Let's Make It Better - ft. Liam Payne (vervolg op It's Get Better)

Deel 5

Liam's POV

Ik draaide me om en liep de deur uit. Ik wilde even een frisse neus gaan halen op het buitenplaatsje, maar toen ik Rosie hoorde huilen, bedacht ik me. Ik keek voorzichtig om het hoekje van de deur. Maddy zat op een stoel naast een klein ziekenhuisledikant en hing er zelf overheen. Ze was zichtbaar uitgeput, waarschijnlijk door Rosie. Ik klopte zachtjes op de deur en wachtte op een reactie. Maddy bewoog zich langzaam omhoog en draaide haar hoofd naar me toe. Haar ogen waren opgezwollen en rood. Ik schrok er van. Maddy kwam overeind en liep naar me toe. ‘Sorry dat je me zo moet zien, Liam. Maar Rosie had een zware behandeling en ik wilde wakker blijven.. Ze slaapt nu net..’ Ik knikte bevestigend toen ik richting het kleine bedje liep. Een klein meisje met een bijna kaal hoofdje, lag daar heerlijk te slapen. Nog een paar kleine blonde haarplukjes hingen langs haar hoofdje. Ik kreeg kippenvel toen het kleine lichaampje schokte om zich vervolgens om te draaien en rustig door te slapen. Ik leunde met mijn armen op de rand van het verhoogde bed en bestudeerde Rosie.

Haar lichaam was klein en ontzettend smal, haar gezichtje was bleek en rond haar ogen zag je diepe zwarte wallen, zoals ik die bij Juul ook zo vaak had gezien. Maddy kwam achter mij staan en legde een hand op mijn schouder. ‘Hoe is het met je meisje?’ Ik glimlachte en draaide me naar Maddy toe.

‘Haar naam is Julia, en het gaat wel redelijk..  Ze is nog erg misselijk, maar ze is een vechter ; ze haalt het wel!’ Maddy knikte. ‘Dat geloof ik graag, Liam!’ Ik keek nog een keer naar Rosie en besloot toen maar om terug te gaan naar Julia. ‘Maddy..?’ Ik keek naar de gestalte die zich weer over het kleine lichaampje boog. ‘Kom morgen anders kennismaken met Julia. Ze is nu nog erg zwak, maar morgen gaat het vast wel lukken!’ Maddy knikte. ‘Bedankt Liam. Ik zie jullie morgen!’ Ik knikte kort en verliet de kamer.

Juul’s POV

‘Jongens!? Wat doen jullie hier?’ Ik keek verrast op toen Niall, Zayn, Louis en Harry mijn kamer binnen stapten. Niall glimlachte en duwde een kus op mijn wang, daarna volgden de andere jongens.

‘Liam is met mijn ouders net aan het koffie drinken beneden..’ Zayn knikte. ‘We zagen ze net al zitten.’ Ik schoof langzaam wat omhoog en probeerde de misselijkheid en vooral de hoofdpijn te negeren. ‘Hier!’ zei Louis terwijl hij een pakje in mijn handen duwde. ‘Van ons vijven samen!’

Nieuwsgierig haalde ik het roze papier van het vierkante pakje af. Niall stond naar me te staren en wachtte duidelijk op mijn reactie. Toen ik de laatste stukjes papier en de strik van het pakje afhaalde zag ik wat het was. ‘Wauw! Bedankt jongens!’ Niall stond te glimlachen van oor tot oor. ‘Het is een ziekenhuis-overlevingspakket!’ riep hij opgewekt. Ik knikte en moest lachen om zijn reactie terwijl ik voor de verduidelijking naar Zayn keek. ‘Zijn idee.’ Fluisterde hij terwijl hij onopgemerkt naar Niall wees. Ik knikte begrijpelijk en haalde wat spullen uit het rietenmandje. Het zat vol met fruitsoorten en vruchtensappen. Aan de zijkant was een tijdschriftenpakket gestoken en er zat ook een puzzelboekje in. Ik haalde aan de andere kant een paar pennen te voorschijn en al laats kwam er nog een parfumdoosje uit. Ik bekeek de verpakking en trok een wenkbrauw op. ‘Ons eigen, nieuwe parfum!’ verduidelijkte Harry. ‘Het ruikt naar een frisse zomerdag!’ Ik schoot in de lach en opende het doosje. Er kwam een bottel uit in de vorm van een kroontje en de vloeistof was licht roze gekleurd. Ondertussen kwam Liam met mijn ouders weer de kamer binnen en begon het al aardig druk te worden. Ik liet mijn ouders snel zien wat ik van de boys gekregen had en daarna namen we afscheid. ‘Lieverd, morgenmiddag in het middagspreekuur zijn we er weer! Moet ik nog wat voor je meenemen?’ Ik schudde lichtjes mijn hoofd en gaf beiden nog een kus. ‘Doeg, pap/mam. Slaap lekker!’ Ik voelde een brok in mijn keel. Ondanks dat ik het inmiddels toch wel gewend was, voelde het nog altijd niet de goede manier..