. Ik had geen idee wat er allemaal in dat koppie afspeelde, ook al kende ik haar nu al een hele tijd.  Ik zocht een parkeerplek op het overvolle parkeerterrein bij het ziekenhuis. Na een paar minuten zoeken, vond ik er dan toch een. Ik trok mijn weekend tas en de trolley van Juul uit de kofferbak en wachtte tot Julia ook haar tassen had gepakt. ‘Zenuwachtig?’ vroeg ik haar twijfelend.

Een kort knikje en een gespannen lachje maakte mij het duidelijk.. ; dit zou nog heel wat gaan worden..

Juul’s POV

‘Goedemorgen, mevrouw White! Ben je er klaar voor?’ Ik keek zenuwachtig naar de infuusnaald. Verschrikkelijk wat had ik een hekel aan dat ding. Liam kwam op een kruk naast het bed zitten en keek me lief, glimlachend aan. ‘Ga maar liggen Julia, je voelt dan veel minder.’ De zuster wachtte tot ik me op het bed neer strekte en mijn arm losjes op het bed liet liggen. Ik voelde hoe Liam mijn andere hand pakte en die niet van plan was los te laten. Ik draaide mijn hoofd weg van de naald en keek Liam in zijn ogen. Die blik die mij altijd zou blijven kalmeren, die ogen die mij altijd zo liefde vol zouden aanstaren. Ik keek hem aan en maakte een ‘ik hou van je’ beweging met mijn lippen. Liam begrijp mij direct en knikte me toe, als teken van ‘ik hou ook van jou!’ Even leek alles om mij heen weg te vallen tot ik die ellendig zuster weer hoorde. ‘Julia, wil je dat we tot drie tellen en dan prikken of wil je gewoon babbelen en dat we dan het infuus aanleggen..?’ Ik keek haar even snel aan en koos toen toch voor optie een. Liam kwam dichter naar mij toe en kneep zachtjes in mijn hand.

‘1…2…3..’ Ik kneep mijn ogen stijf dicht en toen ik ze opende zag ik het lachende gezicht van Liam.

‘Al done..’ zei hij. Ik liet zijn hand weer los en keek naar mijn ander arm. Het infuus was in mijn linkerhand geprikt en met een paar pleisters en gaas afgedekt. De zuster nam het afval van het infuus mee en verliet de kamer. ‘Pijn?’ Liam keek me vragend aan. Ik schudde mijn hoofd en keek de kamer wat rond. Ik laf er helemaal alleen, eigenlijk wel fijn want als ik terug zou komen van de behandeling, heb je alle rust en stilte wel nodig. Ik bewoog gespannen met mijn voeten op het bed. Ik deed maar vast mijn trainingsbroek en sloffen aan, ik was er klaar voor! Liam pakte een boek en na een tijdje was hij compleet van de wereld. Af en toe vroeg hij hoe ik me voelde, maar het antwoord was toch steeds hetzelfde. ‘Li.. als ik straks terug kom, dan ben jij toch gewoon hier!?’ Liam kwam omhoog,legde zijn boek weg en kwam naast het bed staan. ‘Natuurlijk, ben ik hier als jij terug komt! Wat denk jij gekkerd!?’ Hij duwde een flauw kusje op mijn voorhoofd toen de zuster mij kwam halen. Ik greep nog snel even Liam’s hand en keek hem benauwd aan. ‘It’s all gonna be okay, sweetie!’  Ik knikte en herhaalde zijn woorden in mijn hoofd toen de zuster het bed richting de behandelkamer reed.